‘Veel jamsessies hier zijn legendarisch geworden’

Na 35 jaar verkocht Miriam Feuth (63) haar Ierse pub Mulligans aan de Amstel, bekend om zijn live traditionele Ierse muziek. Ze zal gemist worden door vaste gasten en muzikanten. “Geen enkele muzikant zal hier rijk worden, maar het betekent veel voor hen.”

Jesper Roele26 februari 202420:00

“Dit is een van de weinige pubs die authentieke, traditionele Ierse muziek aanbiedt”, zegt Miriam Feuth. “Ik kreeg van iedereen op Facebook reacties toen ik aankondigde dat ik ermee stopte. “Mulligans heeft een wereldwijde reputatie.”

Of dit een waarschuwing is voor de nieuwe eigenaren van Mulligans, die op 1 maart de sleutels van de oudste Ierse pub van Nederland overhandigd krijgen, wil hij niet zeggen. Eén ding is duidelijk: er zijn hier grote schoenen te vullen.

Het is woensdagmiddag en de zaak is nog geen minuut open als de eerste gasten al arriveren. Het wordt al snel gezellig en overal klinkt Engels. Met een sterk Iers accent uiteraard. Iedereen, zonder uitzondering, drinkt Guinness. De journalist, die een normaal biertje bestelt, moet dit al snel inruilen voor Iers bier.

“We drinken hier veel meer Guinness dan alle andere bieren bij elkaar”, zegt Feuth. “Dat hoort, net als de muziek, bij een Ierse pub. En Ierse whisky, en bij voorkeur Iers personeel. Het is een gevoel dat er moet zijn.”

Amsterdamse Ierse Zaal

Feuth kreeg die muziek van huis. Hoewel ze niet Iers is, kwamen er veel Ierse muzikanten naar Groningen, waar ze opgroeide. “Een familielid van mij reisde in de jaren zestig naar Ierland en nam soms wat mensen mee”, legt hij uit. “Zo kwam ik al op jonge leeftijd in aanraking met Ierse muziek.”

In 1987 begon Feuth te werken in de eerste Ierse pub van Amsterdam, The Dubliner aan de Dusartstraat in De Pijp. Een kleine plaats, niet geschikt voor livemuziek. En dat was precies wat ze wilde. Zo begon het in 1988, op 28-jarige leeftijd, met een Ierse partner die aannemer was, de Mulligans, aan de Amstel.

“Het waren andere tijden”, zegt Feuth. “Nu zou het heel moeilijk worden. Zoveel regels waren er niet. Het is nu veel moeilijker voor jonge ondernemers om een ​​eigen restaurantbedrijf te starten. Dan kon je beginnen en mocht je een fout maken. Nu moet je aan veel regels voldoen en meteen een hoge huur betalen. Nu kan ik zeggen dat ik op het juiste moment ben begonnen.”

Die start was meteen een succes. Zij en haar partner, die ze na vier jaar uitkocht, hadden geen aanloopperiode nodig. Voor veel Ieren in Amsterdam werd Mulligans meteen een lounge waar ze hun landgenoten konden ontmoeten. Terwijl expats nu vaak sportlessen en dating-apps gebruiken om vrienden te maken, gebeurde dit destijds vaak aan de bar.

Maar de zaak had ook zijn nadelen, zegt Feuth. Zo werden begin jaren negentig de geluidsregels strenger, waardoor er een jaar lang geen livemuziek in de winkel te horen was. Om de Mulligans weer Mulligans te maken, besloot hij vierkante meters op te geven en het bedrijf volgens de voorschriften te isoleren.

“We waren een livemuziekbar geworden zonder livemuziek”, zegt Feuth. “We hebben hele dikke muren gerenoveerd en geplaatst. Daarna verhuisde de bar ook naar de andere kant van de zaak. De mensen die hier komen en het zich nog herinneren, ik weet dat ze hier al heel lang komen.”

Legendarische jamsessies

Sindsdien wordt er meerdere dagen per week onafgebroken Ierse livemuziek gespeeld in de winkel. Elke zondag is er een “open sessie” waar muzikanten samen kunnen komen om samen traditionele Ierse muziek te spelen. Op woensdag kan iedereen meedoen, maar ook andere stijlen zoals bluegrass, Americana en pop kunnen gespeeld worden. Tijdens het weekend zijn er optredens van Ierse bands die meestal vooral uit Ierland komen.

Volgens Feuth zijn deze geïmproviseerde sessies van een zeer hoog niveau. “Dit trekt ook veel meer sessiemuzikanten aan die willen komen spelen”, zegt Feuth. “Daardoor zijn veel sessies legendarisch geworden. Goede Ierse muzikanten weten dit ook en willen ons graag nog eens bezoeken.”

Om goede Ierse muzikanten en bands naar Mulligans te krijgen, fietste ik de hele stad door en vroeg ik muzikanten om te komen spelen. “Later ontving ik ook handgeschreven brieven uit Ierland, vergezeld van een cassettebandje”, legt Feuth uit. “Dan kon ik ernaar luisteren en beslissen of ik ze zou inhuren. Veel Ierse muzikanten hadden destijds geen telefoon in huis. Ze vertelden me in welke Ierse pubs ze in het weekend optraden en belden me dan tijdens de pauze om de reservering te maken. Een paar weken later waren ze te horen bij Mulligans.”

Emotioneel

Tegenwoordig is het veel gemakkelijker en kan Feuth veel artiesten online en via sociale media boeken. “Dit bespaart veel tijd”, zegt Feuth. “De meeste mensen vinden het ook heerlijk om een ​​weekendje Amsterdam door te brengen. Zolang uw uitgaven hier gedekt zijn. Niemand wordt rijk door hier te spelen, maar het betekent veel voor hen.”

Feuth wil er echter na 35 jaar mee stoppen. Vorig jaar werd ze aangereden door een auto en scheurde verschillende pezen in haar schouder. “Dat zal waarschijnlijk nooit volledig hersteld worden”, zegt hij. “Daarom is het werken in een bardienst geen optie meer. Maar de belangrijkste reden is dat ik het al 35 jaar doe en het is leuk geweest. dat is in deze business een lange tijd. Het is zwaar. Wij zijn vijf dagen per week open, maar dat betekent zeven dagen per week werken met alles wat dat met zich meebrengt.”

Vaste gasten Ankie Jansen en Terrence Weijnschenk zijn er verdrietig over. Zeker als ze horen dat barman Sean Mcloughin, al 29 jaar een vast gezicht en de steun en toeverlaat van Feuth, ook vertrekt.

“In 1999 kwam ik in Amsterdam wonen en een vriend stelde mij voor aan de Mulligans”, zegt Jansen enthousiast. “Sindsdien is het een fijne en veilige plek. Ik heb een groot deel van mijn leven alleen gewoond, maar hier voel je je nooit alleen. Je weet dat Miriam er bijna altijd is. Je bent hier nooit alleen, dat zijn Mulligans.

“Miriam en Sean zijn Mulligans”, vult Weijnschenk aan. “Het bewijs dat ze hier zijn, verdwijnt.”

Sint Patrick’s dag

Sommige gasten begrijpen niet dat Feuth het bedrijf twee weken vóór St. Patrick’s Day, 17 maart, de drukste dag van het jaar, verplaatst. “Tijdens de onderhandelingen met de nieuwe eigenaren was dat voor mij een van de voorwaarden”, legt Feuth uit. “Er staan ​​echt honderd mensen aan de deur.”

Volgens Feuth zullen de nieuwe eigenaren de zaak met dezelfde traditie voortzetten en per 1 maart hun deuren weer openen. “Ze hebben jarenlange ervaring met het runnen van Ierse pubs en ik weet zeker dat alles goed komt”, zegt Feuth. “En als er livemuziek is, ga ik zeker een biertje drinken. Maar niet elke avond en nog minder tot sluitingstijd.”

Over de auteur: Jesper Roele schrijft sinds 2019 voor Het Parool over dagelijks Amsterdams nieuws, festivals, uitgaan en technologie.sector. Suggesties kunt u sturen naar [email protected].