Karate Bertje ontsnapte uit alle gevangenissen… (maar loopt nu op het goede pad) – Reclame Rotterdam | De Havenloods

Woensdag 28 februari, 17.30 uur

Algemeen
365 keer gelezen

Rotterdam – Karate Bertje, oftewel Bert Hartman (72), uit Crooswijk, stond al jaren bekend als een meester in het ontwijken. Hij heeft veel gevangenissen van binnen gezien, maar wist altijd de weg naar buiten te vinden.

Door Britte Kramer

Het is 46 jaar geleden dat Bert het rechte pad bewandelde. “Na twintig jaar gevangenisstraf, van Rotterdam tot Marokko, had ik de wens niet meer. “Ik was het stelen beu en wilde mijn eigen geld verdienen.” Hij deed het jarenlang bij een bouwbedrijf en in augustus verscheen het boek met het verhaal van zijn leven: Karate Bert. Nu geeft hij lezingen op scholen om jongeren te waarschuwen voor de fouten die hij zelf heeft gemaakt.

Opgegroeid met leugens

“De verhalen klinken misschien heel interessant, maar die twintig mooie jaren die ik heb verspild… zijn de laatste tijd wraakzuchtig teruggekomen. Niets weegt zwaarder dan jouw vrijheid. Als ik de gedachten van een van die kinderen kan veranderen, zal mijn missie volbracht zijn. Natuurlijk is het anders dan de trucjes waar we vroeger mee te maken kregen – al die explosies en die misdadigers in de haven – maar één ding blijft hetzelfde: het begint vaak achter de deur. Zo was het bij mij ook. Alles was geweldig totdat ik zeven jaar oud was, totdat mijn stiefvader bij ons kwam wonen. Hij kwam de hele tijd dronken thuis en sloeg ons. Als ik op het ijs viel, moest mijn moeder mijn kleren snel wassen en drogen, anders werd ik geslagen. Vanaf dat moment ging het vreselijk mis op school. Als er ‘s nachts ruzie was geweest, kon ik niet naar school en kreeg ik een brief: ‘Bert is ziek geweest.’ Dus ik ben opgegroeid met het vertellen van leugens.”

Achtervolging in het Kralingse Bos

Gefrustreerd begon Bert ‘s nachts met vrienden duiven en konijnen te stelen. Ze verkochten ze voor een paar koekkruimels of een zakmes. Kort daarna stal hij een bromfiets en, op veertienjarige leeftijd, een DS21 van dealer Citroën Den Ouden. “Toen ik door de Coolsingel reed, zag ik ineens overal zwaailichten. In het Kralingse Bos werd het een hele achtervolging. Daar reed ik een politieagent aan en hij raakte de auto. Honderd meter later hielden ze mij tegen en haalden mij uit de auto. Zo kwam ik voor het eerst bij de jeugdrechter terecht, die ik uiteindelijk zo’n veertig keer heb gezien.”

Schieten met de leider van de groep.

Zijn eerste ontsnapping was aan de hervormingsschool in Breda. “Ik gooide een stoel uit het raam en joeg hem midden in de winter het bos in. ‘S Morgens klopte ik versuft op de deur van de mensen die mij terugbrachten. Na de tweede keer werd mijn hoofd geschoren en moest ik een half uur op blote voeten in de sneeuw lopen. Eenmaal thuis ging het echt mis, want daar ontmoette ik vrienden uit Rotterdam. “Zo werkt het: je brengt je tijd samen door en dan ga je akkoord om de verkeerde dingen te doen.” De volgende keer dat hij vast kwam te zitten, was bij Hoenderloo. Tijdens zijn verlof kocht hij met gestolen geld een revolver van 6 millimeter kaliber, die hij meenam naar de inrichting. “Onze groepsleider hield van wapens. “Hij bracht patronen mee en ging met ons op jacht in het bos.”

Ontsnap door een spijkerbroek

Na jaren ruilde Bert de overval in voor ‘iets met hasj’. Dat pad leidde naar een gevangenis in Marokko. “Daar martelden ze me, sloegen me en hingen me aan mijn voeten. Ik raakte meerdere malen in coma en na veertig jaar heb ik nog steeds last van de achillespees. We sliepen als sardientjes in een zaal met 200 man. Elke avond was er een grote discussie. Voordat ik daar klaar was, ontmoette ik een vrouw in Marokko. Ik trouwde met haar vanuit de gevangenis, omdat het de enige manier was waarop ze mij kon bezoeken. Op een spijkerbroek die ik als wasgoed weggaf, schreef ik instructies om me te helpen bij een nieuwe ontsnappingspoging. Een vriend van de bewaker kneep een oogje dicht. Maar terwijl ik aan het schrijven was, ging plotseling het douchegordijn open. De bewaker werd doodgeslagen en er gingen drie maanden voorbij voordat ik mijn vrouw weer zag.”

Nog veel meer verhalen lees je in het boek Karate Bert, van Evert van der Zouw en Daniël M. van Doorn.