De rechter bedacht een truc die iedereen verraste, ook Dino Soerel.

noordenjij, de veelbesproken liquidatiestrafzaak Amsterdam Passage dankzij de slimme documentairereeks Pact met de duivel weer in het nieuws is, herinner ik mij een onverwachte en onvrijwillige publiciteitsstunt voor een boek van mij, op initiatief van de flamboyante toenmalige president van de rechtbank, Frits Lauwaars.

De hoofdverdachte, Dino Soerel, werd in augustus 2010, na jarenlang op de vlucht te zijn geweest, met veel zelfvertrouwen gearresteerd en opgenomen in het proces dat tweeënhalf jaar duurde. In september 2011 behoorde hij voor het eerst tot zijn medeverdachten in de Osdorpbunker.

Welnu, bij die gelegenheid moest de president van de rechtbank samenvatten wat er tijdens de afwezigheid van Soerel was gebeurd. De senior keurmeester had een list bedacht, passend bij zijn karakteristieke, soms wat ontspannen stijl. Dit valt ook samen met het feit dat in een pot koffiemelkpoeder in de schuilplaats van Soerel een geheugenkaart werd gevonden met daarin belangrijke delen van zijn moorddossiers, die hij al goed kende.

Lauwaars verwees naar het boek. De strijd tegen de Amsterdamse onderwereld dat hij zojuist was vrijgelaten.

Van achter het gepantserde glas keek ik naar de president van de rechtbank, die zijn manoeuvre uitvoerde met een ondeugende blik die iedereen, vooral Soerel en mij, verraste. “Ik herinner me alleen wat er eerder is gebeurd. Ik zou bijna tegen iedereen zeggen: lees hoofdstuk 10 van het boek van de heer Vugts, want het is als het ware een goede samenvatting”, aldus Lauwaars, met een brutale glimlach om zich heen kijkend. “Ik wil het boek van meneer Vugts niet promoten, maar ik maakte deze aantekeningen en toen dacht ik: meneer Vugts heeft het ook geweldig gedaan, dus dat wilde ik even zeggen.”

Een cameraploeg RTL Nieuws Ze gaven mij de beelden in ruil voor een offerte over de status van het proces voor hun nieuwsuitzendingen.

Geen van de verdachten of advocaten zei een woord, want het was een welkome grap in een liquidatiezaak die geplaagd werd door incidenten, spanningen en vertragingen.

Het goedkeuringsproces begon langzamerhand te voelen als een spijker in mijn doodskist, en dat gold voor de meeste betrokkenen. De megazaak beheerste tien jaar van mijn werkzame leven en ik schreef er honderden artikelen over, inclusief twee bijlagen.

Ongeveer tien jaar na de eerste arrestaties veroordeelde de rechtbank Amsterdam in 2017 vier verdachten (waaronder Soerel) tot levenslange gevangenisstraf en vijf tot (naar de maatstaven van die tijd) zware gevangenisstraffen. Eén verdachte werd vrijgesproken, een ander stierf aan het begin van de strafprocedure door ziekte en de vermeende ‘murderrunner’ Ali Akgün was al in Istanbul geliquideerd.

“Nooit meer zal zo’n monsterlijk proces plaatsvinden”, klonk het uit vele stemmen.

beroemde laatste woorden. Nu blijft er nog Marengo over, dat exorbitante en vergiftigde liquidatieproces tegen Ridouan Taghi en zestien medeverdachten, waarrond drie onschuldige mannen werden vermoord.

Paul Vugts schrijft elke vrijdag over zijn werk als misdaadverslaggever. Op de Parool Crime Podcast vertellen hij en zijn collega Wouter Laumans over gebeurtenissen in Amsterdam en daarbuiten.

Opmerking? [email protected].

Leave a Reply Cancel reply