‘Rutger Hauer keek me aan en knikte, beroemdheden in Groot-Brittannië zouden dat nooit doen’

Chidi Ebere (62) woont al 35 jaar in Amsterdam. Vorig jaar verscheen zijn eerste roman. Ik ben er nu Hij is genomineerd voor de Dublin Literary Award. Hij houdt van het spektakel van bezoekers bij Little Thai Prince in Zeedijk en Geef mij Amsterdam.

Alicia Bootby17 februari 202403:01

Eerste keer Amsterdam

“Ik ben geboren in Oxford, woonde een deel van mijn leven in Nigeria en keerde na mijn studie techniek terug naar Engeland om in Londen te gaan wonen. Ik was daar niet gelukkig, de stad leek mij te groot. Ik besloot een weekend alleen naar Amsterdam te gaan om wat tijd voor mezelf te hebben en uit te vinden wat ik echt wilde. Amsterdam was als een sprookje. Ik kende hier niemand, het stadscentrum was prachtig. Ik zag Rutger Hauer langs de grachten lopen, ik kende hem van Premie Jager. Hij keek me aan en knikte; beroemdheden in Groot-Brittannië zouden dat nooit doen. Dat soort nuchterheid maakte iets in mij wakker. Na dat weekend heb ik thuis mijn spullen gepakt en ben ik naar Amsterdam verhuisd.”

Restaurant

“De kleine Thaise prins in Zeedijk is niets bijzonders. Toch kom ik er graag. Er zijn mensen die komen en gaan, een prachtig gezicht om te zien. Het is klein, er gebeurt veel en ik vind het altijd een interessant gesprek. En laten we eerlijk zijn: het eten is ook best lekker.”

mooie herinnering

“Mijn vriendin had in een folder van de Bijenkorf een aanbieding gezien voor een tas die ik leuk vond. Ik woonde dus nog niet zo lang in Nederland en vroeg in de ochtend ging ik naar de Bijenkorf. Ik wist niet wat ik zag: er stonden rijen mensen, vooral aardige dames, en zodra de deuren van het warenhuis opengingen, renden ze naar binnen. Ze waren als dieren, ze pakten wat ze konden krijgen. Het bleken de Gekke Driedaagse te zijn. “Ik heb nog nooit zoiets gezien.”

Favoriete vervoermiddel

“Ik wandel vooral veel en praat graag met de vreemden die ik tegenkom. “Vaak hoef je alleen maar gedag te zeggen tegen een vreemde om een ​​gesprek te beginnen.”

kroeg

“Bij Wildeman’s bierproeflokaal kun je tijdens de zomermaanden heerlijk buiten zitten terwijl je de kleurrijke Amsterdammers aan je voorbij ziet trekken. Het is net als live televisie. Ook het interieur is leuk: ze draaien er geen muziek, wat een rustiger publiek trekt.”

Ik voel mij een Amsterdammer omdat

“Horecapersoneel dat geen Nederlands spreekt, stoort mij enorm. Ik heb ook de taal geleerd. Het is de sleutel tot gesprekken in de stad. “Als je de taal niet leert, zul je nooit die connectie hebben.”

dieren in de stad

“Een van mijn favoriete plekken in de stad is het laatste bankje van Steiger 14 op het Centraal Station. Je hebt een prachtig uitzicht, ik noem het mijn buitenkantoor. Op dat bankje ontdekte ik de schoonheid van meerkoeten. Ze kunnen heel goed discussiëren en ik heb er ooit eentje een hele paling zien eten. Het is bijna een soort mindfulness om naar de meerkoeten te kijken. “Ze zijn fascinerend.”

Uitgaan

“Als je het mij dertig jaar geleden had gevraagd, zou ik RoXY hebben gezegd. Tegenwoordig ga ik graag naar Mezrab. Ik kom er al zo’n negen jaar voor vertelavonden. Ik heb daar zelf veel verhalen verteld en twee shows gepresenteerd, waaronder een avond voor nieuwe verhalenvertellers. Nu vertel ik af en toe een verhaal en ben ik medepresentator van de dinsdagshows. Iedereen bij Mezrab kan op het podium komen, dat maakt het zo bijzonder. De toegang is gratis en de drankjes zijn betaalbaar.”

speciaalzaak

«Winkel van kunstenaar Van der Linde op de Rozengracht. Als ik een intensieve schrijfperiode heb gehad, zoals nu, doe ik daarna graag iets met mijn handen. Mijn nieuwste project is een lamp, omdat ik geen leuke lamp kon vinden. Van der Linde is een snoepwinkel, daar wil ik alles kopen.”

Facade

“Zeker het Scheepvaarthuis of het Amrâthhotel. Ik heb als architect gewerkt en met die ogen zie ik hoe het gebouw leeft. Een andere favoriet was het Post CS-gebouw. Toen het nog in gebruik was als postsorteercentrum, zag je dagelijks honderden postbodes als echte Oompa Loompa’s het pand verlaten. Toen ze het neerhaalden, vroeg ik of ik naar binnen mocht om foto’s te maken. “Dat mocht.”

Lied over Amsterdam

“Het moet 1995 of 1996 zijn geweest, Koninginnenacht. Ik liep alleen op het Rembrandtplein toen een volslagen vreemde mij meenam naar een café. Iedereen stond binnen. echte Amsterdammers, het was heet, er waren tranen van vreugde. ik heb gehoord Geef mij Amsterdam en het werd verkocht. Als ik er nu naar luister, springen de tranen in mijn ogen. “Slimme kinderen hebben veel ziel.”

Brug

“De Lijnbaansbrug over de Singel lijkt wel mijn brug. Het is dichtbij huis en vanaf de brug heb je een prachtig uitzicht. Vanaf hier kunt u de Spuistraat en de Herengracht zien. Elke keer als ik rond middernacht mijn vuilniszak weggooi, stop ik even op de brug. Het uitzicht is fenomenaal.”

Park

“Elke ochtend loop ik vanuit het centrum naar de Houthavens en via het Westerpark terug. Daar heb ik een favoriete bank en een favoriete boomstronk waar ik op rust. “Ik neem zelfs een kussen mee om het wat comfortabeler te maken.”