Bert de Boer heeft BSC Quick door zijn aderen stromen

8 juli 2024 om 08:29 uur

Ander

AMERFOORT Elke vereniging heeft onder hen: leden die verslaafd zijn aan de vereniging. Zij voelen zich met hart en ziel verbonden met de club. In de rubriek ‘United Amersfoort’ staan ​​het gevoel en de toewijding van de club centraal. Vandaag: Bert de Boer (57) van honkbal- en softbalclub Quick.

van Marcel Koch

Het hart van jullie club huilt al een tijdje. Wat wil jij ook? Zijn BSC Quick (lees: eerste elftal) zal dit seizoen nederlaag na nederlaag lijden in de Premier League, het hoogste honkbalniveau. Van de dertig gespeelde competitiewedstrijden wist Quick er tot nu toe slechts één te winnen. Tja, dan zit je als toegewijde Quicker, medepoliticus en betrokken vader (zijn zoon Olivier zit in de cast) in een verschrikkelijke film.

De Boer over het matige seizoen: “Het gebrek aan ervaring en het aantal starters maken ons kapot.” Natuurlijk, zo stelt hij resoluut, is hij de vele nederlagen beu, zelfs tot de dood toe. De Boer: “Als iemand een hekel heeft aan verliezen, dan ben ik het wel.”

Maar denk niet dat het snellere, bebrilde bestuurslid algemene zaken de Amersfoortse honkbal- en softbalclub met haar rijke en succesvolle historie zal opgeven of simpelweg in de steek zal laten. Nooit. Nee nooit. En waarom niet? De Boer heeft Quick al van kleins af aan door zijn aderen stromen en vindt het dan ook vanzelfsprekend dat hij zich met hart en ziel voor de club inzet. “En daar hoeft niemand mij een schouderklopje voor te geven. Quick is een belangrijk onderdeel van mijn leven”, verklaart De Boer in 1961 zijn bereidheid om voor BSC Quick te gaan werken. “Je bent er voor de club in goede en slechte tijden. Achter de schermen zijn wij druk bezig om orde op zaken te stellen. We willen immers niet nog een seizoen als dit met ons eerste elftal doorbrengen.

(Artikel gaat verder onder afbeelding.)

Bert de Boer (midden) als voormalig Quick-speler. – Privébestand

Er is dus werk aan de winkel. “Maar Quick is meer dan het eerste honkbalteam”, constateert De Boer. “We hebben een bloeiende jeugdafdeling en een softbaltak die ook alle aandacht verdienen. En voor de seniorenteams geldt hetzelfde: we moeten ze eren en goed naar ze luisteren. Zij vormen immers het fundament van hun vereniging.”

MOEDERINSTINCT

En een paar woorden over zijn onvermoeibare inzet voor de club: “Misschien doe ik het ook voor mijn ouders, die zich ook uit liefde voor Quick hebben ingezet toen ze nog leefden. Mijn vader was jarenlang secretaris van de raad van bestuur en mijn moeder was ook een bekend gezicht binnen de familie Quick. Ze vroeg me zelfs op haar sterfbed hoe het met Quick ging. Ze wist het, denk ik vanwege haar moederinstinct: als het goed gaat met Quick, zal het ook goed gaan met haar zoon.

“Als mijn broer Leo en ik, die ook bij Quick honkbalden, moesten spelen, waren we er altijd. Quick was ook een belangrijk onderdeel van het leven van mijn ouders. “Ze waren heel betrokken.”

Ik kan de club niet verlaten

De Boer verhuisde halverwege de jaren tachtig naar Bussum HCAW om daar zijn geluk te beproeven, maar door een aanhoudende blessure speelde hij nauwelijks voor zijn nieuwe club. De Boer: “Dat was een rotzomer. Ik moest zes maanden rusten. Het gaf mij de kans om mij volledig op mijn studie te concentreren.” Toen hij in 1996 terugkeerde naar Quick, voelde het alsof hij thuis was. De Boer: “Ik miste de warmte van het nest.”

EERSTE STAPPEN

Het is inmiddels vijftig jaar geleden dat De Boer, die als oncologieonderzoeker en senior director in Europa, het Midden-Oosten en Afrika werkt voor het Amerikaanse diagnostiekbedrijf Atila Biosystems, zijn eerste stappen zette op sportpark Dorrestein, de uitvalsbasis van Quick aan de Dorresteinsesteeg. Zijn observaties op jonge leeftijd staan ​​nog heel duidelijk in het geheugen van de Amersfoorters. “Het eerste elftal van Quick speelde tegen Kinheim in Haarlem. Ik was erg onder de indruk van die grote mannen in hun honkbalpakken. Louis Jacobs, een geweldige kerel en een zeer goede slagman, speelde bij Quick. Toen ik zeven jaar oud was, vond ik het geweldig om hem te zien slaan. Wat een kracht! Maar ik heb ook genoten van Jacky Bernardus, Rock Angela en Jules Elbers. “Quick was destijds een van de toonaangevende verenigingen in het Nederlandse honkballandschap.”

AMERIKAANSE OFFICIER

Na die toevallige kennismaking met Quick (“Ik liep met mijn ouders door de natuur”) was De Boer meteen overtuigd en meldde zich aan als lid. De Boer: “Honkbal werd vanaf dat moment mijn grote passie.” De Boer leerde spelen in de wijk Randenbroek, waar hij opgroeide. “Bij ons in de buurt woonde een Amerikaanse officier die op de toenmalige Amerikaanse basis in Soesterberg werkte. Zijn kinderen speelden honkbal en voetbal achter ons appartement. Ik deed mee uit nieuwsgierigheid. Ze voorzagen ons van handschoenen, knuppels en honkballen.”

“God, ik zie ze nog steeds het speelveld betreden met een canvas bal vol materiaal. Goede tijd. René Rijst, iets ouder dan ik, woonde ook bij ons in de buurt en werd later Nederlands international. Rijst was een groot werper en speelde een aantal jaren als jeugdspeler bij Quick.

(Artikel gaat verder onder afbeelding.)

Zij zijn Olivier in actie voor Quick. – Privébestand

Als speler maakte De Boer ook als catcher het eerste elftal van Quick. “Destijds bestond het team voornamelijk uit spelers van West-Indische afkomst, en ik werd geclassificeerd als ambu Blanco, oftewel de Witte West-Indisch. Mario Berkel en Joe Ross bezorgden me mijn debuut in het hoofdteam. Ik heb fantastische tijden gehad met mijn teamgenoten Anthony Hose, Reinier de Vries en Ernst van Holy.

Hoewel De Boer achter de schermen veel tijd en energie besteedt aan administratieve en technische zaken, speelt hij al vele jaren (hij stopte met honkbal in 2002) in het eerste herensoftbalteam van Quick. De Boer: “Ik doe het met veel plezier en met dezelfde instelling als in mijn tijd als honkballer.”

“Zoals ik al zei, ik haat verliezen. En ik geef toe dat ik soms een geagiteerd persoon ben in het veld; Ik kan gewoonweg geen onrecht tolereren. Maar over het algemeen ben ik gefascineerd door het spel en waardeer ik Quick. “Ik kan de club niet verlaten.”

(Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Nieuwsplein33, een samenwerking tussen De Stad Amersfoort, De Stadsbron en RTV Utrecht.)