Corrie Huijbrechts blijft dankzij haar hond op de been, maar kan haar oogoperatie niet betalen

‘Kom naar mama. Hier!” Kenzo, de hond uit Amsterdam Corrie Huijbrechts (61), moet soms de goede kant op worden geleid. Hij heeft al anderhalf jaar staar (zie kader), waardoor hij nauwelijks iets ziet behalve wat schaduwen Huijbrechts kijkt hem met ontzetting aan.

“Ze is een heel lief wezen en ook heel intelligent. “Hij hoort nog goed, we gooien elke ochtend een bal.” Dit komt haar ook ten goede, want Huijbrechts wil niet lang thuis blijven wonen. “Daar ben ik nog te jong voor, ik moet in beweging blijven.”

Helaas werkt dat niet altijd. Je voelt je misschien jong, maar je hebt al jaren niet meer kunnen werken. Hij heeft nooit een opleiding gevolgd en lichamelijk werk is vanwege zijn gezondheid geen optie: hij heeft versleten knieën, longproblemen, een lekkende hartklep en slikt antidepressiva.

Kenzo heeft haar de afgelopen jaren actief gehouden, vertelt Huijbrechts. “Hij is net mijn zoon, ik praat de hele dag met hem. Zonder hem zou ik me vervelen, want ik doe niet veel, ik heb nergens geld voor.” Wel bestudeert hij sportprojecten in de omgeving voor mensen met een stadspas: “Ik wil niet dat alles rigide wordt.”

Barman

Huijbrechts is geboren en getogen in de Jordaan en had een groot gezin, met wie hij een moeizame relatie had. Hij verliet het huis van zijn ouders op dertienjarige leeftijd. Hij maakte de middelbare school niet af, kreeg een baan achter de toonbank bij een supermarkt en later in de horeca.

Dertig jaar lang was ze een echte horeca-tijgerin. Als serveerster werkte ze tot in de vroege uurtjes en zelfs na sluitingstijd in verschillende buurtcafés in het centrum van Amsterdam. De sociale kant van die baan lag hem goed, maar er zat ook een donkere kant aan. Ze kampte lange tijd met verslavingsproblemen, waardoor ze in een slechte gezondheid verkeerde en aanzienlijke schulden had.

“Ik voel me nu heel goed”, zegt Huijbrechts resoluut. “Ik liet alles achter en begon opnieuw.” Hij staat echter nog steeds onder bewind, waardoor hij moet rondkomen van € 50,- per week en wekelijks naar de voedselbank kan. Hij hoopt binnenkort met de schuldsanering te kunnen beginnen.

Jordaans

Ongeveer drie jaar geleden kon hij verhuizen naar zijn huidige woning in Amsterdam Noord. Over het huis klaagt hij niet en de buurt vindt hij ook leuk. Af en toe mist hij de Jordaan, of misschien vooral de oude tijd. “Ik wil graag terugkomen; Ik merk dat als ik met mensen praat en ze mijn monotone accent horen, ze niets met mij te maken willen hebben of iets dergelijks. Ik weet niet wat het is. Maar ja, de Jordaan is niet langer de Jordaan. De huizen zijn niet meer te betalen. We woonden in een huis aan de Lindengracht, we moesten vertrekken omdat het pand gerenoveerd moest worden. Nu woont daar een rijke dokter.”

Met zijn familie heeft hij weinig contact, behalve met zijn zoon en dochter van 39 en 41 jaar. Hij heeft een goede relatie met hen; Ze gaven hem zelfs Kenzo. “Ik voelde me op dat moment heel verdrietig omdat mijn vorige hond, een pitbull, niet meer bij mij was. Toen gaven ze mij Kenzo. “Hij was nog een puppy, hij paste in de palm van mijn hand.”

Nu is hij negen jaar oud en zijn cataract is nog steeds te behandelen, maar hoe ouder hij wordt, hoe groter de kans op complicaties, legde de dierenarts uit.

Met je Stadspas kun je maximaal driehonderd euro aan dierenartskosten vergoed krijgen, maar dat bedrag is al besteed aan het onderzoek om de staar vast te stellen. Het is een breder probleem dat dierenartsen door een combinatie van regelgeving en schaalvoordelen zeer hoge kosten in rekening brengen. De tarieven staan niet vast en klinieken – die vaak eigendom zijn van internationale ketens – kunnen vragen wat ze willen.

Een staaroperatie, inclusief nazorg, gaat drieduizend euro kosten. “Belachelijke prijzen, dat is zelfs meer dan een mens. Maar ja, ik hoop echt dat het werkt, want hij kan nog minstens vijf of zes jaar leven. “Als we één oog zouden kunnen opereren, zou dat een voordeel zijn.”

Stuur uw reactie onder vermelding van uw telefoonnummer naar [email protected]. Meer informatie: amsterdammerhelptamsterdammer.nl.

Cataract bij honden

Honden kunnen ook last hebben van staar; Naast leeftijdsgebonden staar zijn er grijze staar en groene staar. Bij staar (cataract) is de lens van het hondenoog abnormaal troebel. Dit leidt niet altijd tot blindheid, maar verergert vaak. De transparantie van de lens neemt steeds meer af, waardoor de hond uiteindelijk nog wel het verschil tussen licht en donker ziet, maar meer niet. In het ergste geval kan er ook een ernstige ontsteking optreden.

Bij groene staar of glaucoom is er sprake van een toename van de druk in het oog, waardoor er een witte waas over het hoornvlies ontstaat. Dit is ernstiger omdat het, als het niet wordt behandeld, snel tot blijvende blindheid kan leiden en bovendien zeer pijnlijk is.

Mohamed Douhri (49) verruilde in de jaren negentig zijn woonplaats nabij Nador, in Marokko, voor Amsterdam-Noord. Hij woonde daar tot hij vorig jaar uit zijn huis werd gezet. Hij was negen maanden dakloos. Een turbulente periode, na even onstabiele jaren waarin Douhri kampte met een alcohol- en drugsverslaving.

Ze hadden hem al zijn huwelijk en zijn baan gekost. De enige stabiele factor in Douhri’s leven is zijn vrijwilligerswerk bij het Van der Pek Gemeenschapscentrum in Noord. Hij heeft allerlei werkzaamheden voor hen gedaan en werkt nu vooral met jongeren. Na de zomer kun je daar een betaalde baan krijgen.

Nu heeft hij een huis in het Westen. Douhri zou graag een elektrische fiets willen gebruiken om naar zijn werk te reizen; Vanwege een hernia en suikerziekte is enige hulp bij het trappen zeer wenselijk.

Bart Greebe (64) begrijpt die voorkeur goed. “Na een periode van ziekte en revalidatie heb ik mijn e-bike niet meer nodig, maar het was lange tijd mijn hulpmiddel om weer mobiel te worden.”

De coach van de gemeente Amsterdam doet wederom alles alleen. “Maar ik gun Mohamed dat gevoel van in de wind zitten, letterlijk en figuurlijk. Zo’n fiets kan dienen als ondersteuning bij andere stappen.”

Een andere Paroollezer helpt Douhri graag met het vinden van een bed voor haar jongste dochter.
Wel verwijderen

Bart Greebe: “Maar ik gun Mohamed dat gevoel van in de wind zitten, letterlijk en figuurlijk.”Afbeelding Eva plevier

Leave a Reply Cancel reply