De jury enthousiast: Ziggy Klazes schrijft een winnende ode aan Haarlem

Veel enthousiasme voor de ZKV-wedstrijd bij boekhandel De Vries van Stockum

Door Willem Brand

De taak was om te schrijven over je favoriete plek in de stad. De veruit jongste deelnemer, Rosa (6 jaar), ontving uiteraard de aanmoedigingsprijs van de jury. Origineel was dat hij zijn 150 jaar oude huis tot zijn favoriete plek verklaarde. “En in mijn kamer is een raam en als je erdoorheen kijkt, kun je mijn school zien”, schreef hij.

Vooruit

In 2000 stond Rogier van Vuure achter Henny Vrienten in een muziekwinkel. Toen Henny aan het betalen was, vroeg de verkoper hem of hij een plastic tasje wilde. Henny dacht even na en antwoordde: ‘Ga je gang.’ Tijdens de borrel zei Rogier dat het echt gebeurd was, maar dat de muziekwinkel in Utrecht zat. Rogier had er een Haarlems tintje aan gegeven door zijn wandeling langs het Houtplein te beginnen langs het kunstwerk van op elkaar gestapelde groene telefooncellen. Winnaar Ziggy Klazes trok de waarheid ook wat op. Het dramatische einde, geïnspireerd op de magisch realistische roman ‘The Arrival of Joachim Stiller’, was fictie: de kus had echt plaatsgevonden.

Winkeldirecteur Irene Kosten nodigde alle aanwezigen uit om volgend jaar deel te nemen. Fijn was dat de ZKV’s een week lang in de winkel te lezen waren. Dat zorgde voor extra publiek, want als je wilde stemmen, moest je dat doen met een briefje in de winkel. Kosten overweegt om in 2025 geen schrijversnamen meer te noemen, zodat de inhoud echt voorop staat. De schrijver deed ook mee en stond bij de laatste vijf met zijn verhaal ‘Troostend Groen’ over Haarlemmerhout. Ook hij bleef met twaalf stemmen achter bij de publieksprijs. Gelukkig maar, want wie had de foto moeten maken?

Gekozen door de jury: De Hoek

We ontmoeten elkaar bij de Toneelschuur. De reiziger die op zoek is naar iemand om bij thuis te komen en de Haarlemmer die benieuwd is hoe je vrienden jou zouden omschrijven. Ik weet niet meer welke woorden je tussen de andere profielen lieten schitteren. Je zat daar al aan de leestafel. Ondergedompeld in een oude Volkskrant. We hebben veel gepraat, maar ik ben vergeten wat. Daarna liepen we door de stad. Je omhelsde me op de hoek van de Lange en de Korte Veerstraat. We hebben gekust. Met een gretigheid alsof we elk moment kunnen sterven. Er klonk een fluitsignaal, iemand riep: ‘Neem een ​​kamer!’ Ik zag je vrolijke rug verdwijnen. Je sms’te vanuit de trein: “Jij bent het… toch?” Ik antwoordde: “Nog steeds!” Dan niets meer. Na weken van stil schreeuwen, vond ik je naam. Zwarte rand. In mijn agenda was de datum onder zijn naam gemarkeerd met een rode cirkel: R.-Toneelschuur-19.30.

Ziggy Klazes

Publieksprijs: Henny

Het moet ongeveer twintig jaar geleden zijn geweest, schat ik. In een goed humeur passeerde ik de opgestapelde groene telefooncellen op weg naar mijn favoriete platenwinkel aan de Grote Houtstraat. Die zaterdagochtend was het rustig in de muziekwinkel en al snel vond ik wat ik zocht. Toen ik wilde betalen zag ik dat de klant voor mij Henny Vrienten was. Ik herkende hem niet meteen, pas nadat hij de verkoper iets vroeg viel mij zijn vriendelijke Brabantse accent op.

Ik dacht aan zijn muziek, aan zijn muziek. De hoogtijdagen lagen in mijn jeugd. Ik kon me nog levendig alle felgekleurde groene en roze knopen herinneren die ik op mijn jasje had gespeld. Henny had nog steeds stekelig haar, maar nu korter en grijzer. Ik zag Henny betalen en de bon ontvangen. ‘Wil je een plastic zak?’ vroeg de verkoper. Henny dacht even na en antwoordde: ‘Ga je gang.’

Rogier van Vuure

Aanmoedigingsprijs: de mooiste plek van Haarlem

Mijn favoriete plek in Haarlem is mijn thuis. Omdat ik daar veel speelgoed heb en daar kan tekenen en schilderen. En ons huis ligt naast de school, en ons huis is 150 jaar oud en in mijn kamer zit een raam en als je uit dat raam kijkt, zie je mijn school.

Roze (6 jaar oud)