Opening theaterfestival De Parade in Rotterdam: harpen, harpen en hoorspelen

“Zondag, dacht ik, verdomd mooie zondag”, leest zanger Theo Wesselo op een vel papier. “Het bleek zaterdag te zijn. Is dit de enige die ik bij me heb? Terwijl hij in zijn zakken zoekt naar nog een grapje, laat kunstenaar Gerard Olthaar, verkleed als ober, zich op de grond vallen om de leden van de Hausmagger-groep een dienblad met grote glazen water te overhandigen. “Ik heb dit niet besteld”, roept Wesselo, maar veel tijd om erover na te denken is er niet; Nu moeten we dringend zingen over de liefde in het eenvoudige Rotterdam. Wesselo: “Alleen een mega-idioot heeft een hart als een jojo.”

Vergeleken met de rest van het Rotterdamse festivalterrein is er op vrijdagavond 21 juni veel bedrijvigheid en lawaai in het Torenzaaltje, waar Hausmagger optreedt. Dat komt ongetwijfeld ook doordat bezoekers die gehoorzaam hun kaartje aan Olthaar lieten zien, werden begroet met een minzame: ‘Ja, ja, dat denk ik wel.’ Zo werd het korte optreden van de ongrijpbare band, een van de laatste acts van de avond, een vrij toegankelijk feest, zowel voor degenen die wel een kaartje hadden als voor degenen die er geen hadden.

Voor het eerst ging het reizende theaterfestival in twee steden tegelijk van start: naast Rotterdam stond vrijdag ook in Eindhoven een draaimolen klaar, waardoor bezoekers midden in het festival in de lucht konden draaien terrein, met zicht op de kleurrijke theatertenten. Dat het Rotterdamse festival relatief rustig is geweest, heeft wellicht te maken met het feit dat het daar vier jaar afwezig was en dat De Parade zich hier opnieuw moest vestigen.

Robot met een vleugje emotie.

Aan het sterke programma lag dit in ieder geval niet. Zo ging de succesvolle samenwerking tussen Remy van Kesteren en het ISH Dance Collective in première: Animatronica | mens x machine. Aan het begin van de voorstelling blijven drie dansers als robots slapen, wachtend om geactiveerd te worden door Van Kesteren, die met zijn twee verschillende sokken lijkt op een verstrooide professor in een futuristisch laboratorium. Op elektronische muziek en live harpmuziek laat hij de robots naar believen dansen, totdat vonken van emotie op hun blanco gezichten verschijnen en de grenzen tussen mens en machine vervagen.

De klanken van Van Kesteren combineren wonderwel met de choreografie die Marco Gerris samen met de dansers maakte: soms overtuigend mechanisch, soms diepvoelend en vloeiend. Dit alles wordt nog beter zichtbaar dankzij de beelden van Jurjen Alkema, die voor de voorstelling een orkest van dertig analoge muziekrobots ontwierp.

Ook in Herstarten Er wordt gespeeld met techniek. Het tweekoppige collectief Urland (bestaande uit geluidsontwerper Tomas Loos en acteur Thomas Dudkiewicz) presenteert een live hoorspel: het publiek luistert via een koptelefoon naar een ingenieuze intensieve cursus verhalen vertellenwat leidt tot een existentieel experiment wanneer het voorbeeldige personage dat Dudkiewicz ter plekke creëert (‘Lucy’) plotseling met haar schepper begint te praten en discussies over de plot niet schuwt.

Dat uitgangspunt zorgt voor een leuke en originele voorstelling. En zelfs op de momenten waarop het herhaaldelijk herstarten (of ‘resetten’) van de uitvoering gimmickachtig dreigt te worden, is het nog steeds genieten om de fantastische stem van Dudkiewicz te horen en Loos de muziek voor je ogen te zien spelen. geluidseffecten creëer dat geluid via je hoofdtelefoon.

Die koptelefoon kan er weer in Wij waren charlatans, van regisseur Olivier Diepenhorst. Tegen een gabberhouse-achtergrond hoor je de gedachten van drie tienervrienden in een nachtclub, kunstig vertolkt door drie dansers op een rokerig podium. Terwijl ze knippen en plezier maken, denkt het trio aan totaal verschillende dingen en lijkt iedereen met zijn eigen onzekerheden te worstelen. Er zit niet echt een plot in, maar dat hoeft ook niet: het acteerwerk is ontroerend genoeg om een ​​eerlijke blik te werpen in de hoofden van drie jonge schurken.

Wie na al het genot van 160 BPM toch behoefte heeft aan een ander soort muziek om de avond af te sluiten, kan terecht in de volgepakte tent van Hausmagger. Eigenlijk is het de bedoeling dat je een kaartje koopt.

Delen





E-mail de redacteur