close
close

Joyce verruilde Zoetermeer voor Toscaanse natuur: ‘Dit stadje verschijnt niet eens op Google Maps’

Zoetermeers Joyce Oosenbrug (38) woont al dertien jaar in Toscane. Daar bouwde ze een compleet leven op met haar eigen baan en het kind van haar Italiaanse vriend in haar baarmoeder. Maar Italië was niet zijn eerste stap buiten onze stad. Deze avonturier woonde voorheen in Brussel, Malta en Florida. Omdat? Wij vragen ons dat ook af.

We hebben Joyce telefonisch gesproken. Terwijl de regen tegen de ramen van onze werkplek in Zoetermeer tikt, kijkt Joyce uit over de zonovergoten bergen van Toscane. Samen met haar vriend kocht ze een huis in Chiusoli, een klein dorpje met zo’n vijftien huizen dat niet eens op Google Maps voorkomt. Er zijn geen voorzieningen zoals winkels of scholen. Wonen midden in de natuur.

Lees verder onder de foto >

Joyce Zoetermeer in het buitenland
Het landschap van Chiusoli. Eigen foto

Inspraak. Waarom wilde u emigreren?

“Mijn ouders wonen al ruim dertig jaar in Rokkeveen; Het zit dus niet per se in mijn familie om avonturen in het buitenland te zoeken. Maar al op zeer jonge leeftijd voelde ik de behoefte om het land te verlaten. Op de middelbare school zei ik al: ik ga een huis kopen op de grens van Frankrijk en Italië, met zwembad en tuin. Het huis in Italië was een succes! “Het enige wat ontbreekt is het zwembad.”

Lees verder onder de foto >

Joyce Zoetermeer in het buitenland
Typisch Toscaans beeld. Eigen foto

Wanneer ben je vertrokken uit Zoetermeer?

“Ik verhuisde eerst van Zoetermeer naar Leiden om Frans te studeren en daarna Europese studies. Daarvoor moest ik stage lopen en het leek mij de perfecte kans om in een ander land te gaan wonen. Zo kwam ik in Brussel terecht. Ik besefte dat ik snel een nieuw leven kan opbouwen: ik organiseer een huis en maak snel contact met mensen. Ik liet het ‘oude’ gemakkelijk los.”

“Voor mijn tweede stage nam ik het vliegtuig. Naar Malta. Ik ontmoette een man uit Fort Lauderdale, Florida, en verhuisde daar vervolgens uit liefde. Maar ik kon me daar niet vestigen. Ik had altijd het gevoel dat de Amerikanen om mij heen hun eigen dramaserie beleefden. Er was voortdurend drama. Dit maakte het voor mij moeilijk om echte vriendschappen te sluiten. Met een gebroken hart keerde ik terug naar Zoetermeer, maar ook daar kon ik de weg niet vinden.”

Lees verder onder de foto >

Joyce Zoetermeer in het buitenland
Joyce tijdens een winterwandeling door het Toscaanse platteland. Eigen foto

Hoe is dat gebeurt?

“Ik voelde me niet goed. Ik wilde zo snel mogelijk vertrekken en ging een weekend naar Florence. “Ik vond het zo leuk dat ik twee of drie maanden later een enkeltje naar Florence boekte.”

Heb je de specificaties gevolgd?

“Er is een taleninstituut in Florence waar ik mijn onderwijscertificaat heb kunnen behalen en ik vond het een goede reden om te gaan. Zo kreeg ik daar een baan als leraar Engels. Acht maanden later ontmoette ik mijn vriend en ik wist: nu wordt alles ‘echt’. We zijn vrij snel samen naar Florence verhuisd. Sinds december wonen we midden in de bergen.”

Lees verder onder de foto >

Joyce Zoetermeer in het buitenland
Joyce en haar Italiaanse vriend. Eigen foto

Hoe is het Italiaanse leven?

“Met minder haast dan in Nederland. Italianen zijn levensgenieters. De lunch is bijvoorbeeld heilig. We werken hier hard, maar tijdens de lunchpauze laat iedereen alles vallen. Het eten zal overvloedig en warm zijn. “Eten is sowieso heel belangrijk: mensen hebben het al over ‘s ochtends eten.”

Heeft u ooit een cultuurschok ervaren?

“Ook na dertien jaar kom ik nog wel eens cultuurverschillen tegen. Ik denk dat Italianen strenger zijn; Ze houden vast aan tradities. Een bekend voorbeeld is dat cappuccino’s alleen in de ochtend worden gedronken. Als de familie uit Nederland komt en ‘s avonds iemand een cappuccino bestelt, worden we vreemd aangekeken. Tradities zijn mooi, maar ze kunnen je ook veel opleggen.”

Lees verder onder de foto’s >

Hoe is het om een ​​relatie te hebben met een Italiaan?

“Mijn vriend en ik hebben het beste van beide culturen. Terwijl in Italiaanse gezinnen de vrouw meestal de huishoudelijke taken op zich neemt, zijn het de Nederlanders die deze verdelen. Dat vind ik leuk aan onze cultuur en daarom doen we het. Iets typisch Nederlands dat ik achter me heb gelaten, is het werk op de eerste plaats zetten. Italianen besteden meer tijd aan eten, hun familie en hun vrienden. Is het niet veel beter?”

“Ik heb de agenda achter me gelaten. Als echte Italiaan maak ik geen plannen meer voor de toekomst. Zo organiseerden we onlangs de avond ervoor een picknick met de hele vriendengroep. Dat kun je in Nederland niet krijgen! Hierdoor heb ik minder stress. Ik bedenk ter plekke wat ik nodig heb; mijn agenda vertelt me ​​niet wat ik moet doen moet aan het doen.”

Zijn er dingen die je niet kunt oplossen?

“We zijn momenteel druk bezig met het kiezen van een naam voor onze toekomstige zoon. Het moet goed klinken in het Italiaans en Nederlands, en dat is een uitdaging!”

Meer Zoetermeers:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *