Zoetermeers Dagblad | Ze ruilen ramen en deuren van het gebombardeerde Bezuidenhout voor voedsel

Op 3 maart 1945 bombardeerden de geallieerden Duitse doelen in Den Haag, met de bedoeling de V2-faciliteiten te vernietigen. Door een fout in de coördinaten vielen de bommen in de wijk Bezuidenhout.

De vlammen van brandende huizen waren kilometers ver te zien. Gerard Remmerswaal, toen negen jaar oud, stond op het dak van het huis van zijn grootvader in Leidschendam, waar de vlammen duidelijk zichtbaar waren. Deze gebeurtenis wordt beschreven in het boek ‘Schipperskind in Oorlogstijd’. Hieronder vindt u een exclusief fragment uit het boek:

‘Wanneer zal de oorlog eindigen?’ Ik vraag het aan de vader. ‘Ik hoop dat de oorlog niet lang meer zal duren. Sinds september gaan er geruchten dat de geallieerden ons komen bevrijden. Engelse en Amerikaanse vliegtuigen komen steeds vaker over. Het is een kwestie van maanden.’ De vader trekt zijn jas aan. ‘Doe jij ook je jas aan? Dan kun je naar opa’s huis komen.

Niek en ik trekken snel onze jas en klompen aan en volgen mijn vader naar de Leidsekade 27. Daar verdwijnt hij in het kantoor van opa en gaan we in de tuin spelen. We speelden op boten, gooiden stenen in het water en speelden tikkertje. Mijn vader is al lang weg als iemand roept dat ze Den Haag bombarderen. In de verte zien we zwarte wolken boven de bebouwing langs de Vliet krullen. Nieuwsgierig gingen we met een oom naar het dak van opa’s huis. Daar hebben we goed zicht. De inktzwarte rookwolken en torenhoge vlammen in de verte zijn indrukwekkend.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Huilde

Opa komt ook kijken. ‘Als het maar goed gaat met Tonia,’ zegt hij bezorgd. —Zoals u weet woont tante Tonia vlakbij het Bezuidenhout, in Den Haag. Ik kon gewoon dicht bij haar zijn. Kom snel naar huis en vertel het aan je vader. Misschien heb je hulp nodig.

We rennen naar huis en gaan naar boven. De vader is niet thuis. De moeder weet niet waar ze is. Ze is het daarmee eens als we haar vertellen dat Den Haag is gebombardeerd en dat tante Tonia mogelijk in gevaar is. ‘We moeten wachten. Den Haag is groot, misschien is het niet jouw plek.’

In de middag gaat de bel. Ik ren de trap af en open de deur. Tante Tonia staat bij de deur met mijn jongste nichtje in de kinderwagen. De andere kinderen staan ​​naast haar, hand in hand, met zwarte strepen op hun gezicht. Ik kan zien dat ze hebben gehuild.

Ramen als ruilmateriaal

‘Schippers kind in oorlogstijd’ is een boek dat je in één keer uitleest. Het boek leest als een kinderboek en vertelt over de ervaringen van een jongen die met zijn ouders naar de Wieringermeer en Fryslân reist om voedsel te halen voor de hongerigen in Den Haag. Hiervoor werden ramen en deuren uit het gebombardeerde Bezuidenhout als uitwisselingsmateriaal gebruikt. Schipperskind in Oorlogstijd is gebaseerd op waargebeurde verhalen van Gerard en zijn broer Nico, die nog steeds in Leidschendam woont. Het boek is verkrijgbaar in boekhandels en bibliotheken.