Nowruz in Den Haag: grassprietjes, snoepjes en dansen

Iraniërs, Koerden en Azeri’s over de hele wereld vierden gisteren Nowruz, de lente- of nieuwjaarsvakantie die ‘nieuwe dag’ betekent. Gisteren was er na zonsondergang ook feest in de koningsstad Den Haag.

Het is 21 maart en volgens goed Azerbeidzjaans gebruik staat er in het Bulaz-huis op tafel een bord met rode eieren, ontkiemende grassprietjes omgeven door een rood lint en wat lekkernijen. Er zijn ook twee aangestoken kaarsen. Het gezin emigreerde in de jaren zeventig vanuit Oost-Turkije naar de arbeiderswijk Transvaal, het zijn mijn schoonfamilie.

Familieleden uit Turkije bellen elkaar en wensen elkaar een gelukkig Nowruz. Bij deze familie in Den Haag wordt de komst van de lente in al haar pracht gevierd.

‘De hele stad deed mee aan Igdir’

“De hele stad deed mee aan Igdir”, zegt Bulaz. “Met Noroez werd zoveel snoep ingezameld dat je er maanden mee bezig zou zijn.” Ga naar Azerbeidzjaanse tv-kanalen. Iedereen draagt ​​traditionele kostuums en zingt populaire liedjes.

Mevrouw Bulaz is in de keuken bezig met het bereiden van eten voor de iftar. De zeventig, die al ruim vijftig jaar samen zijn, doen nog steeds mee aan de Ramadan, die dit jaar toevallig samenvalt met Nowruz. Dubbel feest. Meneer Bulaz helpt zijn vrouw in de keuken en dekt de tafel.

Rijst met kip, chili con carne, tarwesoep en veel zoetigheid. Te veel voor ondergetekende, die zich tegoed doet aan eten en daarna met zijn dochter Fatma Bulaz naar een Nowruz-evenement in Den Haag gaat, begeleid door de talkshow. Xizir door journalist Hizir Melik Cengiz.

Deze periode gaat over verbinding maken met de natuur, waar alles groeit en bloeit.

Zaal 3 zit vol en de avond begint met muziek en een Iraans gedicht van Anahita Rezaie, een rechtenleraar. Nowruz doet hem denken aan zijn grootvader in Iran, het land dat hij op jonge leeftijd met zijn ouders verliet. Het doet ook denken aan de ‘Haft Sin’ (de zeven S’en) in Iran: de feesttafels met zeven attributen die in het Perzisch met de letter ‘s’ beginnen, zoals kaarsen, grassprietjes en lekkernijen, zoals in het Bulaz-huis.

‘Deze periode gaat over verbinding maken met de natuur, waar alles groeit en bloeit. Ook de doden en al het lijden in de wereld worden herdacht”, zegt Rezaie.

Hij bracht een boek van zijn grootvader mee, dat hij elk jaar tijdens Noroez opent en leest. “Een klein beetje maar, want zijn hectische leven weegt teveel op mijn hart.” Rezaie prijst vervolgens de liefde van zijn grootvader voor onderwijs en deelt zijn visie op wereldvrede met het publiek. “Als iedereen in de wereld kon lezen en schrijven, zouden we elkaar beter kunnen begrijpen.”

‘Als iedereen op de wereld kon lezen en schrijven, zouden we elkaar beter kunnen begrijpen’

Maar het is niet allemaal pessimisme. “Mensen bereiden zich ook voor op het nieuwe jaar door na de herdenkingen het verleden achter zich te laten”, vult Rezaie aan.

Vervolgens kan het publiek genieten van een schaduwspel en een interview met astronoom Vincent Icke, die onze kennis van het heelal heeft weten te vergroten.

‘Alles verandert, mensen worden ouder en sterven, het universum en de sterren blijven hetzelfde.

‘Alles verandert, mensen worden ouder en sterven, het universum en de sterren blijven hetzelfde. Een menselijke levensduur van tachtig tot honderd jaar is niet genoeg om de veranderingen in de sterrenhemel vast te leggen. “Dat duurt minstens een paar miljoen jaar”, zegt hij met een zucht, na elke simpele maar moeilijk te beantwoorden vraag van Cengiz.

Icke wijst ook op het verschil tussen kennis en begrip. “Elke wetenschapper kan kennis verwerven, maar de kunst van de wetenschap is ontdekken hoe alles werkt”, zegt hij. “Het kostte de mensheid bijvoorbeeld meer dan 2500 jaar om te ontdekken dat de zon nooit ondergaat, wat slechts een beschrijving is van wat mensen met hun zintuigen kunnen zien op een roterende bol.”

Cengiz bedankt Icke en de andere sprekers, maar wil nog een laatste ‘ding’ doen om de zevende editie van te vieren Xizir in de geest van Newroz. Namelijk: de halay-dansen, waarvoor hij Fatma Bulaz uitnodigt.

‘Het is niet zo moeilijk, doe alsof totdat je het haalt’

Als maker van culturele programma’s kent ze Cengiz goed. Hij gaat onmiddellijk in halay-kleding naar beneden, plaatst een fez op het hoofd van Cengiz en maakt aan de wereld bekend dat de interviewer jarig is en dat hij vijfentwintig is geworden. “Hiep hiep hoera”, roept het publiek.

Na een korte etymologische uitleg van het begrip halay kan de minicursus beginnen. “Vier stappen vooruit, vier stappen terug”, zegt Bulaz, terwijl hij Cengiz er herhaaldelijk aan herinnert elkaars pink vast te houden. “Het is niet zo moeilijk, doe alsof totdat je het haalt”, moedigt hij het publiek aan, dat vervolgens in groten getale het podium betreedt en begint te dansen, opgewonden door de Koerdische muziek. Fijne Nowroz allemaal!