Kolom | Rotterdam Madness worstelt met wet- en regelgeving, procedures en hoorzittingen

Midden in het centrum van Rotterdam, net achter de Markthal. Zelfs als er geen branding is, zijn er toeschouwers op de brug. Vol verwachting kijken ze naar een grote betonnen tank aan de Steigersgracht: 130 bij 23 meter met vier miljoen liter water.

In dat vak kunt u navigeren. Echt. De surfspot in Rotterdam heet RiF010. In wetsuits en op blote voeten ontmoeten surfers elkaar op een houten pier. Een knalroze, blauwe, gele of mintgroene surfplank onder je arm.

Daar kun je om lachen. Maar dit vinden wij geweldig. Juist omdat we iets doen dat echt veel ruimte nodig heeft. En dat midden in een drukke stad.

Het is ook cool. Zeker als je het goed kunt. Ben jij aan het rommelen met je board? Of erger nog: je valt. Dan moet je wel om kunnen gaan met een groep toeristen die je uitlachen.

De surfspot is een oud idee, het winnende plan van de ideeënwedstrijd van het City Initiative 2014 ontving € 3 miljoen en had er een jaar later moeten staan.

Het duurde tien jaar. Het bestemmingsplan moest worden gewijzigd. Bewoners konden bezwaar maken. Ze gingen naar de rechtbank. Het plan werd aangepast. De buren stapten opnieuw naar de rechter. En opnieuw. Het duurde eeuwig.

Zo werkt het in een moderne en ordelijke stad, met een centrum met steeds meer rijke inwoners en toeristen. De stad houdt van ze en doet er alles aan om ze aan te trekken. De Rotterdamse waanzin worstelt dus met regels en voorschriften. Veiligheid en beveiliging. Procedures en hoorzittingen.

Soms is er heimwee naar het harde Rotterdam van vroeger. Denk aan ‘Monaco aan de Maas’ (2005-2014), waarin Formule 1-auto’s met hoge snelheid door Blaak, Coolsingel en rond het Hofplein racen. Er kwamen een half miljoen bezoekers. Initiatiefnemer Robert Heilbron herinnert zich dat met een goed plan de vergunningen vrij eenvoudig verkregen konden worden. Burgemeester Opstelten vond het fantastisch en maakte samen met premier Balkenende een rondje over het circuit.

Het motto van de stad destijds was: ‘Rotterdam durft!’ Dat klopte. In 2005 vlogen kunstvliegtuigen onder de Erasmusbrug. In 2008 werd het evenement opnieuw gehouden, maar de stunts onder de brug werden als te riskant beschouwd. Daarna gold dat voor de hele show.

En vergeet de Dansparade (1997-2009) niet. Honderdduizenden mensen dansten in volle straten achter een rij vrachtwagens met dj’s. Een dansende, opgewonden en vrolijke menigte deed de Erasmusbrug deinen. Pas veel later werd ontdekt dat dit levensbedreigend kon zijn. Onderdrukking lag op de loer. Crowd control werd een probleem.

Nu is het motto van de stad: ‘Rotterdam. Zorg dat het lukt’. Het duurt tien jaar. Dan kun je surfen op de Steigersgracht.

Sheila Kamerman vervangt Gemma Venhuizen.

Delen





E-mail de redacteur