In gesprek met Turks-Nederlandse fans in Afrikaanderwijk: ‘Depay? Wollah dat is gevaarlijk’

In een hoek van het terras van de Afrikaanderwijk in Rotterdam staat de Ay Yildiz, de felrode Turkse vlag met de witte maan en ster; In de andere hoek vliegt de Nederlandse driekleur. Oranje slingers aan de luifels maken de aankleding van het EK in café Arena compleet. “Dat is toch fijn voor het milieu?”, zegt Kenan, de eigenaar van een café van Turkse afkomst, die liever heeft dat zijn achternaam niet vermeld wordt.

Op het terras wordt vol ongeduld uitgekeken naar de clash tussen Nederland en Turkije in de kwartfinales van het EK voetbal aanstaande zaterdag om 21.00 uur. De café-eigenaar kan met elke uitkomst leven. “Het maakt mij niet uit wie er gaat winnen. “Ik ben voorstander van beide.”

In de Afrikaanderwijk, ten zuiden van Rotterdam, is een kwart van de inwoners van Turkse afkomst. Samen met de Nederlanders en Marokkanen (beide zo’n 16 procent) vormen zij de kern van de wijk. Ruim vijftig jaar geleden was de wijk het toneel van etnische rellen, waarbij Nederlandse bewoners zich tegen Turkse gastarbeiders keerden.

Tegenwoordig zijn er geen dergelijke spanningen, zeggen gasten van Café Arena. “Hier leven we allemaal gelukkig samen. We zijn allemaal samen opgegroeid en kennen elkaar”, zegt Muhammet, die in de jaren tachtig op vijfjarige leeftijd vanuit Turkije naar Rotterdam verhuisde en ook bij zijn naam genoemd wil worden. “Ik ben Nederlands en ik ben Turks. Zo zie ik het”.

Zaterdag in de kwartfinales kleurt zijn hart echter rood. “Als Nederland niet tegen Turkije zou spelen, zou ik voor Nederland zijn, maar dat is nu lastig.” Verwacht toch dat Nederland wint en tweemaal scoort. “Weet je wat het probleem is? Wij zijn bang voor het Nederlandse voetbalsysteem, dat snelle spel met slechts één aanraking van de bal.”

Verrassend veel kijkers wijzen op Memphis Depay, de Nederlandse spits die in 96 interlands 46 doelpunten wist te maken, maar tot nu toe niet uitblinkt op het EK. “Wauw, dat is gevaarlijk”, zegt een oudere, kale man. “Wie er wint of verliest hangt af van het voetbal van Depay”, denkt Muhammet. De laatste keer dat Nederland en Turkiye tegenover elkaar stonden, zijn ze niet vergeten. In de WK-kwalificatiereeks won Nederland in september 2021 met 6-1, door drie doelpunten van Memphis Depay. “Daarvoor moeten we wraak op ze nemen”, zegt bezoeker Ahmet Akman.

Klein Istanboel

Die 6-1 vertekent overigens de historische verhoudingen. In het verleden waren Nederland en Turkiye behoorlijk aan elkaar gewaagd. Nederland won zes keer, Türkiye won er vier en de wedstrijd eindigde vier keer. De landen hebben elkaar nog nooit in een eindronde ontmoet.

Behalve Mohammed hebben veel bezoekers hoop. “Turkije speelt thuis”, grapt een jonge Marokkaanse Nederlander, tot vermaak en instemming van de rest van de tribunes.

Tijdens de eerdere EK-wedstrijden van Turkije kleurden de stadions in Dortmund, Hamburg en Leipzig rood en klonk er oorverdovend gejuich en fluitconcerten. Zaterdag in Berlijn, ook wel ‘Klein Istanbul’ genoemd. Er wordt nog meer fanatieke steun verwacht. De Duitse hoofdstad, waar ongeveer 300.000 Turken wonen, staat bekend als de grootste Turkse stad buiten Turkije. “Nederland betreedt het hol van de leeuw”, waarschuwt Akman.

Türkiye bereikte de halve finales van het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea en eindigde uiteindelijk als derde. In 2008 vormden de halve finales de slotfase van het EK. Maar de Turken hebben zich sindsdien niet meer gekwalificeerd voor een WK.

Nieuwe gouden generatie

Er bestaat hoop onder de Turken dat er een nieuwe gouden generatie is opgestaan ​​waarmee Turkije internationaal succes kan boeken. Dat moet nu of de komende jaren gebeuren door de acties van Arda Güler, het negentienjarige talent van Real Madrid. “Hij is hier bij ons”, zegt Akman. Hoewel fans van voetbalclubs in Turkije naast elkaar kunnen bestaan, omarmen ze elkaar als het om het nationale elftal gaat, legt hij uit. “Het nationale team komt op de eerste plaats.”

Naast Güler wordt er ook veel gesproken over de naam van linksback Ferdi Kadioglu. Arnhemmer, 24 jaar, opgeleid bij NEC, besloot niet voor Nederland te gaan werken maar voor… Ay-Yildizlilar uitgaan, ook al sprak ik geen Turks. Op het terras van de Afrikaanderwijk, waar de statistieken worden besproken, wordt herdacht dat Kadioglu in de vorige wedstrijd tegen Oostenrijk het record verbrak van de speler met de meeste afgelegde kilometers tijdens het toernooi. Die 12,2 kilometer worden ook breed uitgemeten in de Turkse media.

Een andere Nederlander, Orkun Kökçü, die veel indruk maakte voor Feyenoord, zal zaterdagavond niet aanwezig zijn vanwege een schorsing vanwege zijn tweede gele kaart. Uitblinker Merih Demiral, die tweemaal scoorde tegen Oostenrijk, zal de wedstrijd ook missen. Hij is door de UEFA voor twee wedstrijden geschorst omdat hij met zijn vingers op het veld de ‘wolfsgroet’ bracht terwijl hij de overwinning vierde: het gebaar van de Grijze Wolven. Het is een ultranationalistische groepering die gelieerd is aan de MHP-partij, die samen met de partij van president Erdogan Türkiye regeert.

Kenan, de café-eigenaar, begrijpt het niet. “Dat was gewoon uit vreugde. Dat mag toch wel?” De verdediging van Demiral wijst erop: de voetballer zei dat hij geen kwade bedoelingen had en maakte het gebaar nadat hij de fans het had zien doen. “Nu wordt beweerd dat het racistisch is, maar dat hoeft niet. zoek daar naar. Het betekent simpelweg: ik hou van mijn land.”

Delen





E-mail de redacteur