Vijf vragen over Roze in Blauw aan de president van Amsterdam

Wat is roze in blauw? Hebben zij een eigen politieauto en wat kan het netwerk doen om het aantal geweldsincidenten terug te dringen? Vijf vragen aan Faycal el Ouaret, voorzitter van Roze in Blauw in Amsterdam.

Wat is roze in blauw?

Pink in Blue is een politienetwerk voor de regenbooggemeenschap. Medewerkers die zich aansluiten bij het netwerk zijn doorgaans onderdeel van de community, maar dat hoeft niet. “Affiniteit hebben met de community is ook goed”, legt Faycal el Ouaret, voorzitter van de Amsterdamse afdeling van Roze in Blauw, uit. “Bijvoorbeeld omdat iemand in je familie homo of trans is. Het gaat erom te begrijpen waar een queer mee te maken kan krijgen.”

In Amsterdam bestaat Roze in Blauw uit ongeveer 100 mensen, vertelt El Ouaret. “De meesten zijn minder actief, twintig leden zijn actief.” De leden van Pink in Blue doen naast hun andere werkzaamheden hun werk voor het netwerk. Voor de vierkoppige raad van bestuur geldt dit niet: voorzitter El Ouaret heeft één dag in de week de tijd om zich voor Roze en Blauw te wijden.

Wat doet Roze in Blauw?

Om te begrijpen wat Pink in Blue doet, is het goed om naar de oorsprong van het netwerk te kijken. “Eind jaren negentig probeerden politiecollega’s te verbroederen. Ze wilden meer doen voor de gemeenschap.” Roze in Blauw is vooral een meldpunt waar homo’s, lesbiennes, transgenders en andere queers terecht kunnen. “Bijvoorbeeld als je beledigd of misbruikt bent omdat je homoseksueel bent.” legt El Ouaret uit. Slachtoffers kunnen bellen naar het telefoonnummer van Roze in Blauw, dat altijd wordt beantwoord door iemand uit het netwerk.

Het aspect van het incident staat centraal. Als uw buurman u bedreigt omdat u homo bent, kunt u contact opnemen met Roze en Blauw; Als je homo bent en ruzie hebt met je buurman over een parkeerplaats, nee.

Daarnaast is het netwerk ook een intern politienetwerk waar collega’s uit de regenbooggemeenschap elkaar ontmoeten en ervaringen uitwisselen. En zijn er heterocollega’s met vragen over een roze omrand hoesje? Dan is Roze in Blauw het aanspreekpunt. Want wat in de homowereld heel gebruikelijk is, is daarbuiten misschien minder bekend, ook al is er veel verbeterd, zegt El Ouaret. “Het lijkt erop dat vaste collega’s gevoeligheid steeds beter begrijpen.”

Is Roze in Blauw een aparte afdeling binnen de politie?

Nee. Het is niet waar dat we het Roze in Blauw netwerk moeten zien als een zelfstandige tak van de Amsterdamse politie, met een eigen kantoorvleugel in een politiegebouw. “We hebben geen roze politieagenten of roze politieauto’s of iets dergelijks”, zegt El Ouaret. Als je Roze en Blauw belt met een melding, komen ze niet met loeiende sirenes naar buiten. Bij ernstig gevaar kunt u altijd contact opnemen met het bekende telefoonnummer 112.

Daarentegen kunnen 112 collega’s een zaak doorverwijzen naar Roze en Blauw. Ook andere agenten gebruiken Roze in de Blauw-ervaring. El Ouaret: “We accepteren niet per se meldingen, we behandelen meldingen.”

Met welke problemen kampt Roze in Blauw?

Net als de hele politieorganisatie kampt ook Roze en Blauw met een personeelstekort. “Het toverwoord is capaciteit”, zegt president El Ouaret. “Dat blijft terugkomen.” Hij voert hierover gesprekken met het unitmanagement. “Maar ze kunnen niet zomaar duizend collega’s toevoegen.” Het management heeft echter verzekerd dat er meer tijd ter beschikking is gebleven van de Raad van Bestuur van Roze en Blauw.

Maar dit geldt ook voor het netwerk: we moeten het doen met wat we ter beschikking hebben. En door capaciteitsdruk hebben vrijwilligers van Roze in Blauw minder tijd om zich naast hun reguliere werk aan het netwerk te wijden.

Ook Pink in Blue kan de zichtbaarheid vergroten, meent El Ouaret. “We zijn ons ervan bewust dat niet alle hoeken van de gemeenschap ons kennen en vertrouwen.” De president probeert hieraan te werken door collega’s naar bijeenkomsten te sturen en zichtbaar te zijn op evenementen als Pride.

Waarom zijn bekendheid en vertrouwen zo belangrijk voor Roze in Blauw?

Heel eenvoudig: als een incident niet bij de politie wordt gemeld, wordt het niet in de statistieken opgenomen. “Hoe beter geïnformeerd, hoe beter.” Want, zegt El Ouaret: “Zonder rapporten en verklaringen hebben we geen cijfers, en zonder cijfers bestaat het probleem niet.” Alle klachten en klachten die bij Roze en Blauw en bij de politie binnenkomen, zijn ook terug te vinden in de cijfers van het Klachtencentrum Discriminatie Regio Amsterdam. Mede op basis van deze statistieken maakt de gemeente beleid. Dus: hoe groter de bereidheid om te informeren, hoe urgenter het probleem voor beleidsmakers.

Onlangs hebben enkele queers hun mening uitgedrukt in een rapport. N.H hun onvrede met Rosa de Azul en de politie: volgens hen heeft aangifte weinig zin. “Natuurlijk stoort het mij altijd enorm als mensen zo’n ervaring hebben”, zegt El Ouaret. “En vooral als ze zich niet door ons gesteund voelen.”

Hij hoopt dat mensen misdaden zullen blijven melden en benadrukt de toegankelijkheid van het netwerk. “Bij Roze en Blauw hoef je niets uit te leggen, wij begrijpen je.” En hopelijk, zegt hij, zal een netwerk gewijd aan de regenbooggemeenschap binnenkort overbodig zijn. “Het doel van het netwerk is dat het na verloop van tijd oplost. Dat we niet langer nodig zijn.”