Bredase Jesse kampt al sinds zijn 8e met een depressie: ‘Trots dat ik er nog ben’ | BredaVandaag

Door: Michel Claessens

5 minuten geleden

Algemeen

BREDA – Iedereen die de afgelopen dagen in Valkenberg heeft rondgelopen, zal waarschijnlijk de grote, sfeervolle foto’s van jongvolwassenen zijn opgevallen. De foto’s maken deel uit van de OPEN tentoonstelling over depressie. Op de foto’s vertellen jongvolwassenen verhalen over hun ervaringen met depressie. Door dit te doen hopen ze deze kwestie zichtbaarder en bespreekbaarder te maken. Ook Jesse uit Breda vertelt zijn verhaal op de tentoonstelling. “Ik ben er trots op dat ik iets kan bijdragen om andere mensen met een depressie te helpen.”

Als je naar de foto’s kijkt, valt het meteen op dat geen van de afgebeelde personen een overhemd draagt. In deze tentoonstelling worden ze letterlijk en figuurlijk ontmaskerd. Creëert een intens maar ook persoonlijk beeld van jongeren. Eén van hen is Jesse van Breda. “Het is tegenstrijdig om jezelf zo afgebeeld te zien, maar ik ben er ook trots op. Ik ben er trots op dat ik er nog ben. Zondag was ik jarig en werd ik 27 jaar. “Dat had ik niet per se verwacht”, zegt Jesse.

Het omgekeerde leven

Jesse groeide op in een liefdevol gezin. Op 8-jarige leeftijd begon hij zich echter depressief te voelen. Hij werd gepest op de basisschool en voelde een soort leegte die hij niet wist te vullen. Toen hij naar de middelbare school ging, hoopte hij opnieuw te beginnen zonder gepest te worden. Maar ook op de middelbare school verliep het niet zoals verwacht. “Toen ik twaalf jaar oud was, kwam ik voor het eerst in een kliniek en in de jaren daarna nog zo’n vijf keer. “Ik heb die belangrijke groeiperiodes een beetje gemist.”

De strijd tegen zijn depressie heeft Jesse’s leven grotendeels bepaald. “Het is heel ingrijpend, want het zet je hele leven op zijn kop. Ik heb bijvoorbeeld nooit gestudeerd…’ Jesse zwijgt even en denkt na over zijn woorden. “Het laat je leven heel anders lijken.”

‘Het is niet mijn verantwoordelijkheid’

Ondertussen kan Jesse veel beter met zijn depressie omgaan. “Ik heb er nog steeds last van en ik zal er altijd last van blijven houden, maar het is niet langer mijn verantwoordelijkheid.” De reden dat het nu beter gaat, is volgens hem omdat hij erover begon te praten en veel meer ervaring heeft opgedaan. “Ik ben al jaren in therapie. Ook begrijp ik steeds beter hoe ik werk. “Ik pas mijn leven daaraan aan in plaats van me aan te passen aan het leven dat ik moet leiden.”

Door zijn verhaal te vertellen hoopt Jesse anderen te helpen die iets soortgelijks meemaken. “Hoe kan ik erover praten, het voelt eigenlijk als een plicht. Ik denk dat als zelfs een jonge Bredanaar dit ziet en denkt: ‘Ik ben niet de enige’, dan heb ik het goed gedaan, heb ik iets bijgedragen en vind ik het leuk om te doen.”