Nabestaanden vestigen opnieuw de aandacht op de onopgeloste moordzaak op grootmoeder Bindi uit Utrecht

Het is donderdagochtend 9 juni 2005 als de deurbel van Gijsberta gaat. De thuiszorg zou de verantwoordelijkheid van Gijsberta’s moeder moeten zijn, maar niemand doet open. Zonder aarzelen loopt Gijsberta de achterdeur van het huis van haar moeder binnen. Hij komt er al snel achter dat het helemaal mis gaat. Oma Bindi, zoals Gijsberta’s moeder liefkozend werd genoemd, ligt levenloos in bed.

Hoewel dat moment bijna negentien jaar geleden is, herinneren Gijsberta en haar kleindochters zich die noodlottige dag nog steeds. Niet alleen vanwege de manier waarop hun 93-jarige moeder en grootmoeder op brute wijze werden vermoord, maar ook omdat ze het hoofdstuk na al die jaren niet kunnen afsluiten. De zaak van oma Bindi is een onopgeloste moordzaak, een onopgeloste zaak. Na bijna twintig jaar zijn er nog steeds geen antwoorden.

Daarom vestigen haar dochter Gijsberta en haar kleindochters Sandra en Elena nogmaals de aandacht op het schokkende verhaal van de vermoorde grootmoeder Bindi. Gijsberta: “Mijn moeder was een heel sociale vrouw en bekend bij veel mensen in de buurt.” Oma Bindi en haar man hadden een ijssalon in Milaan, aan de Amsterdamsestraatweg, waar ze lange tijd ijs verkochten. “Ze was een lieve vrouw die tijdens de Tweede Wereldoorlog vaak ijs gaf aan arme kinderen”, vervolgt Gijsberta. “Dan zaten alle kinderen op de trap onder hun huis en aten ze een ijsje.” Kleindochter Sandra: “Hij was echt een beroemdheid in Utrecht. Ze was niet alleen oma Bindi voor ons, maar ook voor veel andere mensen in Utrecht.”

Decennia lang maakten Ger, zoals oma Bindi echt heet, en haar man Ottavio mensen blij met hun ambachtelijke ijsjes. Toen de ijsmakers van IJssalon Milaan ouder werden, werd het tijd om het stokje door te geven aan hun dochter Gijsberta en schoonzoon Mario. “Mijn moeder was altijd tot het laatste moment aanwezig in de winkel. Ik was altijd aan het kletsen, winkelen en ging wekelijks naar de kapper. “Ze was daar heel consequent in.” Zelfs in haar latere jaren is oma Bindi nog steeds erg populair onder de mensen. Toen de winkel in 2001 de deuren sloot, woonden Gijsberta en Mario permanent naast de deur. “Als het tijd was om koffie of thee te drinken, klopten we op de muur en ze wist dat ze kon komen. Pas nadat hij negentig werd, begon zijn gezondheid achteruit te gaan.” Er was altijd familie in de buurt om haar te helpen. Gijsberta: “Ik kon altijd via de achterdeur naar mijn moeder lopen. Dat ging heel gemakkelijk.”

Halfgesloten deur

Dat is precies wat Gijsberta deed toen de thuiszorg in de zomer van 2005 arriveerde. “Ik liep achterom en zag de achterdeur van mijn moeder op een kier staan. Dat was gek. Toen ging ik naar binnen en zag dat de deur die het huis verbond gesloten was. “Dat was ook vreemd, dat heeft ze nooit gedaan.” Toen Gijsberta de deur opendeed, trof ze haar moeder met ernstige verwondingen en overvloedig bloed in bed aan. Verbaasd rende Gijsberta terug naar de thuiszorg, waarna al snel duidelijk werd dat er iets helemaal mis was. Gijsberta: “Hij had een alarmknop waarvan ik zei dat hij die moest aanzetten, maar hij deed het niet.” De rest van de dag ging snel voorbij voor het gezin. De politie startte een onderzoek, waarbij duikers werden ingezet. Ook vlogen er helikopters over de regio. Ondertussen werd de familie naar het politiebureau geroepen en werden de eerste mensen ondervraagd.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De daaropvolgende weken waren hectisch, maar hoopvol. Er werd een belangrijk onderzoek gestart waarbij Gijsberta en haar man zelfs enige tijd verdacht waren. De zaak kreeg ook veel landelijke media-aandacht. Het onderzoek mislukte echter in de daaropvolgende maanden. Kleindochter Sandra: “En opeens hield het op. Er viel niets meer te onderzoeken. Er werd een nieuw onderzoek gestart dat wederom enkele maanden duurde. Er was al een jaar verstreken en de dader was nog steeds niet opgepakt.” Hoewel het onderzoek naar de moord nooit formeel werd afgesloten, werd het de familie na een tijdje duidelijk dat de zaak langzaam op de klippen liep. “Wij horen niets meer. “Ofwel vertelden ze ons dat er geen onderzoekscapaciteit was, ofwel dat er geen tijd meer was voor de zaak.” Soms leek het alsof het weer goed ging, maar de familie werd keer op keer teleurgesteld. Sandra: “Toen hebben ze ons opgeroepen omdat ze een verdachte hadden aangehouden. Keer op keer bleek dat dat niet klopte.”

Onvoldoende onderzoek

Terwijl verdachten keer op keer werden gearresteerd en vrijgelaten, verstreek de tijd langzaam. Het is negentien jaar geleden dat oma Bindi die noodlottige ochtend in haar huis werd gevonden. Elena: “Het enige dat je op een bepaald moment kunt doen, is iedereen wakker blijven maken om te laten zien dat we er nog zijn.” Naarmate de jaren verstrijken, wordt steeds meer belangrijke informatie over de zaak duidelijk. Zo blijkt dat oma Bindi niet is neergeschoten, zoals aanvankelijk werd gedacht, maar eerder werd neergestoken, een fout van de patholoog in 2005. Ruim tien jaar na de moord bleek ook dat oma Bindi die nacht niet is vermoord. van 8 juni, maar eerder op de ochtend van 9 juni. De nieuwe bevindingen zetten de moord op de 93-jarige grootmoeder Bindi in een ander licht. Er zouden meerdere fouten zijn gemaakt in het onderzoek, iets waarvoor Gijsberta, Sandra en Elena de politie de schuld gaven.

Sandra: “Wij zijn misschien een lastig gezin voor de politie, maar we zijn altijd heel actief. We praten over wat er had kunnen gebeuren en checken bij de politie of zij bepaalde zaken al hebben onderzocht. Daar waren ze niet altijd even blij mee, omdat we de vinger op de zere plek legden of omdat er weer een fout was geconstateerd.” De kleindochter geeft als voorbeeld het nieuws over een mogelijk DNA-spoor: “Ze vertelden ons dat als ze een match hadden gevonden met het gevonden DNA, ze de dader zouden hebben gevonden. Uiteindelijk moesten we via De Telegraaf vernemen dat het DNA van een rechercheur was.” De familie is dan ook van mening dat de uitkomst van het onderzoek anders had kunnen zijn, maar ziet in het lopende onderzoek nog voldoende aanwijzingen voor een mogelijke oplossing.

Peter R. de Vries Stichting

Hoewel de zaak van oma Bindi door de jaren heen vele malen in het nieuws is geweest, is de meest recente oproep een van de belangrijkste acties die zijn gelanceerd. De campagne is onderdeel van de landelijke Case Unclosed campagne van de Peter R. de Vries Stichting, waarbij wekelijks een cold case of vermiste persoon onder de aandacht wordt gebracht. Op deze manier wordt nogmaals de aandacht gevestigd op zaken waarin nog geen dader is opgepakt. Gijsberta, Sandra en Elena vragen samen met de Peter R. de Vries Stichting iedereen om tips en informatie over de moord te delen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Het feit dat de moord lang geleden heeft plaatsgevonden, is volgens de familie geen reden waarom de zaak niet kan worden opgelost. Elena: “Het kan zijn dat een huwelijk kapot is gegaan, een vriendschap kapot is gegaan of dat er iemand is overleden. Misschien is dit het juiste moment voor iemand om iets te zeggen.” Ook is er nog een spoor DNA aanwezig waarvan niet duidelijk is van wie het is.

Tegelijkertijd is het ook de tijd die de zaken steeds verdrietiger maakt. “Als gezin blijven we aan die boom schudden in de hoop dat er iemand gaat praten. Wij willen graag weten en horen wat er die ochtend is gebeurd. Help ons dit op te lossen, ook al heb je twijfels, laat het weten.”

Tips en informatie over de moord op oma Bindi kunnen (anoniem) worden gedeeld op de website van de Peter R. de Vries Stichting.