‘Ik ben talloze keren bedreigd’

Het boek Pestkop, met korte verhalen van Amsterdamse doelman Marcus Tribaldi (43), nu te lezen op Instagram. Elke week verschijnt er een nieuw hoofdstuk over de avonturen die hij beleefde in het uitgaansleven.

Jesper Roele23 februari 202403:00 uur

“Je kunt overal een kijkje achter de schermen nemen en alles goed observeren, maar als keeper heb je ook een afstandelijke relatie met het geheel. Dat vond ik het leukst”, zegt Marcus Tribaldi op de vraag wat dit vak voor hem zo interessant maakte. De portier stond aan de deur van bekende Amsterdamse podia als Melkweg, Escape, café De Duivel en Bolle Jan. Ook werkte hij regelmatig op festivals en stond hij aan de deur van een seksclub.

Het boek verscheen in mei 2022. Pestkop, geschreven door Katja Brokke. In het boek legde Brokke de ervaringen van Tribaldi vast in korte verhalen. Hierdoor biedt het boek inzicht in het dagelijks leven van een keeper. Vesper Publishing publiceert sinds kort wekelijks een apart verhaal uit het boek op Instagram (@uitsmijter.amsterdam).

Jonathan Ursem van Vesper Publishing zegt dit te doen omdat ze “het gevoel hebben dat er bijna twee jaar na publicatie een doelgroep is die we niet met slechts één boek hebben kunnen bereiken.” “Daarom Pestkop Sinds begin dit jaar is het verkrijgbaar als luisterboek en we geven de verhalen van Marcus ook gratis weg op Instagram. Omdat we vermoeden dat uitgaansmensen vaker op Instagram te vinden zijn dan in een boekwinkel, hebben we de content (tekst, foto’s en video) net als een Instabook vrij toegankelijk gemaakt.”

Soms moeten we vechten

In het boek beschrijft Tribaldi (een alias, de redactie kent zijn echte naam) wat hij tijdens zijn werk heeft meegemaakt. Een doelman is meestal de eerste die reageert, maar soms moet hij ook vechten.

In een van de verhalen vertelt Tribaldi over een getrouwd stel met een groep vervelende Engelse toeristen die uit de Escape moeten worden gezet: “Vriendelijke begeleiding werkt niet bij dit soort gasten, dus we stoppen ze meteen door de strot .” klem. (…) Als de groep en wij eindelijk buiten zijn, zie ik ineens allerlei terraskaarsen door de lucht vliegen. Een van de kroonluchters raakt mijn collega achter de oren en doorboort zijn hoeven.’ Tijdens de vechtpartij met de Engelsen krijgt Tribaldi zelf ook een klap.

Ondanks die gevechten, die soms erg wreed waren, was Tribaldi naar eigen zeggen nooit bang. Hij werd echter ‘ontelbare keren met de dood bedreigd’. “Toen zeiden de mensen die werden afgewezen of uitgesloten dat ze terug zouden komen, maar dat is nooit gebeurd. Op een keer reden twee jongens op een scooter langs de Escape en lieten een pistool zien. “De politie kon ze een paar straten verderop arresteren.”

Een ander opmerkelijk verhaal is dat van een vrouw die voor Café Bolle Jan staat en moet plassen. Je hebt gewoon geen zin om door de drukke kroeg naar de wc te lopen. ‘Ze tilt haar jurk op en hurkt. Ik zie in een oogwenk dat hij geen ondergoed draagt ​​en dan urineert hij in een afvoerputje tussen twee Amsterdammers.’

De opkomst van GHB

Een van de grote veranderingen die Tribaldi met eigen ogen heeft gezien, is de opkomst van de partydrug GHB. “Eerst was het alcohol, cocaïne, xtc, maar er kwam een ​​tijd dat ik mensen helemaal verdwaald zag, vooral op festivals”, zegt hij. “Er ontstond een echte spanning omdat je niet wist hoeveel iemand had ingenomen. Als iemand te veel neemt, ontspannen de spieren en soms ook de hartspier. Ik heb mensen daadwerkelijk in hun eigen lichaam zien opsluiten vanwege GHB.”

Het boek beschrijft hoe een jongen bewusteloos wordt geslagen door de partydrug. Het ambulancepersoneel moet hem adrenaline geven om hem weer tot leven te wekken. “Dit was een grensgeval. Twee weken later zie ik hem weer in de stad, totaal verdwaald. Die kerel heeft eigenlijk niets geleerd.’

Tribaldi is in totaal twaalf jaar doelman geweest. Het is een mooi beroep, maar niet voor iedereen weggelegd, denkt hij. “De meeste mensen kunnen een keepersdiploma behalen. Hiermee kun je solliciteren en ergens voor de deur staan. Maar het werk is veel veranderd. Ik heb mannen ontmoet die al twintig, dertig jaar aan de deur stonden. Dat was een andere tijd. “Toen stond de grootste crimineel aan de deur en dat zorgde ervoor dat andere criminelen zich onopvallend hielden.”

Beoordeel op uiterlijk

Door de komst van sociale media en iedereen die nu een camera bij zich draagt, zijn er tegenwoordig nog maar weinig van zulke keepers, zegt Tribalidi. “Gewoon vechten is niet langer een optie. Als u een fout maakt, verliest u de V. Uw toestemming. En dus jouw werk.”

Tribaldi werkt niet meer als doelman. Hij hield niet van het deurbeleid op veel plekken waar hij werkte en van het oordeel over mensen op basis van hun uiterlijk of kleding. “Ik denk dat het uiterlijk veel zegt over een persoon, maar je kunt het personage niet altijd lezen”, zegt hij. “De meest vervelende jongens zijn meestal de knapste.”

Ik wilde ook een baan met meer diepgang. “Je wordt beïnvloed door wat je doet en ik wilde een aantal andere aspecten van mezelf benadrukken”, zegt Tribaldi. “De opwinding van schoonmaakwerk kan leuk zijn, maar ik wilde zien en werken waar mensen echt hulp nodig hebben. Daarom werk ik nu in de zorgsector en dat vind ik erg leuk.”

Over de auteur: Jesper Roele schrijft sinds 2019 voor Het Parool over dagelijks Amsterdams nieuws, festivals, uitgaan en technologie.sector. Suggesties kunt u sturen naar [email protected].