Nu de verhuizing van de kunstmestfabriek niet doorgaat, kan er niet gebouwd worden in de Minervahaven

Er werd al gevreesd dat de verhuisplannen van ICL zouden mislukken, maar nieuwe schattingen sloten eind vorig jaar eindelijk de deur. De bouwkosten zijn bijna verdubbeld, zegt vice-president Anthony Zanelli. “Eerst dachten we tussen de 120 en 180 miljoen euro, maar uiteindelijk is het 300 miljoen geworden.”

Het gevolg is nu dat de fabriek tot 2040 in Coenhaven blijft staan, want dat is de duur van het huurcontract van ICL. Naast de hoge bouwkosten belemmerde de verzadiging van het elektriciteitsnet ook de verhuisplannen, maar volgens Zanelli was het probleem uiteindelijk eenvoudig op te lossen.

Hoge verwachtingen

Er werd veel verwacht van de verhuizing van ICL naar Westhaven. Daar zou ICL een plek krijgen op de kolenterminal van OBA, die na 2030 niet meer voor kolen gebruikt zou worden. Belangrijker nog: de ruim honderd jaar oude kunstmestfabriek zou geen stank of lawaai meer veroorzaken in de omgeving van de ringweg A10.

De ‘omgevingscontouren’ van de fabriek zijn zodanig dat ze zelfs nieuwbouw bemoeilijken in Haven-Stad, de grote nieuwbouwlocatie die Amsterdam op het oog heeft voor tussen de 40.000 en 70.000 woningen. Dankzij de verhuizing van ICL leek het mogelijk om vanaf 2029 in de Minervahaven, op bedrijventerrein Hempoint, te bouwen. Omdat de verhuizing niet doorgaat, “is er momenteel geen vooruitzicht dat er vóór 2040 met de bouw kan worden begonnen”, schrijft de gemeenteraad in een persbericht. brief aan de gemeenteraad.

Ook elders in Havenstad hindert de kunstmestfabriek de woningbouw. De nieuwe woonwijken die de projectpromotoren willen bouwen op en rond de Damen-werf in Amsterdam-Noord zouden “makkelijker en goedkoper” zijn als de geluidsoverlast van ICL was geëlimineerd, aldus de brief van de gemeenteraad.

De woordvoerder van Volksraadslid Reinier van Dantzig kan niet zeggen hoeveel woningen er straks in Haven-Stad worden gebouwd. Het moet een grote teleurstelling zijn, zo blijkt uit een verklaring van de wethouder, die nog steeds blij is met de volgende stap van ICL eind 2022. “Gezien de vastgoedcrisis waarin we ons bevinden, is dat een ongelooflijke sprong voorwaarts. ‘ zei hij destijds.

in de stank

Ook in de Coenhavenbuurten duurt het ongemak door onder meer ICL langer. Gert Jan Bakker, een van de bewoners die zich zorgen maakt over de stank in Tuindorp Oostzaan, noemt het “een klap in het gezicht van omwonenden”. “Ze laten ons gewoon in de stank achter.” Bakker wijst erop dat er door de nieuwbouw veel meer mensen dan voorheen op loopafstand van de haven wonen, van de Houthavens tot aan de NDSM-werf. “We zitten nog zestien jaar vast aan ICL en gedurende die tijd zal het naastgelegen Bunge de sojabonen blijven verwerken in de haven. Wij ruiken het hier ook.”

ICL belooft te investeren in de bestaande fabriek om de uitstoot naar lucht en water te verminderen. Zanelli schat dat ICL hier de komende vijf jaar ongeveer 30 miljoen euro in zal investeren. ICL wil eind deze maand of begin april een bewonersavond organiseren over dit onderwerp. Zanelli voorspelt dat ICL nog een tot twee jaar nodig heeft om te onderzoeken hoe de ongemakken kunnen worden beperkt. Hiervoor zijn nieuwe technieken nodig. “Het komt niet vaak voor dat een kunstmestfabriek vlakbij huizen staat.”

Ondertussen scherpt de Environment Agency de teugels aan voor een nieuwe milieuvergunning. Ook zal er een buurtbijeenkomst over dit onderwerp plaatsvinden. Veel vertrouwen wekt het niet bij de bewoners van Tuindorp Oostzaan, zegt Bakker. “Alle fabrieken zijn al wettelijk verplicht om te investeren in de best beschikbare technieken, dus moeten ze dat ook doen. “Het ongemak hoeft simpelweg niet te worden beperkt.”

minervahaven

Tenslotte is het gevolg van het mislukken van de verhuisplannen dat de dagen van ICL in Amsterdam geteld lijken. Zanelli gaat ervan uit dat de gemeente het huurcontract niet verlengt, waardoor het huurcontract na 2040 eindigt voor het bedrijf dat in 1907 begon als de Amsterdamse Superfosfaatfabriek en vooral bekend stond als Amfert. En eigenlijk was het de bedoeling om in de nieuwe Westhavenfabriek meststoffen duurzaam te produceren met veel minder broeikasgassen. De fabriek zou ook fosfaat terugwinnen uit het Amsterdamse afvalwater, waardoor het gebruik van deze wereldwijd schaarse minerale hulpbron zou worden verminderd.

Tenslotte betekent het ook een verlies aan werkgelegenheid. Door naar Amsterdam te verhuizen kon ICL rekenen op de steun van de gemeente en projectpromotor Heren2, die de stap zette omdat de plannen in de Minervahaven eerder van start konden gaan. Zonder dat ‘verhuisfonds’ lijkt het onwaarschijnlijk dat ICL na 2040 verhuist naar een nieuwe locatie in Amsterdam en een locatie als Terneuzen, waar ICL ook een fabriek heeft, is waarschijnlijker.

In de Amsterdamse fabriek werken honderd mensen. Er zullen nog een paar honderd banen bijkomen op het Europese hoofdkantoor van ICL in Amsterdam.

Leave a Reply Cancel reply