Vishal tentoonstelling: belangstelling – updates uit Haarlem

Met werken van Aline Thomassen, Blanka De Bruyne, Didi Overman, Domenique Himmelsbach, Emo Verkerk, Koen Vermeule en Lucas Hoeben.

Commissaris: Renée Borgonjen

In de openbare ruimte moet je met elkaar omgaan. De Vishal is van oudsher een openbare uitwisselingsplaats. We hebben nu een deur en een dak, maar de ruimte is nog steeds vrij toegankelijk (tijdens openingstijden) en de bestrating loopt binnen vrijwel ongemerkt door, net als bezoekers. In deze semi-publieke ruimte vinden talloze ontmoetingen plaats, tussen de kijker en het kunstwerk en de kunstenaar achter dat werk of met andere aanwezigen in de ruimte of daarbuiten. Je kunt jezelf in de ogen van de ander lezen.

Zo kun je jezelf herkennen in die ruimte, in wat er tussen die twee gebeurt, interesse, nieuwsgierigheid en empathie ervaren of iets anders dat je visie kan veranderen.

De personages van Koen Vermeule lijken tegelijkertijd binnen en buiten te zijn. Verschillende volumes en transparante oppervlakken penetreren elkaar, waardoor een ruimtelijke ervaring ontstaat die binnen- en buitenruimtes samenvoegt en de blik laat dwalen.

Domenique Himmelsbachs ‘papieren monument voor het papierloze’ past niet binnen de grenzen van de tentoonstellingsruimte en breidt zich vrijwel onopgemerkt uit naar buiten. De portretten worden op palen tussen de kolommen geplaatst, als een tijdelijk stilgelegde protestmars.

Emo Verkerk toont onder meer een portret van een Hopi-opperhoofd. De inheemse bewoners waren ooit ‘de ander’ bij uitstek. Vanwege hun mondelinge traditie konden veel antropologen ze naar eigen inzicht aanvullen met theorieën. Deze Don Talayesva bewoog zich echter tussen twee werelden en schreef over zijn eigen positie waardoor het vervormde beeld kantelde, van 2D naar 3D, van een plat karakter naar een rond karakter.

Lucas Hoeben portretteert niet alleen kunstenaars, zoals in deze installatie bij Vishal, maar ook sculpturen, musea, kunstprenten en trivia: allemaal categorieën die je tegenkomt in de context van kunst. Het begint altijd vanaf het vlakke oppervlak, vanaf een tekening op papier, vanaf een contouroppervlak dat is bekrast met een grafietpotlood, en kan ook leiden tot driedimensionale stukken, via gietwerk, sculptuur of constructie of in een geanimeerde animatie.

Aline Thomassen staat bekend om haar portretten van vrouwen, vaak Marokkaanse. Aquarel op papier en vaak groter dan levensgroot. Hij lijkt deze vrouwen van binnenuit te lezen, heel intuïtief. Ook de organen nemen deel aan de schilderijen, het hart, de lever, maar ook de artisjokken en granaatappels, die opengaan. Lichamelijkheid en de mogelijkheid van geboorte: het zijn thema’s die rauw en puur door het werk vloeien en meeslepende portretten opleveren.

In de dynamische portretten van Blanka De Bruyne lijken elementaire deeltjes en pure kleur te functioneren als een extra dimensie die je meeneemt in de wereld van de geportretteerde, de wereld achter de zichtbare werkelijkheid.

In de installatie van Didi Overman, in de zijkamer van de Vishal, wordt je van alle kanten gadegeslagen. Of bevind je je in de blik van een ander, in een moment van begrip?

Informatie
Opening: vrijdag 26 juli om 17.00 uur met aanwezigheid van verschillende artiesten.

Op zondag 25 augustus, als de zomervakantie eindigt, vinden om 15.00 uur artist talks plaats met een aantal deelnemers.

---

Steun Haarlem updates met een kleine financiële bijdrage, maandelijks of eenmalig:

---

Verwant