‘Ik moest mijn spullen ophalen toen het donker was’

Als nanny en onderhuurder vindt Grietje van der Mossel (45) altijd een nieuwe plek in Amsterdam. Totdat hij wordt gebeld: de buren hebben zijn onderhuur gemeld. “Ik kon diezelfde middag nog vertrekken.”

Sara Luijters29 februari 202403:00 uur

Na twintig jaar Utrecht vindt Grietje van der Mossel dat het tijd is voor verandering: “Ik was 38 jaar en had behoefte aan meer spanning in mijn leven. Ik onderverhuur mijn huis in Utrecht. Na een lange reis heb ik twee maanden in Amsterdam gezeten. “Het sneeuwde, ik had geen baan en ik kende niet veel mensen in de stad. Maar ik keek uit het raam en wist: ik wil hier niet weg.”

Dankzij de tante van een vriendin kan ze zes maanden verblijven in een woongroep in Oud-West. “Ik vond de buurt zo leuk dat ik er wilde blijven wonen. Ik drukte vijfhonderd knalgele folders die ik verspreidde in de Helmersbuurt. Aan de ene kant vertelde ik dat ik yoga gaf in het Vondelpark, aan de andere kant zei ik dat ik woonruimte zocht.”

Overtreder

Hij krijgt precies één antwoord, maar heeft meteen gelijk: “Ik heb een sociale woning voor een half jaar kunnen onderverhuren. Niet in Oud-West, maar in De Pijp. Het beviel zo goed dat we het contract nog eens zes maanden hebben verlengd. Op een dag, terwijl ik aan het werk was, kreeg ik een telefoontje van de verhuurder: er waren buren die de onderverhuur hadden gemeld bij de woningbouwvereniging. Diezelfde nacht moest ik het huis verlaten. Gelukkig kon ik tijdelijk bij mijn toenmalige vriend logeren. Toen het donker werd, moest ik mijn spullen beetje bij beetje verzamelen, omdat niemand kon weten dat ik daar al die tijd daadwerkelijk had gewoond. “Ik voelde me bijna een crimineel, ook al wilde ik alleen maar ergens wonen.”

Na vier weken verhuist hij naar een zolder die is omgebouwd tot een studio van 25 m². “Ik deelde een badkamer en er was een ingebouwde douchecabine; Het leek een beetje op kamperen, maar dan voor 800 euro per maand. Na anderhalf jaar moest ik weer weg omdat de eigenaar ging samenwonen.”

Als beginnend mbo-lerares verdient Grietje te veel om de sociale huur te betalen, maar te weinig om een ​​hypotheek te krijgen. “Als door een wonder heb ik net op tijd iets nieuws gevonden, dit keer via kennissen van mijn ouders uit Fryslân. Ze hadden een appartement aan de Elandsgracht te huur en dat kwam net vrij. Nu heb ik een nieuwe relatie en besloten mijn vriend Edo en ik er tijdens de coronacrisis samen te gaan wonen, op 43 m² voor 1350 euro per maand. Het was een heerlijke plek, op de derde verdieping met schuine wanden en uitzicht op de Prinsengracht, maar altijd met een tijdelijk contract.”

dagje wandelaars

Het echtpaar overweegt even om het appartement te kopen. “Helaas waren de huizenprijzen zo sterk gestegen dat we het ons niet meer konden veroorloven. En eigenlijk wilden wij ook weg. Het was heel klein en na de coronacrisis verzamelden toeristen en dagjesmensen zich de hele dag voor onze deur op het Johnny Jordaanplein. We besloten op huizenjacht te gaan en schreven ons in op verschillende verhuursites. Ondanks onze uitstekende salarissen werden we nergens uitgenodigd.”

Dan raadt een vriend een site aan voor expats, waar Amsterdammers ook terecht kunnen, Expat Broker. “Als we iets vonden, hoefden we nog maar één maand huur te betalen. Wij tonen interesse in een leuke woning vlakbij het Flevopark. Nadat wij alle benodigde documentatie hadden aangeleverd, kregen wij te horen dat de eigenaar al iemand in zijn eigen netwerk had gevonden. Het bureau wist nog iets voor ons: een benedenwoning van 55 m² uit de jaren dertig in de Rivierenbuurt, met glas-in-loodramen, een erker en een klein tuintje. Het grootste voordeel was dat we al na een jaar een vast contract konden krijgen. We besloten het te doen en nu betalen we 1550 euro per maand. “Veel geld, maar met twee inkomens kun je het wel krijgen.”

Grietje vindt het vreemd dat de huurprijzen alleen in zijn straat zoveel variëren. “Voor veel mensen uit de middenklasse zoals wij is het vrijwel onmogelijk om in Amsterdam iets betaalbaars te vinden, laat staan ​​iets te kopen. “Dat zou niet het geval moeten zijn.”

Of dit het huis is waarin ze samen oud gaan worden, weten ze nog niet, vertelt Grietje. “Maar voor nu voelt het heel goed om voor het eerst vaste grond onder de voeten te hebben. “Het is alsof we de jackpot van de huizenjacht hebben gewonnen.”