Van soepgeld tot wereldontdekkingen, na 150 jaar is Het Oogziekenhuis nog steeds springlevend

Het begon in een andere eeuw, als een oogheelkundig ziekenhuis voor gehandicapten. Het is momenteel het centrum van maximaal gespecialiseerde en uitgebreide oogheelkundige zorg in ons land. Het Oogziekenhuis Rotterdam bestaat 150 jaar. Iedereen komt er minstens één keer per jaar achter dat er weer te veel ogen beschadigd zijn door vuurwerk. Maar er is meer dan dat, veel meer. Zoals ‘soepgeld’.

Artikel geschreven door Cock Rijneveen, bron: AD

Het is sowieso bijzonder. Er is geen afzonderlijk hartziekenhuis, hersenziekenhuis of oorziekenhuis. Maar er is wel een Oogziekenhuis, al is dat in Rotterdam het enige in het land. Bovendien wordt het erkend in binnen- en buitenland. En alleen het monumentale gebouw in het centrum van de stad geeft hem de status van ‘een heer van rang’.

Er zijn talloze oogklinieken, maar de Schiedamse Vest is de thuisbasis van het enige specialistische ziekenhuis op topniveau dat alle facetten van het oog onder één dak heeft. In 2022 werd hier het eerste ‘bionische oog’ ingebracht.

Wij blijven hersteloperaties uitvoeren om patiënten te helpen die tien jaar geleden oogschade hebben opgelopen door vuurwerk.

Dion Paridaens, oogarts

“Veel mensen weten niet dat wij nog steeds hersteloperaties uitvoeren bij patiënten die tien jaar geleden oogschade opliepen na vuurwerk”, zegt collega-oogarts Dion Paridaens. Dit maakt deel uit van de 14.000 ingrepen die jaarlijks in het Oogziekenhuis Rotterdam worden uitgevoerd. Met 150.000 polikliniekbezoeken, 45 topartsen en 600 medewerkers heeft het een plaats verworven in de geschiedenis van de gezondheidszorg. Een geschiedenis die maar liefst 150 jaar teruggaat.

Hoogtepunten van de dag

Want daarom is Paridaens (61) hier samen met teamcoach Anja Winkels (63). Met de grote heren van weleer in de schilderkunst achter zich denken zij terug aan anderhalve eeuw oogziekenhuis in Rotterdam, waarvan zij de afgelopen 28 (Paridaens) en 36 jaar (Winkels) hebben meegemaakt.

Om elf uur arriveerden er grote potten soep in de kliniek. Als elke dag

Anja Winkels, werkt al 36 jaar in het oogziekenhuis

Op 5 juli wordt het 150-jarig jubileum gevierd. Het wordt ongetwijfeld een feest dat groter is dan het ‘soepgeld’ waar de teamcoach het over heeft. Dit, zegt hij, is een jaarlijkse bijdrage aan een afdelingsexcursie. “Vroeger was dit een van de beste tijden van de dag. Toen arriveerden er om elf uur grote potten soep in de kliniek. Als elke dag! En daar profiteerde iedereen van.

Toen dit werd afgeschaft, leverde de werkgever een bijdrage zodat we allemaal één keer per jaar iets leuks konden doen. “Dat noemen we nog steeds soepgeld.”

Het oogziekenhuis in de Schiedamse Vest in de jaren vijftig © Hans Grootenhuijs.

‘achtergesteld’ en ‘gebrekkig’

Het Oogziekenhuis Rotterdam is het kind van twee oogziekenhuizen die in 1874 en 1915 zijn opgericht door gepassioneerde en sociaal bewuste oogartsen. Ze bekommerden zich om ‘de minder rijken’ en de ‘gezichtsproblemen’ van de stad. Door de slechte omstandigheden waren er in die tijd veel ooginfecties.

Bij de bombardementen van mei 1940 werden beide gebouwen verwoest, waarna in 1948 het Rotterdams Oogziekenhuis aan de Schiedamse Vest en later ook aan de andere kant van de Schiedamse Singel uit de as van zijn voorgangers verrees.

Met zijn romantische gevel zou je je kunnen voorstellen dat het aan het Canal Grande in Venetië ligt.

Uit het Rotterdamsch Nieuwschblad uit 1948

Die eerste stappen van de wederopbouw moeten iets geweest zijn. De kranten schreven er op 18 december 1948 met vreugde over. “Met zijn romantische gevel zou je je kunnen voorstellen dat deze doet denken aan het Canal Grande in Venetië,” merkte het dagblad Rotterdamsch Nieuwsblad op. En het Vrije Volk wist: “Er zijn niet veel ziekenhuizen in Europa die een zo modern Amerikaans ontwerp hebben als het Oogziekenhuis.”

De patiënt moest een ‘pakje brood’ meenemen

Een paar decennia later was het niet meer zo idyllisch. Winkels en Paridaens herinneren zich de soms sombere sfeer op de polikliniek in het (inmiddels gesloopte) gebouw er tegenover: “kleine, donkere kamers, ongemakkelijke tapijten, behoorlijk deprimerend”, zegt de oogarts die daar regelmatig werkte. Collega’s konden elkaars gesprekken letterlijk volgen. “Dat baarde niemand zorgen.”

Het was de werkplaats van Anja Winkels, die daar haar carrière begon als bewaker. En hoewel het in de zomer erg warm was en de klanten vaak achter elkaar in de rij stonden – ‘Neem een ​​pakje brood’ was een veelgehoord gezegde tijdens lange wachttijden – herinnert ze zich het met vreugde. “Daar was iets mee. “Jullie hebben een geweldige tijd gehad samen.”

Anders dan andere ziekenhuizen

Elders voel je je misschien al snel een nummer; niet bij ons

Oogarts Dion Paridaens, werkt al 28 jaar in het Oogheelkundig Ziekenhuis

Nu is het zakelijker, merken ze op. Maar dat is nog steeds het Oogziekenhuis Rotterdam. Over ongeveer acht jaar verhuist het naar een nieuw pand naast het Franciscus Gasthuis., anders dan andere ziekenhuizen. Binnen ontbreekt de typische klinische ziekenhuissfeer volledig. “Op andere plekken voel je je snel een nummer; bij ons niet”, zegt de oogarts. “Hier zeg je drieduizend keer per dag goedemorgen, omdat je iedereen kent”, vult Winkels aan.

Het klinkt een beetje als ‘wij bij WC-Eend’, geven ze toe, maar ze zijn er toch van overtuigd: ‘Wij hebben alle specialismen onder één dak. Hier krijgt de oogpatiënt de zorg die hij nodig heeft. Dat mag je nooit verloren laten gaan. .”

150 jaar oogheelkundig ziekenhuis

• 1874 Dr. JH de Haas opent op 5 juli het oogziekenhuis voor gehandicapten in Rotterdam.
• 1915 Oogarts FWAC van Moll richtte het Instituut voor Oogheelkundige Patiënten op in Rotterdam.
• 1940 Op 12 mei troffen zes bommen het jongste ziekenhuis; de grootste wordt twee dagen later gebombardeerd. Er wordt een noodziekenhuis gecreëerd onder leiding van Dr. Flieringa.
• 1948 Het karakteristieke pand aan de Schiedamse Vest is de nieuwe locatie van Het Oogziekenhuis Rotterdam. In 1956 werd het uitgebreid.
• 1966 Het ziekenhuis krijgt de status van universiteit. Bovendien werkten er voor het eerst gespecialiseerde oogartsen, iets wat voor die tijd ongekend was.
• 2005 Na vijf jaar is een grote renovatie klaar.
• 2024 Begin dit jaar werd duidelijk dat het oogziekenhuis, maar pas na 2030, zou verhuizen naar een nieuw pand in het Franciscus Gasthuis.

Lees hier het originele artikel op AD.nl