‘Na twee maanden op straat heb ik hier loopgraafvoet’

In de wekelijkse column @humansofamsterdam gaat fotograaf en schrijver Debra Barraud op zoek naar gezichten en verhalen uit de straten van Amsterdam.

“Italië is een prachtig land, maar er zijn weinig vooruitzichten op een goede toekomst voor jongeren. Ik had mijn land nog nooit verlaten toen ik met tweehonderd euro op zak in Amsterdam aankwam. Het duurde niet lang voordat ik hier op straat belandde. Ik heb in parken geslapen, onder bruggen, op parkbanken, en soms, als ik geluk had, kon ik naar het Leger des Heils gaan.

Het leven op straat is zwaar. Het ergste voor mij was dat ik niet altijd voor mezelf kon zorgen. Na twee maanden ontwikkelde ik loopgraafvoet. Ik had te lang natte sokken gedragen, waardoor de stof aan mijn voeten bleef plakken en de huid losliet toen ik ze probeerde uit te trekken.

Ik dacht elke dag aan Italië, maar ik heb nooit overwogen terug te keren. Zelfs niet op de moeilijkste momenten. Er is een citaat van een beroemde Italiaanse zanger: “Kijk terug, gewoon om te zien hoe ver je bent gekomen.” Ga niet terug naar waar je vandaan kwam.”

Dus ik ging zo door. Nu heb ik hier een huis, ga ik binnenkort trouwen en werk ik in een kledingwinkel als stijlconsulent. Ik hou van mijn werk, het geeft mij het gevoel dat ik leef. Ik heb niet veel nodig in het leven. Ik wil er zijn voor mijn gezin en er fatsoenlijk en verzorgd uitzien. Dat geeft mij een gevoel van waardigheid en controle over mijn leven.

Soms als ik terugkijk en denk aan die periode op straat, heb ik nog steeds een vreselijk gevoel in mijn maag. Maar dan kijk ik naar mijn leven en zie hoe ver ik ben gekomen.”