Rijswijkse Sanne is de steun en toeverlaat van het Japanse team tijdens de Haarlemse Honkbal Week

Door: Peter Petit

Hoe ben je bij het Japanse team terechtgekomen? Was het toeval of een bewuste keuze?
Sanne: “De rol van tolk in het Japanse honkbal vond ik een heel leuke baan toen ik voor het eerst een wedstrijd zag in een stadion in Japan, waar ik tweeënhalf jaar heb gewoond. Dat is nooit gebeurd, maar ik dacht er ineens aan om een ​​mail te sturen naar Honkbal Week Haarlem. Ik heb het medio januari ingediend en kreeg een positief antwoord. Het was een lange e-mail waarin werd besproken waarom Japan en wat het voor hen zou kunnen doen.”

Hoe was jouw afgelopen week? Welke problemen ben je tegengekomen?
“Ik heb enorm genoten afgelopen week. Wat ik het meest heb ontdekt, ben ik zelf, ik ben een redelijk introvert persoon. Nieuwe dingen uitproberen, nieuwe mensen ontmoeten, dat vind ik allemaal spannend. Tijdens het eerste interview waar ik moest vertalen, sloot ik me helemaal af, het tweede interview was veel beter. Het was erg fijn dat er weer een klik was met het Japanse team, we konden elkaar aanvullen als dat nodig was. Uiteindelijk zijn alle “problemen” die we tegenkwamen met succes opgelost.”

Was er werkelijk niemand binnen de groep die Engels sprak?
“Eerlijk gezegd heb ik niet eens geprobeerd in het Engels te communiceren. Mijn ervaring is dat simpele, korte vragen nog steeds beantwoord worden, maar zodra de vragen te lang of te snel worden, zie je dat ze je vragend aankijken. De spelers vonden het in ieder geval prettig om de interviewvragen in hun moedertaal te kunnen beantwoorden.”

Bent u ooit actief geweest in deze functie?
“Dit was de eerste keer dat ik in een soortgelijke functie zat. De ‘schakel’ binnen de Haarlemse Honkbal Week. Wij staan ​​tussen het team en de organisatie en communiceren daarbinnen de benodigde informatie.”

Hoe was voor jou zo’n dag vorige week? Was je voortdurend bij de groep?
“Op de meeste dagen arriveerde ik ongeveer een half uur voordat de teambus zou vertrekken bij het hotel waar het team verbleef. Toen stapte ik in de bus en was eigenlijk de hele tijd bij het team. Tijdens de wedstrijd zat ik zelfs op de bank. Na de wedstrijd reed ik terug naar het hotel, waarna we met het personeel rond de tafel de plannen voor de volgende dag bespraken. Soms werden het hele late middagen.”

Waar komt deze interesse in honkbal in Japan vandaan?
Ik volg honkbal in Japan sinds 2016. Om specifieker te zijn, ik ben momenteel nog steeds lid van de fanclub Hokkaido Nippon Ham Fighters en abonneer me op de tv-streamingdienst van de Pacific League om hun wedstrijden te bekijken. En dat zal ik blijven doen. Ik ben er zeker van dat veel spelers die ik in Haarlem heb mogen coachen een carrière zullen hebben in de NPB, de Japanse profcompetitie. In de Amerikaanse profcompetitie, de MLB, volg ik af en toe het nieuws over Shohei Ohtani. “Ik was een grote fan toen hij nog in Japan speelde, maar ik volg de MLB nauwelijks.”

Heb je bij het afscheid nog afspraken kunnen maken met het team of heb je misschien een uitnodiging gekregen om zelf naar Japan te gaan om daar wedstrijden te kijken?
“Niet met het team, maar met een van de stafleden. Als ik volgend jaar genoeg heb gespaard, is het de bedoeling om volgend jaar samen naar Koshien te gaan, het nationale middelbare schooltoernooi van Japan. Er naartoe gaan staat al heel lang op mijn bucketlist.”

Japan weer op de volgende editie van Honkbal Week Haarlem?
“Als ik de prijs krijg, zal ik zonder enige twijfel terugkeren naar het Japanse team als liaison voor de volgende editie over twee jaar.”