Politieonderzoek; Lachgasgebruik is meetbaar en beïnvloedt het rijgedrag

Lachgas in het verkeer veroorzaakt gevaarlijke situaties en ongelukken. Om deze reden is de politie een wetenschappelijk onderzoek gestart om te bepalen of dit mogelijk is en hoe lachgas kan worden opgespoord. Belangrijkste conclusie: Het gebruik van lachgas is detecteerbaar door minimaal een uur lucht en bloed in te ademen en het effect op het rijgedrag houdt lang aan.

Recreatief gebruik van lachgas kan worden gemeten door lucht en bloed in te ademen gedurende minimaal 60 minuten na inhalatie. Dat blijkt uit onderzoek in opdracht van de politie, uitgevoerd door de Universiteit Maastricht in samenwerking met TNO en LUMC. Uit onderzoek blijkt dat intoxicatie direct na recreatief gebruik van lachgas de rijvaardigheid dermate aantast dat het onverantwoord is om aan het verkeer deel te nemen. Bovendien blijkt dat de gedragseffecten van lachgas nog geruime tijd meetbaar blijven na de aanvankelijke intense intoxicatie. Volgens TNO is het technisch haalbaar om hiervoor een meetinstrument te ontwikkelen.

Willem Woelders, hoofd portefeuille medicijnen bij de politie, is tevreden met de uitkomsten van het onderzoek: ‘Uit dit onderzoek blijkt dat lachgas kan worden gedetecteerd in inadembare lucht en bloed en dat het gebruik ervan in het verkeer de rijvaardigheid beïnvloedt. Iets dat we in onze dagelijkse politiepraktijk al bij veel verkeersongevallen hebben gezien. Dit onderzoek biedt ook een startpunt voor de toekomstige ontwikkeling van een meetinstrument waarmee we het gebruik van lachgas in het verkeer beter kunnen monitoren.’

Gebruik van lachgas in het verkeer

Lachgas veroorzaakt gevaarlijke situaties en verkeersongevallen. Rijden onder invloed is altijd verboden door de Wegenverkeerswet, of het nu gaat om rijden onder invloed of rijden onder invloed van drugs. Vanaf 1 januari 2023 treedt ook een verbod op lachgas in werking. Lachgas als genotsmiddel is een verboden stof in bijlage II van de Opiumwet en moet overeenkomstig die regelgeving worden behandeld.

Vermoedelijk gebruik of bezit van lachgas in verband met deelname aan mensenhandel:

• 2021 = 4.938

• 2022 = 4.586

• 2023 = 2.153

Meetmethode

Er bestaat momenteel geen meetmethode om lachgas in het lichaam te detecteren, bijvoorbeeld in uitgeademde lucht, bloed of speeksel. De politie handelt nu op basis van de bepalingen van de APV en andere strafwetten, zoals de Wegenverkeerswet. Als het gebruik van lachgas in het verkeer niet bewezen kan worden, kan de politie nu op basis van de Opiumwet het vervoer of de aanwezigheid van lachgas opleggen op basis van het verbod op lachgas. Bijvoorbeeld wanneer iemand lachgascilinders of ampullen in de auto heeft liggen.

Tot nu toe was ook niet bekend hoe lang lachgas detecteerbaar blijft en wat de precieze invloed ervan is op de rijvaardigheid. Dit onderzoek noemt de technieken die het meest geschikt zijn voor het detecteren van lachgas in uitgeademde lucht, bloed of speeksel in een rechtshandhavings- en opsporingscontext. Volgens dit onderzoek was het niet mogelijk een grenswaarde te bepalen waarboven de invloed op de rijvaardigheid te groot is.

Veelbelovende meettechnieken

In het onderzoek zijn veelbelovende meettechnieken getest in het TNO-laboratorium en de toepasbaarheid ervan gevalideerd. Het effect van het gebruik van lachgas op het gedrag is door de Universiteit Maastricht getest bij 24 proefpersonen. Dinesh, TNO-onderzoeker: “Wij hebben in ons laboratorium een ​​aantal kansrijke detectietechnieken onderzocht. Zo konden we lachgas detecteren in de lucht en het bloed dat ze inademden, tot zeker een uur nadat de proefpersonen lachgas hadden ingeademd. “Dit maakt het technisch haalbaar om een ​​meetinstrument te ontwikkelen voor onderzoek en rechtshandhaving.”

Jan Ramaekers, onderzoeker aan de Universiteit Maastricht, vult aan: “Tijdens een korte lachgasvergiftiging is het onmogelijk om auto te rijden.” Volgens medeonderzoeker Frederick Vinckenbosch zijn er zelfs na lachgasvergiftiging nog steeds kleine resteffecten op het psychomotorisch functioneren die minstens 45 minuten lijken te duren.

Conclusies:

Recreatief gebruik van lachgas kan worden gemeten door lucht en bloed in te ademen gedurende minimaal 60 minuten na inhalatie.
De resultaten laten zien dat controle- en onderzoekstoepassingen van recreatief gebruik van lachgas in het verkeer technisch haalbaar zijn.
De initiële high direct na recreatief gebruik van lachgas is onverenigbaar met verantwoorde deelname aan het verkeer.
De gedragseffecten van distikstofoxide verdwijnen niet volledig na de aanvankelijke intense buzz die wordt ervaren tijdens en tot 1 minuut na inhalatie.
De onderzoekers bevelen verder onderzoek aan om duidelijk in kaart te brengen welke aspecten van de rijvaardigheid negatief worden beïnvloed en in welke mate. Daarmee zou ook de vraag kunnen worden beantwoord bij welke concentratie lachgas de impact op de kans op ongevallen onverantwoord wordt. Verder vervolgonderzoek kan mogelijk meer duidelijkheid verschaffen over de vraag of en onder welke voorwaarden een speekseltest als meetmethode kan worden ingezet.