Na dertig jaar verzamelen staat de kelder van Dorothee Verdaasdonk in Golden Bend vol met hotelporselein: "Als gasten per ongeluk iets kapot maken, maak ik er niet zo'n probleem van."

De introductie ontvouwt zich als een fragiele dans. Ik schiet de verslaggever neer, die wankelend bovenaan de trap staat die naar de kelder van Golden Bend leidt, een winkel gespecialiseerd in hotelporselein. Tussen hoge kopjes, schotels en borden loopt eigenaresse Dorothee Verdaasdonk op lage hakken. Ze biedt haar uitgestoken hand aan. Nog één stap naar voren en dan schudden ze elkaar de hand.

“Laten we op het bankje aan de gracht gaan zitten”, stelt Verdaasdonk voor. Een blik op de overvolle winkel leert dat de mogelijkheid om lekker binnen te zitten echt beperkt is. De enige zitplaats is een vierkante troon achter de kassa, zo gebouwd dat alleen Verdaasdonk er bij kan.

Hij verdwijnt naar binnen voor koffie en komt terug met twee stoffen hoezen en een houten dienblad met koffiekopjes in Delfts Blauwe stijl. Elegant als balletdanseres, zonder ergens tegenaan te botsen, trotseert ze het pad van de muis door porselein.

kan niet gebroken worden

Verdaasdonk runt al bijna dertig jaar Golden Bend in de kelder van haar huis aan de Herengracht 510. “Al van kleins af aan ben ik gepassioneerd door serviesgoed”, vertelt ze. “Ik kocht wat ik leuk vond en beetje bij beetje creëerde ik een geweldige collectie. ‘Waarom open je hier geen winkel?’ vroeg mijn man op een dag. Ik heb het al gedaan.”

De eerste twintig jaar had Verdaasdonk personeel in dienst in de winkel. Ze doet zelf de boodschappen. Daarnaast werkt ze fulltime als docent kunst- en cultuurstudies aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en schrijft ze artikelen over de filmindustrie.

De specialiteit van Dorothee Verdaasdonk is uiterst duurzaam Amerikaans servies.Afbeelding Dingena Mol

Twee keer per jaar bezoeken zij en haar man beroemde Amerikaanse porseleinfabrieken: Homer Laughlin in West Virginia en Syracuse in New York. “Ik kocht zeer resistent hotelservies, geschikt voor vaatwassers en ovens. Het is gemaakt voor de industrie (hotels, restaurants, bedrijven en elegante verenigingen), dus het kan niet kapot. Bovendien heeft het mooie jaren dertig-ontwerpen, vaak met gouden randen.”

Ook heeft Verdaasdonk posters met bijzondere logo’s van bijvoorbeeld de Verenigde Naties, de New York Yankees, Amerikaanse golfclubs en de Bull & Bear Club in het Waldorf Astoria hotel. Soms met echte gouden versieringen. “Mijn man en ik hadden er toen een beetje last van. De pallets werden in een gehuurde bestelwagen geladen en de lading werd vervolgens verscheept. Die tijd is voorbij. De fabrieken bestaan niet meer en de verzendkosten zijn onbetaalbaar geworden.”

Sinds Verdaasdonk met pensioen is, staat hij drie middagen in de week in de winkel. “Mijn man is al overleden. Wij hebben het altijd samen gedaan. Ja, ik mis hem. “Vroeger stond ik ook in de winkel en hielp ik met het dragen van de zware dozen.”

Hij reist niet meer om te winkelen. “Nu koop ik veel bij handelaren in Nederland: Amsterdam, Utrecht en Rotterdam. Omdat ik al heel lang bij hen koop, weten ze precies wat ik wil. Ze gaan naar Duitsland en Frankrijk. België of Oostenrijk om serviesgoed te kopen. Dan kan ik het uit hen kiezen.”

Het Golden Bend assortiment bestaat uit porseleinen servies uit de 19e eeuw tot de jaren 50 en 60. Bijvoorbeeld uit de Staffordshire serie of van merken als Hutschenreuther, Wedgwood, Regout Wedgwood, Lange Lijs of Rosenthal.

“Ik heb liever dat de bekers niet duurder zijn dan de tientjes. Een normale kop met schotel kost bijvoorbeeld 7,50 euro en met een gouden rand 8,50 euro. Mijn servies is bedoeld voor daadwerkelijk gebruik en niet om in een vitrine te staan. Ik heb het gevoel dat ik er mensen blij mee kan maken. Hier vind je een kopje uit de 19e eeuw dat online wordt aangeboden voor 35 euro en in mijn winkel veel goedkoper is. Dat vind ik leuk.” Hoeveel hij door de jaren heen in serviesgoed heeft geïnvesteerd, wil hij niet zeggen. Verdaasdonk vindt dat privé.

Als de winkel om half twee opengaat, keert Verdaasdonk terug naar de kelder. Het herbergt een indrukwekkend berglandschap van porseleinen servies: borden, schotels, kopjes, kommen, theepotten. Iedereen met een onhandige of neurotische inslag kan tegen een stapel borden schoppen, alleen maar uit angst iets te raken. Een man in een regenjas, die met zijn grote figuur de trap aan het zicht onttrekt, voelt de stortbui al. “Oh nee, laat maar”, zegt hij tegen zijn vrouw, die al enthousiast naast de kopjes heeft geknield. ‘Je kunt daar niet lopen.’

Ongelukken gebeuren van tijd tot tijd. “Normaal gesproken maak ik er niet zoveel ophef over. Maar soms hoor ik deurbellen en roepen mensen ‘nee, er is niets aan de hand’. Als ik later ga kijken en toch fragmenten zie, vraag ik tussen de drie en vier euro. Dat is meer omdat ik vind dat ze de waarheid moeten vertellen en voorzichtig moeten zijn.”

Golden Bend is voor de liefhebbers. Eigenaar Dorothee Verdaasdonk: “Ik ben blij dat er geen ruzie is op TikTok.”Afbeelding Dingena Mol

Zaak ontdekt via TikTok

Laura de Haas roert stap voor stap door de gerechten. Ze opent een koekjeswinkel in Marken en is op zoek naar een antieke glazen koektrommel. “Ik heb er meerdere”, zegt Verdaasdonk. De twee lopen in een kleine, behoedzame colonne over het veld. Verdaasdonk leunt naar voren: ‘Misschien zit het ergens onder.’ De neus van zijn schoen strijkt tegen een schoteltje. Zacht geratel en ‘oeps!’ “Soms heeft iemand iets op een andere plek neergezet en dan begint het te bewegen…” Verdaasdonk zegt meer tegen zichzelf terwijl ze door haar koopwaar bladert. “O kijk, hier is het!” ‘O lieverd,’ zucht De Haas terwijl hij het inspecteert. “Het past heel goed bij mijn theekastje.”

De Haas was nog nooit eerder in Golden Bend geweest, maar ontdekte de plek via TikTok. Er circuleren verschillende video’s met titels als ‘Zou jij door deze winkel durven lopen?’, ‘Een winkel bezorgt mij nog nooit zoveel angst’ en ‘De gekste antiekwinkel van de stad’.

De lachende toon doet de bijzondere collectie niet altijd recht (Golden Bend is bepaald geen rommelwinkel of het werk van een hoarder), maar Verdaasdonk is blij dat er geen ruzie is op TikTok. Zo krijg je soms Aziaten die jouw winkel op Instagram hebben gezien, maar ‘social media toeristen’ komen niet in groten getale.

Wel herinnert hij zich een stel uit Dubai dat drie uur in zijn winkel doorbracht. “Ze kochten veel en wilden altijd iets anders. Ik eindigde met vijf dozen vol borden en wikkelde ze in noppenfolie. Ze logeerden een paar honderd meter verderop, in het Waldorf Astoria hotel. Kort daarna arriveerde een hotelmedewerker met een kar waarop hij de vijf dozen laadde. Hij nam hem mee naar zijn kamer. Daarna heb ik nooit meer zoiets meegemaakt.”

Verdaasdonk vertrouwt vooral op haar liefhebbers en waardeert haar vaste klanten, die eens in de vijf à zes jaar terugkomen. “Dan hebben ze kinderen of kleinkinderen en willen ze iets extra’s. Bovendien zijn er mensen die zomaar langskomen of iets leuks in de etalage zien staan.”

Zoals de man die interesse toonde in enkele gerechten, die in een kast in een wat onherbergzaam gedeelte van de winkel werden gevonden. “Hij mailde me of ik ze kon zien. ‘s Avonds zet ik het overige serviesgoed rustig weg, zodat ik het uit de kast kan halen.”

De overvolle entourage is bijna een handelsmerk geworden, ook al was het ooit leger. “Het begon allemaal met 7.000 borden uit de Verenigde Staten, die ik opstapelde. Ik dacht: “Dan verkoop ik het en kan de volgende batch binnenkomen.” Maar ik besefte dat het zo niet werkt. Er kwamen er steeds meer. ‘Ik heb zoveel voorraad dat ik Amerikaans porselein kan verkopen zolang ik leef.’

Na dertig jaar verzamelen staat de kelder van Dorothee Verdaasdonk in Golden Bend vol met hotelporselein: “Als gasten per ongeluk iets kapot maken, maak ik er niet zo’n probleem van.”

Leave a Reply Cancel reply