Utrecht 60 jaar geleden: Mevrouw GJ van Iperen wordt 103

Op zondag 12 juli is het groot feest in verpleeghuis Jeanette aan de Stadhouderslaan. De oudste bewoner, mevrouw GJ van Iperen-de Jong, niet alleen van het huis, maar ook van Utrecht en een beetje, niet meer officieel, van de gemeente Arkel, haar geboorteplaats, viert dan haar 103e verjaardag. Dit stond op vrijdag 10 juli 1964 in het Utrechtsch Nieuwsblad.

Het zal druk worden, want niet alleen haar twee dochters en haar twintig kleinkinderen en achterkleinkinderen zullen haar komen feliciteren, maar ook veel bekenden zullen haar grootmoeder, zoals ze gewoonlijk wordt genoemd, de hand komen schudden met een verjaardagskus. gezicht nog vers gekleurd. Wethouder APG van Koningsbruggen zal namens Utrecht de felicitaties overbrengen omdat de burgemeester, die vorig jaar samen met zijn vrouw op bezoek kwam, op vakantie is. Ook de burgemeester van Arkel en de twee wethouders komen naar Utrecht om grootmoeder geluk te wensen.
Mevrouw Van Iperen woont inmiddels 3 jaar in Utrecht, maar in haar hart is het nog steeds Arkelse, de plaats waar ze geboren is en waar ze precies een eeuw heeft gewoond. Hij groeide daar op, op een boerderij die inmiddels is gesloopt nadat er tijdens de laatste wereldoorlog een bom op viel. Hij heeft zijn hele leven hard moeten werken. Tot haar dertigste, op de boerderij, nadat ze tot haar 64e was getrouwd, in de cafetaria op station Arkel, die ze samen met haar man runde.
Kort nadat ze honderd werd, moest ze haar eigen huishoudelijke taken uitvoeren. Zijn gehoor en gezichtsvermogen waren niet meer zo goed. Vervolgens kwam ze naar Utrecht, waar ze ondanks haar leeftijd een van de meest vitale dames van het huis Jeanette bleef; de op een na oudste bewoner, mevrouw Hoofmolen, is bijna 92 ​​jaar oud.
Mevrouw Van Iperen is één keer in haar leven ziek geweest. Nog maar drie dagen en dan stond hij weer aan haar bed. Ondanks dat hij een enigszins verzwakt gehoor en zicht heeft, blijft hij zonder gebreken. Hij zit de hele dag op een stoel voor het raam, ontvangt vrolijk zijn bezoek en gaat bij mooi weer mee met de hoofdverpleegkundige van het huis, de heer FWB Janse, voor een buitenwandeling.
Een sterk gestel, zegt mevrouw van Iperen, is de basis van haar oude dag. Ze is tevreden met haar leeftijd, maar niet zozeer met wat ze nog kan. Toen ik honderd was kon ik het nog alleen redden, maar nu moet ik te lang stilzitten. De oudste dochter van mevrouw Van Iperen, inmiddels 70 jaar oud (haar andere dochter is 68), overweegt binnenkort samen met haar man naar een verpleeghuis te gaan. Oef, denkt oma, toen ik 86 was, kon ik mijn kamer nog witter maken!