Daniëls naam leeft voort op het sportveld waar hij als kind speelde.

Het sportveld in de wijk Blixembosch in Eindhoven heet vanaf woensdag de “Daniel van Bokhoven Piste”. De naam komt op een bord in het Aanschotpark te staan. Er staat ook een voetbal naast de naam. “De bal speelde een belangrijke rol in zijn leven. Op veel foto’s verschijnt hij met een bal.”

Daniël studeerde journalistiek en hielp in de zomer van 2018 als begeleider op een initiatiekamp. Kort daarna werd hij ziek. Hij was ingeënt tegen meningokokken, maar niet tegen de variant die hij kreeg.

Vrijdag werd hij ziek en stierf minder dan een week later. 30 augustus 2018. “Ik ben er elke dag mee bezig. We doen ons best om iets met ons leven te doen”, zegt moeder Yvonne terwijl ze aan de keukentafel zit met foto’s van haar zoon achter zich.

Zijn kamer is altijd zijn kamer geweest. Dat is niet veranderd. “Het verlies blijft altijd. Daniel is verweven met ons leven. We praten elke dag over hem. We staan ​​er ’s ochtends mee op en gaan er ’s avonds mee naar bed. Hij is nog steeds je zoon. Het had gewoon nooit mogen gebeuren. “Je wilt je kind niet overleven.”

Soms sms’t zijn moeder hem. “Dan schrijf ik dat ik hem mis.”

Samen met haar man Wil en een buurtbewoner ontstond het initiatief om het speelveld van de buurt te renoveren. Het was het veld dat hij vaak bezocht. “Daniël bleef maar vragen of het platteland niet verfraaid kon worden. ‘Kun jij daar niet voor zorgen, mama?’ Dat kon ik niet, maar nu dacht ik dat het wel leuk zou zijn als ik dat wel kon. Vanaf dag één werd het omgedoopt tot Daniël van Bokhoven Hof. Wij geven het zelf niet eens aan. “Zo werd het meteen genoemd.”

Het veld werd opnieuw aangelegd, met nieuwe lijnen en nieuwe doelen. Er werden ook hekken geplaatst om de bal tegen te houden. Samen kijken de ouders naar de kinderen die daar al spelen. Het doet ze goed. “Dit is precies hoe Daniel het gewild zou hebben. Hij zou zeggen dat het goed georganiseerd is.”

Ook pater Wil van Bokhoven is zeer tevreden. “De kinderen waarderen het dat er nu echte doelstellingen zijn.” Hij hoopt dat de vrienden van Daniël ook gebruik zullen maken van het veld. “Hier kunnen zijn vrienden elkaar weer ontmoeten. Ze komen naar ons huis, maar we kunnen ons voorstellen dat ze een plek nodig hebben om Daniël te herdenken. “Ik vind het bijzonder mooi dat het zijn naam draagt.”

“Wij komen hier vaak kijken”, zegt moeder Yvonne. ‘Herinnering aan het verleden. Dan herinner je je de tijd dat hij hier met zijn vrienden speelde. ‘Ze hebben het al eerder gedaan, maar nu is het natuurlijk fijn dat het bord er staat.’