De keuze voor een middelbare school mag geen online gok zijn

Tranen, ellende. En er was tenminste nog een school. Vorig jaar, toen mijn dochter aan de beurt was, waren er bijna vijftig kinderen die nergens heen konden, ondanks dat ze zes scholen hadden aangemeld. Ik ken meerdere ouders die dit hebben meegemaakt. Sommigen kwamen naar mij toe omdat ik voor mijn zoon een plaats had veiliggesteld op zijn eerste school in de volgende inschrijvingsronde.

Steekpenningen doen wonderen, maar niet hier. Ik bladerde door het how-to-boek (zo begrijpelijk als een Ikea-handleiding in braille) en zat op een zaterdagochtend met mijn vingers gekruist. In afwachting van een aardverschuiving door bijvoorbeeld een verhuizing en met een speciaal formulier dat ik bij de basisschool moest aanvragen, kon ik maandagochtend reageren op de vacature, waarna ik weer met de vingers gekruist wachtte. voor een nieuwe loting.

Het is frustrerend. Al die open dagen bezoek je samen met je kind, alsof het sterrenrestaurants zijn met een all-you-can-eat buffet vol fantastische scheikundeexperimenten, spetterende theatervoorstellingen en een cadeauzakje vol toetjes. Wat een keuze. Er is slechts een kans van 10 procent dat je het niet haalt en zult moeten slikken wat de pot je biedt.

Dit jaar heeft organiserende organisatie Bovo besloten dat leerlingen met vwo-advies acht voorkeursscholen zouden aangeven. Ik denk niet dat dit de goede richting is. Vanaf school nummer drie zijn pizzeria’s inferieur in de perceptie van het kind dat ze kiest. Nummer acht? Dat is de cafetaria waar je naar toe gaat omdat je moet eten, in godsnaam.