Scheveningen zingt de blues, wat de kasteelbouwers ook proberen

Bovenaan de Pier begreep ik het ineens. Het was zondagmiddag, ik hoorde Duitsers, Spanjaarden en Oost-Europeanen om me heen, ik rook churros en stroopwafels, en even dacht ik de hele tragedie van Scheveningen te begrijpen.

De pier is vandaag de dag een fascinerende plek om te zijn. De immense renovatieoperatie van de boulevard is begonnen. Onder je voeten ligt een kilometer constructie, stapels zand, stapels puin en Dixi-toiletten. Vanaf deze hoogte beweegt er ook iets. De kasteelbouwers zijn gebeld en hebben hun graafmachines achtergelaten in deze zandbak, omgeven door prikkeldraadhekken en de onvermijdelijke kleurrijke panelen met curiosa: ‘Wist je dat er in de zomer twee voetgangersbruggen zijn om het strand en het strand te onderhouden? Gemakkelijk toegankelijke paviljoens?

Ook die paneelwand is nog in aanbouw. Wij wachten nog steeds op het spectaculaire. artistieke impressies van de nieuwe futuristische en gestileerde boulevard en de dertig meter brede trap die voor het Kurhaus zal verschijnen. Hopelijk horen bij deze leuke weetjes ook de zucht van oudere Scheveningers: ‘Wist je dat je in 1907 in Sint-Petersburg een treinkaartje kon kopen met station Scheveningen als eindbestemming?’