Hevige concurrentie tussen fysiotherapeuten en personeelsverloop

“Het aantal fysiotherapeuten in Breda is echt enorm”, zegt Lard Davidse, mede-eigenaar van Medifit Fysiotherapie, een middelgrote praktijk met vijftig professionals. “Er zijn hier tussen de 180 en 190 kantoren en volgens zorgverzekeraars is dit relatief het hoogste aantal van Nederland. Ook ter wereld, want nergens zijn zoveel fysiotherapeuten actief als in ons land.”

De reden voor dit hoge aantal is niet duidelijk. Wellicht komt het doordat de opleiding tot fysiotherapeut in Breda plaatsvindt. Volgens Davidse zorgt het hoge aantal voor steeds meer problemen. “De concurrentie is erg hevig”, legt hij uit. “We moeten steeds meer aan verschillende bomen schudden om onze agenda’s te vullen. Ik denk dat velen het moeilijk hebben. Gelukkig hebben we in Breda een goede naam en zijn we nog steeds een gezonde praktijk.”

Hevige concurrentie is niet de enige reden waarom veel klinieken moeite hebben om het hoofd boven water te houden. Omdat zorgverzekeraars minder betalen, hebben veel fysiotherapeuten de behandeltijd moeten verkorten om een ​​winstgevende onderneming te behouden, aldus Davidse. Van dertig tot vijfentwintig en zelfs twintig minuten.

“Het komt door de lengte of de breedte”, weet hij. “Omdat het met de huidige tarieven niet lukt. Je kunt dus aan meerdere knoppen draaien en één van die knoppen is de behandeltijd per patiënt. Met meer patiënten op een dag kun je het omzetverlies opvangen. Nu is er geen ruimte ter verbetering, want anders wordt het een heel vervelend verhaal voor de patiënt.”

“Ik begrijp dat door de stijgende kosten ook zorgverzekeraars moeten bezuinigen”, vervolgt hij. “Maar ik vraag me af of het slim is om het te doen met relatief goedkope en efficiënte eerstelijnszorg zoals fysiotherapie.”

Een ander probleem voor veel praktijken is het vinden van nieuw personeel en het behouden van medewerkers. “De nieuwe jonge generatie heeft een heel andere benadering van het spel. Ze moeten aangemoedigd worden, anders kiezen ze voor een toekomst elders”, zegt Davidse.

Maar ook de generatie die er al wat langer is, verlaat steeds vaker het vak. Zoals Aart Veldhof, 30, die binnenkort na bijna acht jaar als fysiotherapeut aan de slag gaat in de jeugdzorg. ‘Ik wil mensen helpen’, zegt hij. “Maar omdat ik steeds meer administratieve taken moet doen, heb ik daar steeds minder tijd voor.”

“Door de kortere behandeltijd komt er steeds meer druk achter”, vervolgt Veldhof. “Ik merk dat het mentaal en emotioneel vermoeiend is om meer mensen per dag te zien. Achter elke patiënt zit een heel persoonlijk verhaal, dus je moet de hele dag contact hebben, begrip tonen en luisteren. Als je dat vijftien of twintig keer doet ‘Op een dag ben je uitgeput. Fysiotherapie is steeds commerciëler en veeleisender geworden en de vergoeding is ook te laag.”

“We hebben onze mensen extra salarissen gegeven”, zegt praktijkeigenaar Davidse. “Maar er is een soort ratrace zorgen over de salarissen. Praktijken raken in paniek en betalen soms exorbitante bedragen. Wij doen er niet aan mee omdat het financieel niet verantwoord is. Bij ons krijgen mensen naast een realistisch salaris ook hele goede voorwaarden. Maar 85 procent van onze facturering komt van zorgverzekeraars en zij bepalen voor een groot deel de regels van het financiële spel.”

“Ook voor ons wordt de situatie zorgelijk”, vervolgt hij. “En het zorglandschap dwingt ons om creatieve oplossingen te vinden. Zo verschuift de zorgfinanciering steeds meer naar gemeenten, waardoor er een alternatieve geldstroom ontstaat.”

Davidse geeft het voorbeeld van valpreventie: “Veel ouderen vallen en breken hun heup of been. Dit kost veel geld, daarom bieden wij trainingen aan om daaropvolgende zorgkosten te voorkomen. Zo blijven we op de hoogte van nieuwe spelregels.”