Als het om Israël gaat, is Nederland gespecialiseerd in claims zonder spoor van bewijs.

‘Wat is vanuit Israël jouw mening over wat er in Nederland rondom Israël gebeurt?’, aldus een verzoek van Syp Wynia hetzelfde. Het is geen gemakkelijke vraag als nationaal nieuws slechts via enkele websites komt waar veel berichten en artikelen alleen toegankelijk zijn voor abonnees. Nog steeds.

Laat ik beginnen met het Nederlandse standpunt over de oorlog tegen Hamas. Nederland veroordeelt de terroristische aanslag en erkent dat Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen. Duidelijke taal en met reden. Maar meteen de onvermijdelijke Nederlandse ‘maar’: ‘Israëls optreden moet uitsluitend gericht zijn op het stoppen van de gewapende aanval en dreiging van Hamas en moet proportioneel zijn.’ De tegenaanval van Israël moet in redelijke verhouding staan ​​tot de gewapende aanval en dreiging van Hamas. Ook is het noodzakelijk om burgerslachtoffers zoveel mogelijk te voorkomen.’

Wat is proportioneel?

Afgezien van de implicatie dat Israëlische acties een ander doel dienen, denk ik dat deze “proportionele maar” – een weerspiegeling die in veel landen te horen is – misgaat. Wat is proportioneel? Kort na 7 oktober werd dit in Israël zeer cynisch vertaald met de vraag of er in Gaza een festival georganiseerd moest worden om daar 1.200 mensen te verkrachten en te vermoorden. Onzin natuurlijk, omdat het begaan van dergelijke wreedheden door het Israëlische leger ondenkbaar is (althans voor Israëli’s) en vieringen als het Nova-festival niet voorkomen in islamitische landen.

En burgerslachtoffers voorkomen? In het Nederlandse nieuws is er weinig tot geen bewijs dat de IDF (de Israel Defense Forces) de bevolking blijft waarschuwen wanneer ze gebouwen gaan bombarderen of wanneer er ergens wordt gevochten. Eindeloze waarschuwingstelefoontjes, pamfletten vanuit de lucht, vluchtcorridors, het plafond aanraken (een paar waarschuwingsschoten om duidelijk te maken dat een gebouw waar wapens zijn opgeslagen echt aan het instorten is). Het feit dat dit niet altijd genoeg is, kan niet aan het Israëlische leger worden toegeschreven, maar aan Hamas, dat zijn eigen bevolking als menselijk schild gebruikt en op doelen schiet als de Palestijnen acht slaan op Israëlische waarschuwingen.

Naast het reeds genoemde Nederlandse standpunt komt er vrijwel dagelijks nieuws binnen waarvan de toon, op zijn zachtst gezegd, bepaald niet bemoedigend is. Ik zal er een paar noemen.

Allereerst de informatie uit oktober over de explosie in het Al-Ahli Arab-ziekenhuis. Hij ADVERTENTIE En NRC Handelsblad, om maar twee nieuwsbronnen te noemen, wist het meteen: een Israëlisch bombardement dat tussen de 300 en 500 onschuldige Palestijnse slachtoffers veroorzaakte (het door Hamas gecontroleerde Palestijnse Ministerie van Volksgezondheid wordt regelmatig zonder veel terughoudendheid als bron in de pers gebruikt). Een paar dagen later werd duidelijk dat de oorzaak een verkeerde richting was van een van de duizenden raketten die Hamas en de Islamitische Jihad in die tijd op Israël afvuurden. Het aantal slachtoffers bleek (gelukkig) eveneens een fractie van de genoemde cijfers.

Tijdens de lawine en plundering van vrachtwagens met hulpgoederen eind februari, die tientallen doden tot gevolg hadden, werd Israël in eerste instantie meteen uitgekozen (een bloedbad, het neerschieten van onschuldige burgers), onder meer omdat het Israëlische leger eerst de slachtoffers wilde vinden. uit wat er precies was gebeurd. Het bleek dat tijdens de eerste stormloop en plunderingen talloze mensen waren verpletterd.

Claims zonder een spoor van bewijs

Bij een tweede hulpincident dat onmiddellijk volgde, schoten Hamas-strijders op de menigte om de hulp te grijpen. Bij een derde incident kwamen velen te dicht bij Israëlische soldaten, die vervolgens eerst in de lucht en vervolgens op hun voeten schoten omdat ze zich bedreigd voelden. Maar het nieuws over een bloedbad door het Israëlische leger had zich al verspreid en had zijn pro-Palestijnse werk gedaan.

Zelf was ik pijnlijk onder de indruk van de mening van een Palestijnse columnist van de voormalige Nederlandse kwaliteitskrant (NRC Handelsblad, 8 maart 2024): “Verkrachting van Palestijnse vrouwen door Israëliërs is geen nieuw fenomeen”, luidde de kop. Columnist Rajaa Natour baseert zich op een persbericht van de Verenigde Naties, een bron die in het verleden als betrouwbaar werd beschouwd (kortweg: UNWRA, de organisatie van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen, is onder meer de werkgever van een groot aantal actieve Hamas-strijders in Gaza en financier van schoolpamfletten die de Jihad aanmoedigen). Het VN-bericht heeft alleen betrekking op: beweringen van een aantal Palestijnse vrouwen. Geen greintje bewijs en niet in de NRC-kolom. Het lijkt erop dat alles gezegd en geschreven kan worden.

Natuurlijk haalde de opening van het Holocaust Museum in Amsterdam ook de krantenkoppen in Israël, al was niemand verrast door de protesterende menigte. Mis vergeleken met wat er elk weekend in Londen gebeurt. Helaas hebben de ideeën achter de protesten ook in Nederland een veel bredere steun. Genocide, apartheidsstaat, openluchtgevangenis, kolonisatie. Soms verwoordt hij het heel versluierd en duidelijk, zoals bijvoorbeeld in de binominale GroenLinks-PvdA: “De regering had moeten beseffen dat de aanwezigheid van president Herzog onder de huidige omstandigheden onwenselijk is.” Pardon? Niet echt, de quote klopt helemaal.

De geschiedenis is een onuitputtelijke zak vol verrassingen waarin iedereen gelijk kan hebben. Dit gezegd hebbende, heb ik in het kort een aantal zaken benoemd die in Nederland niet vanzelfsprekend zijn.

Er heeft nooit een Palestijnse staat bestaan, wat het moeilijk maakt om over bezetting, kolonisatie of bevrijding te praten. De naam Palestina werd door de Romeinen gegeven aan het gebied Judea (het Joodse Land), dat in het oosten begrensd wordt door de Dode Zee (en niet door de rivier) en in het westen nog vrij ver van de zee ligt. Veel later noemden de Ottomanen en vervolgens de Engelsen het gebied dat zij domineerden ook wel het Midden-Oosten: Palestina. Niemand had het toen over Palestijnen: er woonden vooral Arabieren en Joden.

Beschuldig het slachtoffer

De term Palestijnen werd pas in 1964 in gebruik genomen, met de oprichting van de PLO, de Palestijnse bevrijdingsorganisatie die streed voor een aparte staat voor Arabieren in het voormalige Britse mandaatgebied. Historisch gezien vallen de enige echte Palestijnen, de joden, christenen en Arabieren geboren tussen 1920 en 1948 in het voormalige Britse Mandaat Palestina, alleen onder deze term als ze moslim zijn.

Het pro-Palestijnse protest gebruikt grote woorden. Genocide in Gaza? In 1950 telde het gebied 240.000 inwoners, nu ruim twee miljoen, nog geen enkele Jood meegerekend. Is Israël een apartheidsstaat? Israëlische Arabieren, ongeveer 20 procent van de bevolking, hebben volledige burgerrechten; Ze kunnen studeren, krijgen dezelfde sociale zekerheid als joden, ze kunnen protesteren als ze dat willen en ook een eventuele LHBT-oriëntatie uiten. Is Gaza een openluchtgevangenis? De EU kan jaloers zijn op het vrije verkeer van cement, wapens en raketonderdelen dat sinds 2005 in Gaza plaatsvindt (de vrijwillige terugtrekking van Israël uit Gaza). Genocide, apartheid, openluchtgevangenis: het zijn allemaal termen van de hedendaagse oorlog beschuldig het slachtoffer.

Waarom legt Hamas geen verantwoording af aan de Veiligheidsraad? Hoe is het mogelijk dat VN-secretaris-generaal António Guterres Israël bijna vanaf de eerste dag van de oorlog beschimpt met ongerechtvaardigde insinuaties en beschuldigingen? Het onophoudelijk oproepen tot een staakt-het-vuren vertaalt zich in het mogelijk maken van een nieuwe Hamas-aanval in de toekomst. Zijn 1.200 vermoorde Israëliërs – waaronder verschillende moslims (bedoeïenen) – en (momenteel) ongeveer 100 gijzelaars en 32 opgepakte lichamen niet genoeg?

Tot voor kort leek de goede man niet eens van de gijzelaars te hebben gehoord. ‘Antonio Guterres vernietigt de Verenigde Naties en hopelijk ook zichzelf’, luidde de kop. E.W. hierboven een artikel van Philip van Tijn. En terug naar Nederland: hoe kan het dat alleen rechts Nederland gezond blijft als het om Israël gaat? Is het, naast het opschorten van de financiële bijdrage aan de UNRWA, niet tijd om serieuze stappen te ondernemen om de VN weer op het goede spoor te zetten in de richting van wat de organisatie bedoelde te zijn: een bond van volkeren in plaats van een partij in de strijd tussen volkeren? Waarom twee vluchtelingenorganisaties (een voor Palestijnen voor wie de vluchtelingenstatus erfelijk is en een andere voor een groot aantal vluchtelingen over de hele wereld voor wie deze status eindig is)?

De Palestijnen willen geen tweestatenoplossing

En wat is het volgende? Bijna iedereen in Nederland kent het: de tweestatenoplossing. Bijna niemand beseft dat de meerderheid van de Palestijnen hier niet blij mee is. Niet in 1947, toen de Arabieren het VN-verdelingsplan verwierpen, niet in 2000 in Camp David, waar Arafat twee weken lang op elke toon het woord ‘nee’ uitsprak, niet nu. De meeste Palestijnen willen geen Joodse buren, maar zowel de rivier als de zee. Betekent dit dat een tweestatenoplossing uitgesloten is? Dat is niet nodig, maar het zal met geweld aan de Palestijnen moeten worden opgelegd en zal bovendien zeer uitgebreide veiligheidsmaatregelen vergen.

Overigens willen niet alleen de Palestijnen geen twee staten, maar is een groot deel van het gekozen volk er ook niet blij mee. Veel orthodoxe joden doen het niet omdat Samaria en Judea van bovenaf zijn gegeven, veel kolonisten doen het niet om dezelfde reden en het illustere opperhoofd doet het niet omdat anders zijn regeringscoalitie en dus zijn eigen positie nog instabieler zou worden. Het is wat het is en ik zie een nieuw verzoek voor Wynia-week kom nog eens.

Willem Dercksen (1951) heeft in het verleden allerlei dingen gedaan die hij destijds heel belangrijk vond. Zoals velen resulteerde een (onbetaalde) sabbatical in een compleet nieuwe richting. Zijn tropische roots en een Israëlische partner brachten hem naar Israël, waar hij trotse vader is van twee kinderen en de kost verdient met redactioneel werk..

Wynia-weekHet is er het hele jaar door. Met onafhankelijke en verrassende reportages. Wynia Week is gratis, maar niet goedkoop.Lezers, kijkers en luisteraars maken Wynia Week mogelijk.Doe je mee? je kunt donerenHIER. Bedankt!