“Ik heb alles al gedaan, dus er is geen druk”

Churandy Martina (39) heeft een vijfjarige tatoeage op haar linkerarm. Het verwijst naar de Olympische Spelen in Athene (2004), Peking (2008), Londen (2012), Rio de Janeiro (2016) en Tokio (2021), waar de Curaçaose sprinter met wisselend succes actief was. Als Martina haar zin krijgt, komt er deze zomer nog een jaar bij: 2024, het jaar van de Spelen in Parijs. “Natuurlijk”, antwoordt hij op de vraag of het realistisch is om een ​​zesde Spelen te houden.

Hoewel de Rotterdamse Atletieksprinter veel ervaring en veel prijzen heeft opgebouwd, zoals drie Europese gouden medailles en dertien landstitels, is hij al 39 jaar oud. “Dat weet ik. Maar vergeet niet: vorig jaar heb ik meegedaan aan het WK. Veel meer hoef ik dus niet te doen. En ja, dan kun je zeggen: je bent bijna 40 jaar. Maar vorig jaar was ik dat wel.” ook bijna 40 jaar oud.”

Focus op het buitenseizoen

Martina vertelt het als ze zojuist 6,91 heeft gelopen op de 60 meter tijdens de Nationale Kampioenschappen in Apeldoorn. Dit betekent dat zij zich kwalificeren voor de halve finales, maar de achtste finales niet bereiken. “Maar je moet ook niet naar het resultaat kijken. Voor mij is dit een trainingswedstrijd. Zo heb ik deze ook benaderd. Mijn focus ligt op het buitenseizoen. Daarom ben ik hier.”

Zo ziet het er vanmiddag uit in de buik van het stadion. Sterker nog, hij blijft daar staan, alsof je de vuilnisbak snel aan de kant van de weg hebt laten staan. Er glijdt geen druppel dampend zweet over zijn voorhoofd. En in tegenstelling tot andere sprinters raakt hij niet buiten adem.

Maar dat is slechts schijn. Natuurlijk heb je het gevoel dat je je best hebt gedaan. “Ik kan het niet meer doen zoals ik tien, twintig jaar geleden deed. Dus ik moet slimmer zijn en meer doses nemen.” Hij doet het ook op training. Hij slaat zelfs een dag over. Soms zelfs drie. “Op deze leeftijd moet je voor jezelf zorgen en naar jezelf luisteren.”

ik had nooit gedacht

Dit moet leiden tot zijn droom: een zesde Spelen, waarin hij ook wil meedoen aan de 100 meter estafette. “Nee, dat heb ik nooit gedacht. Vijf keer wist ik het, ik had het in mijn hoofd. Maar zes keer zie je dat bijna nooit.” Ja, Anky van Grunsven (en Eric Swinkels in de schietsport). De wielrenster heeft zelfs zeven Spelen op haar naam staan. “Ja, maar dat is niet te vergelijken”, zegt Martina. “En zeker niet met een sprinter. Met alle respect voor Van Grunsven, maar zij kan om de paar jaar van paard wisselen. Ik moet het zelf doen.”

In Apeldoorn zet Martina, kanshebber voor zilver op het NK indoor 2018, een tijd die niet in de buurt komt van 6,58, haar persoonlijk record dat ze in 2010 brak. Net zoals dat nog heel ver verwijderd is van de winnende tijd van Xavi Jou Mo. , de Rotterdamse Atletieksprinter die zaterdag 6,69 loopt. Maar de 6,86 die ze in de halve finale liep, geeft Martina vertrouwen. “Het is nog vroeg in het seizoen en het gaat al goed.”

Er kan van alles gebeuren in de finale.

Dus Martina blijft dromen van Parijs. Zelfs een medaille. “Natuurlijk”, zegt Martina, die 10.08 moet lopen op de 100 meter om zich te kwalificeren. “En dat is niet alleen omdat er in de finale van alles kan gebeuren. Dat komt omdat ik mezelf niet meer hoef te bewijzen. Ik heb alles al gedaan, dus er is geen druk.” En dan voor de zevende Spelen, in Los Angeles? Martina begint te lachen, zoals alleen hij dat kan. “Natuurlijk niet, daarna geniet ik van alles.” Als hij dat zegt, glanst zijn gouden tand nog helderder. De kleur waar je zo van houdt.