Bedrog voor het Nederlandse team: de Olympische droom spatte uiteen na de nederlaag tegen Duitsland

De spelers juichten weer en omhelsden elkaar na de wedstrijd Nederland-Duitsland. In het enthousiaste Abe Lenstra stadion heerste een deprimerende sfeer. Na de wanhopige nederlaag tegen Spanje vorige week (3-0) dachten de spelers dat Duitsland een haalbare optie zou zijn, maar in de praktijk bleek dat veel lastiger. Over de hele linie waren er grote kansen voor Duitsland, dat na 67 minuten de wedstrijd in handen nam en uiteindelijk een mooie en welverdiende overwinning boekte.

Ruim een uur lang was het onduidelijk wat de richting van deze Nations League-troostfinale zou zijn. Oranje verwachtte tegen Duitsland een andere (lees: dominantere) wedstrijd dan tegen Spanje, dat woensdag de Nations League-finale van Frankrijk met 2-0 won.

Maar ook Duitsland, nummer zes op de FIFA-wereldranglijst, onder leiding van de bekende spits Horst Hrubesch, had het idee dat dit nabuurschapsconflict in zijn voordeel kon worden opgelost. Bovendien zorgde het alles-of-niets-element van deze wedstrijd voor een zenuwslopende, slordige maar opwindende strijd om de Olympische kwalificatie.

Wieke Kaptein aan de basis

Bondscoach Andries Jonker koos verrassend genoeg voor Wieke Kaptein, de pas 18-jarige, in zijn basiself in plaats van Damaris Egurrola. Daniëlle van de Donk was ziek, maar werd na een succesvolle warming-up fit geacht om te starten.

Kaptein verstopte zich niet en was in de eerste helft dichter bij het doel van de Oranjes. Zijn schot ging naast. Duitsland was echter gevaarlijker, vooral tijdens de transitie. Dominique Janssen kwam meerdere malen tussenbeide, met weinig succes. Sjoeke Nüsken kreeg de beste kans van de eerste helft met een trefzeker schot op de paal.

In de wedstrijd tegen Spanje nam Jonker, nadat hij in de eerste helft was overweldigd door zijn rivaal, opnieuw een 4-3-3 over in plaats van zijn gebruikelijke vleugelverdedigersysteem. Dit resulteerde in een betere tweede helft, al stond Spanje uiteraard al op een ruime voorsprong (2-0). Opnieuw vond de bondscoach dat hij terug moest naar de oer-Hollandse formatie om meer controle over het spel te krijgen. Dat lukte vanaf het begin al niet, met direct na rust een knappe redding van Daphne van Domselaar en een afgekeurd doelpunt voor de Duitsers.

Mensen pijn doen

Even later verliet Caitlin Dijkstra het toch al gehavende Nederlandse team. Vivianne Miedema en Victoria Pelova waren vanwege blessures al gestopt, Jill Roord was afwezig met een kruisbandblessure en veel speelsters kampen met fysieke ongemakken en vermoeidheid. Van de Donk moest na ruim een uur gewisseld worden, vlak na de verdiende 1-0-voorsprong van Klara Bühl.

Normaal gesproken had dat doelpunt het startschot moeten zijn voor een slotfase waarin alles in het werk moest worden gesteld om dat langverwachte olympische ticket binnen te halen, maar het tegendeel gebeurde. Van Domselaar hield de Nederlandse ploeg overeind en het was dankzij de doelman en de onzorgvuldigheid van de Duitsers dat de beslissing in Heerenveen niet veel eerder werd beslist. De onvermijdelijke 0-2 werd behaald door invaller Lea Schüller, die goed kopte en haar land naar de Olympische Spelen hielp. Invallers Shanice van de Sanden en Katja Snoeijs konden er niets aan doen.

Er wacht een periode van bezinning voor het Nederlandse team. De algemene indruk onder de voetballers was dat ze opnieuw tot de beste ter wereld behoorden en dat de WK-titel afgelopen zomer hun deel zou zijn geweest als Spanje zich niet had bemoeid met extra tijd in de kwartfinales. Dat idee werd in de groepsfase van de Nations League versterkt door boven Engeland te eindigen.

Hierdoor kon Nederland deze anderhalve week strijden om de overwinning in de Nations League, maar vooral om kwalificatie voor de Spelen. De bittere conclusie is dat Oranje geen recht had op een ticket naar Parijs, waardoor de vermoeide spelers uitkijken naar een zomer vrij die ze zo nadrukkelijk niet wilden.

Leave a Reply Cancel reply