Rotterdam vergeet wie het groot heeft gemaakt

“Rotterdam verandert de Nieuwe Maas in een parkomgeving”, kopte een artikel Schuttevaer op 10 juli. Terwijl ik las, bekroop mij een gevoel van onbehagen. Er wordt geschreven over andere partijen die ook gebruik willen maken van het water, waardoor er tekorten kunnen ontstaan. Dat dit laatste evident is, blijkt uit een reeks incidenten die zich de afgelopen jaren hebben voorgedaan, waarvan er één helaas een fatale afloop had.

Hoewel de commerciële scheepvaart van fundamenteel belang is, zoals geschreven, ontbreekt zij steeds meer in de vijf doelstellingen van de ‘hoofdvaarweg- en centrale parkambitie’. Het dient alleen om veilig en efficiënt te kunnen navigeren en het liefst zo snel mogelijk uit het zicht van de binnenstadsbewoners te verdwijnen.

Want in het hele artikel staat dat de binnenvaart vooral vervuilend en hinderlijk is. Hoe komt dat, vraag je?

Bent u vergeten dat Rotterdam sinds de aanleg van de Nieuwe Waterweg de grootste binnenvaarthaven van Europa is geworden? En juist het zee- en landvervoer hebben ervoor gezorgd dat het de tweede stad van Nederland is.

Het lijkt er steeds meer op dat in ruil daarvoor vooral de scheepvaart uit het stedelijk landschap zal moeten verdwijnen. De havenruimte die tot voor kort een economische functie had of als ligplaats werd gebruikt, wordt snel hergebruikt en verworven door woningbouwprojectontwikkelaars. En de havens die nog overblijven? De behoefte aan recreatie is daar groot.

Verleden, heden en toekomst

De overeenkomst met vroeger en nu is dat het zeevervoer nog steeds een belangrijke motor van de economie van de stad is. Het verschil is echter dat dit in Rotterdam niet meer gewaardeerd wordt. Dit is niet alleen een probleem voor deze stad, maar een trend die de hele samenleving raakt.

Men vergeet echter dat als er geen zeevervoer, en vooral landvervoer, niet zou bestaan, mensen de hele dag vast zouden staan ​​op de wegen van Rotterdam, behalve tijdens de ochtend- en avondspits. Het zou daarom normaal moeten zijn dat in al deze utopische toekomstplannen die de gemeente voor ogen heeft, ook het commerciële zeevervoer zijn plaats inneemt en niet als een noodzakelijk kwaad wordt gezien. Dit kan door het blijven bieden van steigerruimte waar u kunt aanmeren en kunt genieten van al het moois dat zo’n parkomgeving te bieden heeft.

Want langs de Nieuwe Maas is nog ruim voldoende ruimte, maar die geven ons steeds minder of niets.

Machiel Smithman,
ASV-bestuurslid