Vliegen was de grootste passie van KLM-piloot Erik, totdat zijn zoon Lucas bij een ongeval om het leven kwam.

Door Rosalia Buding

Lucas groeide op in een gezin dat in de luchtvaart werkte; Het was daarom niet verrassend dat hij ook jeuk begon te krijgen. Zijn vader vervoerde vrijwel dagelijks passagiers naar de meest exotische bestemmingen. Erik wist ook al op jonge leeftijd dat hij piloot wilde worden. “Ik omschrijf mezelf altijd als een kleine jongen die nooit helemaal volwassen is geworden. Iedereen had posters van kunstenaars aan de muur, maar mijn slaapkamer stond vol met modelvliegtuigen. Vanaf mijn 13e wist ik het zeker: ik wilde piloot worden. In 1983 begon ik mijn opleiding aan een grote luchtvaartschool, de huidige KLM Flight Academy. KLM had destijds nieuwe piloten nodig en deze luchtvaartschool was de hoofdleverancier. “Ik was net 21 toen ik mocht gaan werken.”

goede genen

Toen Erik de oceaan overvloog, reisde hij vaak met zijn vrouw Petra en hun twee kinderen. “Lucas keek vaak rond in de cabine en praatte met zijn collega’s. Hierdoor raakte hij zeer geïnteresseerd in het vak. Uiteindelijk vertelde hij ons dat hij ook piloot wilde worden. Niet alleen jij bent toegelaten tot de opleiding KLM Flight Academy, maar Lucas is aangenomen en heeft alles rondgereisd. “Ik denk dat ik de juiste genen had.”
Zijn zoon was gemotiveerd in alles wat hij deed, vertelt Erik. “Of het nu om school, vrienden of voetbal ging – hij zette zijn schouders eronder. Zijn humor was heerlijk leergierig. Lucas was intelligent, sociaal en had aandacht voor de mensen om hem heen. Een heel aardig persoon.”

Ondanks strenge selectie werd Lucas toegelaten tot de pilotenopleiding. “Hij heeft alles per fiets afgelegd.” Afbeelding: meegeleverd

Lucas wist al snel dat hij piloot wilde worden. Afbeelding: meegeleverd

In de val

Op 13 september 2012 was het zover. Lucas deed een test om het gedeelte ‘vlieg op zicht’ te voltooien. Erik: “Normaal vliegen deze examens naar het zuiden, maar deze vlucht was naar het noorden. De omstandigheden bleken echter onveilig. “Het weer was onstabiel en ze hadden te maken met neerwaartse wind. Uiteindelijk vlogen ze een kloof in. Door de hitte en de ijle lucht was het niet mogelijk om hoogte te winnen. Het gat werd steeds kleiner en ze konden niet meer terug”, verzucht Erik. “Als ratten in een val.”
Lucas realiseerde zich ook dat het vluchtplan risico’s met zich meebracht voordat hij samen met zijn examinator en een veiligheidspiloot aan boord van het sportvliegtuig ging. ‘het geluk staat niet aan mijn kant‘, stuurde hij naar zijn vader en moeder. Het zou zijn laatste sms zijn.

Ttraumatisch

Kort daarna ging de telefoon. Het vliegtuig waarin Lucas zat was verdwenen, aldus het bericht. Een grote schok voor Erik en zijn vrouw Petra, die direct naar Phoenix vertrokken. “Ondanks alles heb je nog steeds hoop”, zegt hij. Uiteindelijk werd het wrak van het vliegtuig gevonden in een onbegaanbare kloof. Alle drie de inzittenden waren dood.
“We mochten Lucas niet meer zien.” Het vliegtuig was in brand gevlogen en volgens de patholoog zou dit te traumatisch zijn. “Dit was heel erg. Zelfs als we slechts een deel van Lucas zouden kunnen zien, zou het helpen bij het rouwproces. Nu was er niets.”

Erik en Petra lieten een pilotenpet en een foto achter op de plaats waar Lucas stierf. Afbeelding: meegeleverd

Vliegen werd het grote kwaad

Volgens de voormalig piloot is er niets persoonlijker dan verdriet. “We zaten in de vechtmodus. Je kind verliezen is het ergste dat kan gebeuren. Het is belangrijk dat je elkaar hierin de vrijheid geeft. Dit is een heel moeilijke taak en we hadden er echt tijd voor nodig. Maar nu kunnen Petra en ik zeggen dat we weer genieten van het leven. Onze dochter heeft inmiddels twee kinderen. Eén van hen heet Klaas Lucas, een bijzonder eerbetoon. Het is belangrijk dat ze weten wie hun oom was.”

Een liefdesboek

Jaren na het ongeval besloot Erik zijn verhaal op papier te zetten. “Misschien heeft het mij geholpen bij mijn verwerking, maar ik wilde alles in orde maken. Een redacteur zag er heil in en op 21 maart 2024. Nooit meer vliegen in de winkels. Wij hebben veel positieve reacties ontvangen. Vooral dat het een boek over de liefde is. Liefde voor je kind en liefde voor familie. Veerkracht en doorzettingsvermogen hebben ons overeind gehouden. Nu kunnen we eindelijk met een gerust hart terugkijken en het hele proces zien.”

De tekst gaat verder na de afbeeldingen.

“Lucas was intelligent, sociaal en had aandacht voor de mensen om hem heen.” Afbeelding: meegeleverd

Het ‘vliegenvirus’ zat in de familie. Afbeelding: meegeleverd

De omslag van het boek. Afbeelding: meegeleverd

Na het ongeval vloog Erik nog zes jaar. In totaal vloog hij ruim 18.000 uur. “Ik stap nog steeds liever in een vliegtuig dan in een lift. Ik weet hoe veilig het is, want van elk ongeval worden lessen geleerd. Maar de passie verdween en toen kwamen de nadelen. Vliegen werd het grote kwaad. Ik dacht: als ik postbode was geweest, zou Lucas dan ook piloot willen worden? Had hij nog geleefd? Maar goed, je weet het nooit. Ik gooide de handdoek in de ring en nam ontslag. Een doodzonde, maar ik heb er nooit spijt van gehad.”