Inmenging in Den Haag doodt het station

Voortdurende ingrepen in de regelgeving rondom de publieke omroep en te veel directe inmenging van overheid en politiek hebben geleid tot administratieve chaos. Hierdoor ontstond een woud aan regels die elkaar tegenspraken en het transmissiesysteem een ​​log schip maakte. De kapitein (NPO) heeft een onmogelijke missie en de passagiers (de omroepers) reageren met tegenzin in de hoop een ramp te overleven.

Pieter van Geel, voorzitter van de Adviesraad voor de Publieke Omroep die onlangs een rapport publiceerde met voorstellen om de publieke omroep te moderniseren, is te elegant om zich in zulke botte bewoordingen uit te drukken, maar dit is in wezen het beeld dat hij schetst in het anderhalf uur durende gesprek dat ik met hem had in Het Dorsthuys in Baarn. De herbergier heeft ons een mooi plekje gegeven zodat we rustig kunnen praten. En dat doet hij vanaf de eerste minuut met kracht. Uit passie voor deze publieke omroep, een organisatie waar hij nog steeds heilig in gelooft. “Uit overtuiging”, zegt hij. Zelf gebruikt hij de term voor de bovengenoemde chaos. wanorde. Volgens hem komt dit door “veranderingen die niet consequent zijn toegepast”. Ze komen voort uit twee werelden en twee ambities, zegt hij: enerzijds de links-liberale behoefte om te ontpillen, en anderzijds de noodzaak voor andere partijen om de publieke omroep stop te zetten omdat ze commerciële belangen voorop willen stellen. “Nee, ik ga geen namen noemen”, zegt hij, “het is al aardig duidelijk.”

Ik vergat een nieuw dak te bouwen.
Deze twee bewegingen, eigenlijk zijn er drie bewegingen omdat de publieke omroep ook politieke verdedigers heeft, hebben de fundamenten van het systeem veranderd, dat in de loop van de tijd niet sterker is geworden, maar eerder verzwakt. Hij ziet een verandering bij sommige tegenstanders. Ze rouwen om wat verloren dreigt te gaan. ‘Ik herinner me ook een uitspraak van Hans van Mierlo die ooit zei; We hebben de pijlers gedood, maar we zijn vergeten een nieuw dak op de samenleving te leggen.. Sinds de publicatie van uw rapport Eenheid in veelzijdigheid Het is vrij rustig en de toekomst van de publieke omroep is nog onzekerder geworden met de vorming van partijen die de begroting willen halveren omdat er een begrotingsprobleem opgelost moet worden, ze willen een netwerk afschaffen of afscheid willen nemen van het hele systeem.

De vraag is: zijn we niet het punt gepasseerd waarop het nog goed kan aflopen?

‘Ik vind dat we er alles aan moeten doen om de openbare orde te handhaven. In deze tijden van nepnieuws en kunstmatige intelligentie is het essentieel dat burgers betrouwbare informatie ontvangen.

Te veel politieke inmenging
Maar die betrouwbaarheid wordt ook door een deel van het publiek in twijfel getrokken; In hoeverre is de publieke omroep onafhankelijk en niet te zeer gehecht aan de gevestigde orde? Pieter van Geel ziet een gevaar in de overmatige aanwezigheid van politici in de raad van bestuur en in de toezichthoudende organen van de NGO en de stations. Hij is geen voorstander van een beroepsverbod voor politici, zegt hij, maar pleit wel voor een veel grotere afstand tussen politiek en omroep. Nu gebeurt de verandering te snel en gedachteloos, soms één voor één, rechtstreeks van de politiek naar de omroep. “Juist in deze tijden waarin allerlei instituties van de rechtsstaat en ook de media in twijfel worden getrokken, moet elke zweem van een staatsomroep worden vermeden”, zegt hij. Het is niet zo dat politici geen diensten aan de publieke omroep mogen leveren, maar pas na een flinke periode van bezinning zodat de mogelijkheid van belangenverstrengeling niet meer bestaat. ‘Het is heel verkeerd om mensen rechtstreeks uit de politiek in de raad van bestuur van de NGO te plaatsen. Dat is stom, want morgen PVV En hoe kun je zeggen dat dit niet kan, terwijl het al eerder is gebeurd? “Daar is nooit goed over nagedacht.” Het verwijst naar Italië, waar Berlusconi, toen hij premier werd, dat niet deed RAI hij schafte het af, maar benoemde zijn politieke vrienden op belangrijke posities.

Mix van regels
Politici beweren misschien dat ze zich niet willen bemoeien met de details van de publieke omroep, maar de realiteit is anders, aldus Pieter van Geel. Het wordt verstikt door regelgeving die laat zien dat er controle is door de overheid, zowel op de inhoud als op de benoemingen. ‘Je hebt het Commissaris voor de media en daar draait hij ook Raad voor Cultuur om hem heen: het is een samensmelting van taken en bevoegdheden waar niemand raad mee weet. De beslissingen lijken willekeurig. Neem de beslissing over WNL-toelating. Dat werd frivool… ‘Het advies was negatief, maar de minister besloot het toe te geven. Dat kan helemaal niet! Morgen kan een PVV-minister het ook op dezelfde manier doen. Je zou het niet willen doen!’

Maak een einde aan de dubbele rol van NPO’s
Als het om goed bestuur gaat, is de publieke omroep een ramp, niet in de laatste plaats omdat het centrale orgaan, de NGO, heeft niet alleen de taak om te coördineren, op te leiden en aan te moedigen, maar heeft tegelijkertijd ook de bevoegdheid om de omroeporganisaties te meten, met als uiteindelijk gevolg hun uitsluiting uit het systeem. Deze taken gaan niet samen, meent Pieter van Geel. Uw commissie pleit daarom voor het scheiden van coördinatie en controle en voor het toezicht op het goed functioneren van NGO en delegeer stations naar een onafhankelijk station Publieke Media Autoriteit, ongeacht enige politieke (omroep)invloed. De commissie Van Geel kiest in haar voorstellen voor onafhankelijke omroepen en benadrukt de rol van NGO terugkeren naar het oorspronkelijke doel van het instituut, namelijk dat van coördinator. Het aantal grote omroepen wordt teruggebracht van negen naar zes en iedereen die denkt bijzondere programma’s te kunnen maken voor een bijzondere doelgroep, kan zijn zendstatus wijzigen. redactionele omroeper Aankomen. Redactionele stations houden zich uitsluitend bezig met programma’s en maken deel uit van de zes groepen. Ze hebben geen eigen personeelsbeleid, noch een eigen financiële afdeling, noch een zeer gestructureerd management.

Er is een pauze om na te denken…

‘Het systeem is nu ongestructureerd en chaotisch, maar heeft een goed hart… De meeste mensen, ook de journalistiek, willen kwaliteit bieden. Maar als je ziet hoe programmeren in zijn werk gaat… Er zijn programmeertafels waar, om zo te zeggen, vijftig mensen beslissen. Dit schept geen gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid. “Dus die bijeenkomsten zijn formele controlepunten en de echte beslissingen worden elders genomen.”

Wilt u de onafhankelijkheid van de stations herstellen?
‘Sterker, ja’…

Hoe zou dat moeten zijn?
‘Het moet geen nostalgie worden, niet zoals vroeger toen je een column begon om je ideologie uit te dragen. Ondanks al het cynisme in de samenleving is het nieuw leven inblazen van het systeem nog niet zo’n slecht idee. Dit gaat misschien tegen de tijdgeest in, want er wordt gezegd dat niemand zich meer aansluit bij verenigingen, maar de vraag is of dit geaccepteerd moet worden. Een station kan bijdragen aan een gevoel van burgerschap. Je hebt het dus niet over een ideologie of een stroming, maar over kwesties die je belangrijk lijken en die je wilt delen met het publieke domein. Voorwaarde is dat je bereid bent verbindingen te zoeken en te voldoen aan essentiële journalistieke waarden.

Als we het vanuit dat perspectief bekijken, behoort Ongehoord Nederland dan tot het systeem?
‘Als mensen zich binnen de grenzen van de rechtsstaat bewegen, moet je heel ver gaan als je die opvattingen niet op voorhand wilt accommoderen. Maar ik denk dat er meerwaarde moet komen aan wat er al is, dat er verantwoordelijkheid is voor het geheel en dat er verbindingen worden gezocht. Als u niet aan de ordervereisten wilt voldoen, waarom zou u dan in die volgorde willen staan?

Tot welke conclusie leidt dit standpunt? Ongehoord in Nederland?

“Wij hebben in ons rapport geprobeerd buiten die discussie te blijven, maar mijn antwoord lijkt mij duidelijk.”

TON VERLIND