Vaandeldrager Van Erven Dorens (89) denkt terug aan de Spelen van Rome

Het feit dat hij aanvoerder was van het nationale team beïnvloedde zijn keuze als vaandeldrager, zo besefte hij later. Maar de doorslaggevende factor was zijn verleden als bevelluitenant. Daar leerde hij marcheren en dat zou volgens het Nederlands Olympisch Comité goed van pas komen tijdens de openingsceremonie.

‘Een bijzondere gebeurtenis’, noemt hij het jaren later. “Heeft het mijn prestaties op het veld negatief beïnvloed?” Helemaal niet. Het zorgde niet voor extra druk. “Ik zag het eerder als afleiding.”

Glorie en teleurstelling

Zo glorieus als de aankomst was, zo was het vertrek van de Nederlandse hockeyers, die slechts als negende eindigden. Dat was niet de schuld van Van Erven Dorens. Op 26-jarige leeftijd was de aanvaller in zijn beste jaren en scoorde zes van de negen doelpunten.

Waar ging het over? Van Erven Dorens: “Dat is lastig te zeggen. India en Pakistan waren lastig te verslaan, dat wist ik wel. Maar vooraf hoopte ik dat we in de top vier konden eindigen. Onze grootste tegenstander was denk ik de hitte. We konden de hitte niet aan.” graden.”

“Maar dat was niet het enige. In de groepswedstrijd lieten we ons voor de gek houden door de bijzonder stoere Nieuw-Zeelanders. Gerard Overdijkink verloor twee voortanden en Eddie Zwier blesseerde zijn arm. Dat heeft ons later getroffen.”

Het leven na de Spelen

Na het toernooi neemt Van Erven Dorens, vader van televisiepresentator Beau van Erven Dorens, afscheid van het Nederlandse team. “Er moest brood op tafel staan”, zegt hij lachend. Hij gaat als ingenieur aan de slag bij Conrad-Storck in Haarlem, een fabrikant van onder meer baggermachines. Dit is ook de reden dat hij en zijn gezin zich in Haarlem en later in Bloemendaal vestigen.

De tekst gaat verder onder de foto.