‘Nu zien we veel studenten die vaak hun sleutels kwijtraken’

Iedereen die in de Bijlmer woont kent Jan en Joop, want de gebroeders Haagsma runnen de enig overgebleven beugel- en hakkenbar in de Amsterdamse Poort (vroeger waren het er zes). Zijn geheim: ‘Onze band met elkaar. Niemand kan in de weg staan, zelfs onze vrouwen niet.

Dylan van Eijkeren22 februari 202412:40 uur

Om een ​​idee te geven van hoe lang: een jaar voordat de Nederlandse ploeg Europees kampioen werd (we schrijven 1987) waren de broers Jan (64), Michel (59) en Joop (55) Haagsma al bezig met de sleutel en op de hiel. bar De Sleutelhal, in Shopperhal in Bijlmer.

Sinds 1990 is hij eigenaar van het bedrijf. Alles gaat goed, vertelt Joop: “Er is eigenlijk geen dag dat ik met angst naar mijn werk ga. We hebben allemaal onze momenten, maar het is nog steeds leuk. Het hangt natuurlijk ook af van hoe u uw winkel beheert. Klanten moeten het leuk vinden.”

Een klant zet met enig zelfvertrouwen een paar zwarte hoge hakken op de toonbank. Jan: “Twee burgers en friet?”

Michel pakt de schoenen en bekijkt ze. De klant stoïcijns tegen Jan: “Ga die hakken maar aan.”

Jan: “Wanneer moet het klaar zijn?”

Klant: “Voor Kerstmis.” (Voor de goede orde: deze scène speelt zich af in de derde week van februari.)

Jan: “Als je snel terugkomt, hoef ik je geen boete te geven.”

Klant: “Oké, ik ga gewoon naar de winkels.”

Michel tegen de journalist: “Zo’n paar schoenen kunnen we in een half uur maken.”

Het is Amsterdam, aangezien Amsterdam zich doorgaans niet manifesteert in de oudere delen van de stad.

De Sleutelhal is een vaste waarde in de Amsterdamse Poort en dat is na 37 jaar niet verwonderlijk; Tegelijkertijd opereert een bedrijf met dezelfde twee of drie broers al bijna vier decennia op dezelfde plek in een wijk die ging van De Bijlmer naar Zuidoost en van zes hielbars naar een Sleutelhal, het is niet noodzakelijkerwijs een taak gemakkelijk. Mutatis mutandis is er niets veranderd, althans dat denken Jan, Michel en Joop Haagsma.

In de beginjaren was Joop er nog niet, hij maakte sleutels voor een baas bij de Munt en de laatste tijd komt Michel af en toe weer tussenbeide; Sinds het coronavirus gaat het werk weer goed.

Joop: “De laatste tijd droeg iedereen sneakers en liet die niet repareren. “We zien nu dat nette schoenen vaker worden gedragen, vaker tweedehands worden gekocht en duurzaam zijn.”

Bepaalde soorten Amerikaanse sleutels

Een man in een bebloed schort met een kippenlogo op zijn borstzak zet een linnen tas op de toonbank. Ongeveer tien handvatten vallen op.

“De pollero”, legt Joop uit, terwijl Michel aan de enthousiaste pollero uitlegt dat Jan de messen gaat slijpen en dat Jan pas morgen terugkomt. De kippenboer neemt het nieuws ter harte en komt eind deze week terug: op het naastgelegen Anton de Komplein laat de kippenslachterij tijdens de dagmarkt twee keer per week de bijl vallen.

De Sleutelhal exporteert ook, zij het niet rechtstreeks. Veel klanten zijn op zoek naar bepaalde soorten Amerikaanse sleutels die niet in Suriname geleverd worden, maar die Jan, Michel en Joop wel op voorraad hebben. “Ze importeren daar sloten en sleutels, maar ze hebben niet de machines om ze te vervaardigen.”

Al in 1987 was het in de Amsterdamse Poort en de Winkelhal ‘verschrikkelijk druk’, zegt Joop. Dat is nooit echt veranderd, alleen het publiek wel. De klanten van vandaag zijn de kleine kinderen van weleer; Het hoofdkantoor van Hema verdween, de studenten arriveerden (‘en vaak raken ze de sleutels kwijt’); Bent u verhuisd van de Bijlmer naar Almere, dan komt u nog af en toe op zaterdag naar de Amsterdamse Poort. Joop: “Het was en is een echte volksbuurt, altijd heel gezellig.”

De Shopper Hall veranderde van karakter. Vroeger was het een kaaswinkel, visboer, slager, bakkerij, fournituren en fruitwinkel, maar nu is het vooral een kleding- en levensmiddelenwinkel. En de huidige groenteboer verkoopt okra, pomtayer en kousebanti, geen komkommer. “Nou, dan ga ik bij Vomar een komkommer kopen”, lacht Joop. De Sleutelhal krijgt veel bezoekers, ook al arriveren er later op de dag mensen.

Soms 75 sleutels in een half uur

Een jonge vrouw vraagt ​​zachtjes: ‘of het nog werkte, meneer.’ Joop denkt zichtbaar na. ‘Ik heb een slot voor je meegenomen,’ fluistert hij.

Tussen de schoensprays, kentekenplaten, inlegzolen, riemen, veters, tientallen kleuren schoensmeer, hangsloten, beugels en kabelsloten, naambordjes, waarschuwingsstickers, met talloze rijen sleutels op de achtergrond en een ziedend koffiezetapparaat zoekt Joop voor het betreffende slot. Vindt het; De bijbehorende sleutel is niet op voorraad. De vrouw vraagt ​​of ze het kan bestellen.

“Misschien gaan we het proberen, kom je overmorgen terug? “Dan weet ik het.”

In een gemiddeld geval kost het vervaardigen van een extra sleutel zes euro, en kan oplopen tot ‘tachtig of negentig euro’. De kosten zitten meestal in de materialen: “Een sleutel maak je in tien seconden”, zegt Michel, “soms maken wij er in een half uur wel 75. Alleen sommige oude sleutels duren een kwartier.” De grootste kosten zijn de machines; Vindt de verhuizing later plaats, dan gaan zij met u mee. Jan: “Verhuizen is prima, wij willen graag verhuizen naar een mooie plek verderop in de Poort. We zitten op een locatie van wereldklasse, er wordt veel gewandeld, maar we zijn oud, dus als we moeten verhuizen, willen we daar blijven. We gaan onze stieren niet over vijf, zes terugbrengen. zeven jaar. ”

Na 37 jaar op dezelfde locatie is de exacte toekomst van De Sleutelhal onzeker. De Shopper Hall wordt opgeknapt (zie kader ‘Nieuwe Amsterdamse Poort’) en om de grootschalige renovatie (laten we het reconstructie noemen) mogelijk te maken, zullen retailers een jaar of twee moeten toegeven aan het geweld van sloop en nieuwbouw.

Hoe is het om veertig jaar dicht bij elkaar te werken en daarnaast je hele leven dicht bij elkaar te wonen?

Joop Haagsma: “Ze gaan minder vaak bij elkaar op bezoek”

En het geheim achter de samenwerking?

Jan Haagsma: “Onze band. Niemand kan dat in de weg staan, zelfs onze vrouwen niet.”

Joop: “Eigenlijk gaat het altijd goed, er zijn nooit grote problemen geweest.”

Jan: “Als er iets is, praten we erover.”

Onderwijs speelt daarbij ook een rol, vinden zij.

Jan, de oudste zoon: “We hadden niet veel in huis, dus speelden we veel op straat. Mama zei toen we weggingen: ‘Zorg goed voor je broers.’ Misschien is dat het.”