Certificaat voor alle georganiseerde herdenkingen.

Door Shirley Brandeis

Nee, niet met oranje wimpel op 4 mei. “Dat mag alleen met de vlag op Koningsdag en sommige koninklijke verjaardagen.” Hans Teernstra kent het vlaggenprotocol. Als beheerder van het Tuinstadhuis en Plein ’40-’45 ondersteunt hij het buurtcomité dat sinds 2002 de herdenking op het plein organiseert. Na zijn pensionering als vrijwilliger (enkele jaren als voorzitter) en als initiatiefnemer van de Herdenkingswandeling. Niets bijzonders, aldus deze man die zich sinds zijn veertiende onbezoldigd inzet voor zijn medemensen en de samenleving. “Als ik anderen kan helpen en blij kan maken met mijn bijdrage, ben ik tevreden.”

Gedroomd van

De speeltuinvereniging, de atletiekvereniging, de Dam tot Damloop, Stichting Behoud van ‘t Oud, de Marathon van Amsterdam, de bewonerscommissie AZC, de scootmobieltocht ESAN… De vacaturelijst vrijwilligers is niet eens compleet. “Ik doe het graag”, wuift hij de lof hierover weg. Al ontvangt hij met stralende ogen de erkenning die hem af en toe wordt gegeven iets grootser. De Andreasmedaille van loco-burgemeester Simone Kukenheim in 2019 was een grote verrassing. “Dat is een groot verschil met de gemeente Amsterdam. “Ik was totaal verrast, maar ik had het gedroomd.”

Nooit op de grond

Voor zijn ruim twintig jaar inzet bij de herdenkingen heeft het Platform besloten om Hans op 4 en 5 mei in Nieuw-West de volgende onderscheiding uit te reiken. En aan zijn vrouw Truus een boeket in de kleuren van de Nederlandse vlag met een vleugje oranje. “Dankzij haar kan Hans dit allemaal doen”, zegt Hélène de Bruine van de 4 mei-commissie aan de Haarlemmerweg. “Ik ben zijn herinnering”, zegt Truus, die tijdens het gesprek alle cijfers, jaartallen en andere gegevens verzamelt of raadpleegt die nodig zijn voor de Westerpost. En Hans helpt hem rond 4 mei zijn al lang bestaande taken, die hij zeer serieus nam, op te geven. Hans: “Tegenwoordig denk ik vaak: hebben ze hier wel over nagedacht?” Doorgaan was echter geen optie. “Het buurtcomité was uiteengevallen. Ik kan dit niet alleen. “De wijk heeft het overgenomen.” Als ze maar goed met de vlag omgaan, benadrukt hij. Hijs hem dus eerst helemaal omhoog voordat u hem halfstok hangt. “En laat de vlag nooit de grond raken.”

Alle fondsen

Het lijkt jammer dat de Herdenkingsrace niet meer wordt georganiseerd, waarbij lopers en wandelaars tot acht uur diverse plekken bezoeken en rozen plaatsen bij de monumenten. “Ik had het graag uitgebreid naar alle zes de locaties.” Maar hij begrijpt dat wat hij en de bewoners al jaren vrijwillig doen, ambtenaren en contractarbeiders niet allemaal kunnen doen. “Als de herdenking maar op het plein wordt georganiseerd.” Naarmate de jaren verstreken, nam het aantal bezoekers toe. Hij zag hoe ouderen hun studie stopzetten of bij gebrek aan hulp niet meer in de woningen kwamen om hen naar het plein te brengen. Hij zag problematische jongeren die de waardigheid ontwrichtten, maar ook andere jongeren sloten zich aan en nomineerden. “Er zijn veel dingen veranderd en daarna niets. “Het is leuk dat mensen van alle achtergronden komen herdenken.”

Dit jaar bezoekt hij het Slotermeerplein. Je hoeft geen kransen te maken, een vlag te hijsen, stoelen neer te zetten, de beveiliging te organiseren, taarten te kopen, koffie te zetten… “Elke commissie krijgt een Hans”, vertelt Martje Postma van de 4 mei-commissie aan Sloterplas. Als voormalig directeur en vrijwilliger weet zij hoeveel moeite het kost om een ​​herdenking te organiseren. “Hans heeft ook veel gedaan voor de andere commissies. Alles wat we bedachten, repareerde hij. Wij missen hem nu al.”
Hij heeft nog twee wensen. ‘Laat ze hun wapens over de hele wereld neerleggen. En ik zou graag een keer uitgenodigd worden voor de herdenking op de Dam.” Truus ziet dat nog steeds gebeuren. Maar hij is ook blij dat hij in de meivakantie samen weg kan. Al zijn ze dit jaar weer thuis. Hans: “Ik zou graag willen zien hoe het er op het plein aan toe gaat. En gedenk samen.”