Volksbuurt is woedend over de onverwachte komst van een daklozenopvang

Buurtbewoners Bep en Christine rommelen niet. Ze zijn boos over de komst van daklozen in hun straat. “We willen hier geen daklozen of verslaafden hebben”, zegt Bep. “Ik heb altijd de deuren en ramen open staan ​​en moet ze op slot doen. Dat leidt alleen maar tot ellende.”

Voegt buurvrouw Christine toe. “Ik heb niets tegen deze mensen en ik begrijp dat ze ergens heen moeten”, zegt hij. “Maar niet in een woonwijk met veel kinderen. Dat geeft overlast. Daar kun je de klok op zetten. Maar als dat gebeurt, pakken wij de wapenstokken en dan kunnen zij die pakken.”

De komst van het kinderdagverblijf in daklozenopvang De Herberg zorgt voor veel opwinding in Fellenoord, zoals de wijk officieel heet. Hoewel het om een ​​beperkte opvang gaat, zijn bewoners boos dat er vooraf niets met hen is besproken. Ze moesten het zelf maar eens bekijken via de website van Christelijke Stichting De Herberg.

“Dit pakte niet goed uit en is zonde”, zegt directeur van de humanitaire organisatie Hanneke van Herwijnen. “We wilden het je in augustus vertellen, maar het kwam eerder op onze Facebookpagina terecht. We hadden het anders moeten doen.”

“Ik begrijp het ongemak en de bezorgdheid die onze komst met zich meebrengt”, vervolgt hij. “Als er al zoveel problemen zijn in de buurt, kan ik het me voorstellen. De geluiden van de bewoners zijn behoorlijk luid en soms verontrustend. Ik heb nu wat mensen gesproken en dat was best lastig. Maar ik besef dat er nog wel wat zullen gebeuren.” vrede achteraf. “Het wordt gewaardeerd dat we onze deuren openen en het serieus nemen.”

Bewoners van de volksbuurt zijn vooral bang dat een deel van de daklozen voor de deur blijft staan ​​en voor een toename van de overlast in verband met drugs, overvallen en mishandelingen zal zorgen. “Daar hadden wij graag inspraak in gehad”, zegt bewoner Danny Remy. “Want we hebben al genoeg problemen in onze buurt omdat die dichtbij het centrum ligt. Hier wordt elke dag op elke hoek drugs verhandeld. Deze buurt is niet meer goed en het heeft geen zin om daar nog iets aan toe te voegen.”

Dan wordt het nog erger, denkt buurman Jan. “Ik denk dat het veel agressie met zich meebrengt”, zegt hij. “Ik ben naar hun huidige locatie gegaan en heb gezien wat daar rondloopt. Het zijn dezelfde mensen die voor overlast zorgen in het stadspark van Valkenberg. We zijn hier een volksbuurt en we zijn totaal niet bang voor ruzie. En dat als hier iets wordt gestolen, ik geen verantwoording zal afleggen voor ons volk.”

“Als wij er zijn, dwalen mensen niet over straat”, zegt Hanneke van Herwijnen van De Herberg. “En het zijn niet allemaal verslaafden, maar ook psychisch kwetsbare of eenzame mensen. Ook mensen zoals jij en ik. Het is lastig voor de opvang om in een woonwijk gevestigd te zijn, maar zo is de maatschappij helaas ook. doen ons best en er wordt een plan van aanpak ontwikkeld, inclusief maandelijks overleg met bewoners.

Maar niet iedereen is er tegen. Zoals Sandra, eigenaresse van de kapsalon gevestigd in het betreffende pand. “Daklozen zijn mensen die aan de rand van de samenleving staan ​​en vaak belachelijk worden gemaakt”, zegt hij. “Maar het kan iedereen overkomen en ik vind het mooi dat dit gebouw ook die ontvangstfunctie heeft. Ik zal ze met open armen ontvangen.”

Ondanks de bedreigingen willen de buren gelukkig zelf het gesprek aangaan met de stichting. Ze beleggen een bijeenkomst waar iedereen zijn zorgen kan uiten. En stiekem hopen ze ook dat de gemeente Breda meedoet.

“Het gebouw is eigendom van een kerkelijke instelling die het verhuurt aan een stichting”, zegt Danny Remy. “De gemeente heeft hier dus weinig mee te maken. Tenzij het lot van het gebouw verandert, en dat gaan we natuurlijk wel uitzoeken. Zo laten we het niet!”