Amersfoorts clublid Frans Bogers valt op als een bezige bij, ook bij tennisclub Nieuwland

8 juni 2024 om 13:27 uur

Mensen

AMERFOORT Elke vereniging heeft ze onder zich: leden die verslaafd zijn aan de club. Zij voelen zich met hart en ziel betrokken bij de vereniging. In de rubriek ‘United Amersfoort’ staan ​​het gevoel en de toewijding van de club centraal. Vandaag: Frans Bogers (70), van tennisclub Nieuwland.

van Marcel Koch

Hij is een sportfanaat in het kwadraat. Zijn gezegde: Geen enkele veelbewogen dag is als een dag zonder eten en drinken. Frans Bogers, geboren in Nijmegen in 1954, heeft vanaf zijn kindertijd kennelijk een levenslange alliantie met zijn lichaam en brein gesloten. “Laten we elkaar alert houden of zo lang mogelijk actief en fit blijven totdat de dood ons scheidt.”

En tot nu toe gaat het goed.

De hyperactieve en eveneens gepensioneerde Bogers tennist, doet aan lichaamsbeweging, wandelt en traint elke dinsdagmiddag voor een voetbalwedstrijd op sportpark Dorrestein. En al deze sportieve activiteiten doet hij buitenshuis met de intensiteit van een ambitieuze tiener die graag in de voetsporen zou treden van Novak Djokovic of Lionel Messi. Dus, om zo te zeggen.

DRIJFVEER

Nou, iets halfslachtigs doen ligt simpelweg niet in zijn aard, vandaar zijn totale toewijding wanneer hij ook maar op een sportveld staat. “Ik hou van het spel, de uitdaging, het competitievermogen, het actief zijn, het samenzijn. Als ik sport, geniet ik ervan, het houdt mijn geest jong en flexibel”, zegt atleet Bogers, die zijn nooit eindigende drive als oudere recreatieve atleet uitlegt.

Ik ben meer een teamspeler dan een individualist.

Afgelopen april werd hij 70.
Hij blijft zelfs competitief spelen bij TV Nieuwland, een van de drie Amersfoortse verenigingen waar zijn naam op de ledenlijst staat. Bogers, blijkbaar geen greintje teveel: “Ik geniet er nog steeds van als ik met mijn dubbelpartner een wedstrijd win. Al kan ik ook goed tegen verlies. Ik ben meer een teamplayer dan een individualist. Ontwikkel samen met je teamspeler een spelplan. dubbelpartner om je tegenstanders te verslaan, dat heb ik liever dan dat je het alleen moet doen.

(Artikel gaat verder onder afbeelding.)

“Ik wil geen grote verantwoordelijkheid meer dragen, die periode ligt al achter mij.” – Foto: Ton Koetsier

REGELAAR

Naast het sporten steekt Amersfoorter, die altijd in de geestelijke gezondheidszorg heeft gewerkt, graag de handen uit de mouwen. Bogers is, zoals zijn collega’s bij TV Nieuwland al weten, geen toeschouwer met de armen over elkaar.

Hij wil graag vrijblijvend praten, reflecteren, zijn mening geven, zijn ideeën uiten, maar bovenal houdt hij ervan om onder de mensen te zijn en op welke manier dan ook belangrijk te zijn voor de club. Bogers, die sinds 1972 in Amersfoort woont, is een uitstekende regelbreker. Bogers: “Die eigenschap heb ik geërfd van mijn moeder, die lerares was. Op de middelbare school organiseerde ik ook spel- en sportweken voor schoolkinderen, dat was erg leuk.”

Die organisatorische drang zet zich met het verstrijken van de jaren in zijn lichaam voort. Bogers werkt bijvoorbeeld bij de jonge tennisclub Nieuwland in Amersfoort (opgericht in 2004) als wedstrijdleider, technisch coördinator en alleskunner.

“De inspanningen die ik doe voor de club geven mij energie en voldoening. En vooral het persoonlijke contact met de coaches, spelers, ouders, tenniskinderen en betrokkenen. Het feit dat ik ongeveer vijf dagen per week bij de club ben, verrijkt mijn sociale leven. Goed gesprek met Jan en iedereen. En als ik geen zin heb, blijf ik thuis.”
Maar ook de club is niet ver van huis. “Voor je het weet, ben je een middag aan het sms’en of bellen over clubzaken.”

SINT NICOLAS

Bij TV Nieuwland weten ze dat hij zich nergens voor schaamt. Als niemand de rol van Sinterklaas op zich wil nemen als er herhaaldelijk iemand wordt gebeld, schiet Bogers als redder te hulp in de noodsituatie van een kind. “Kleine moeite, toch?” “Je trekt een pak aan en je doet een mijter aan, zo simpel is het. Maar er moet toch iets aan gedaan worden? “Ik maak graag mensen en kinderen blij, dat zit heel erg in mijn hart.”

En er zijn nog veel meer clubbanen waar hij geen gebruik van maakt. Nog een voorbeeld: is er een wekelijkse borrel nodig voor de competitiespelers, maar heeft geen van de commissieleden tijd om deze te organiseren? Bogers is zo vriendelijk om naar de Jumbo te rennen om boodschappen te doen. Bogers: “Kleine moeite toch? Het duurt niet zo lang. Kom op, soms is het gewoon een kwestie van doen. Niet praten, maar ik geniet echt van schoonmaken.

Laat mij de manusje-van-alles zijn, daar word ik blij van.

Hoe dan ook, Bogers valt in zijn categorie: hij gaat helemaal op in het clubleven. Al mijdt hij nadrukkelijk de bestuurstafel bij TV Nieuwland, de club die hij zes jaar geleden ontmoette. Bogers: ‘Ik wil niet veel verantwoordelijkheid meer dragen, die periode ligt achter mij. Laat mij de alleskunner zijn, daar word ik blij van. Een boegbeeld wil ik zeker niet zijn. Nu’ Ik ben meer bezig met de praktische uitvoering dan met de politiek”.

Daarnaast zegt hij: “Ik heb in mijn werk al genoeg vergaderd, dat vond ik het minst leuk aan mijn werk. Ik vond het contact met patiënten en medewerkers het liefst.”

ZELFKLEVEND

Zoals we al vermeldden is Bogers lid van drie Amersfoortse sportclubs. Naast TV Nieuwland heeft hij een band (naar eigen zeggen voor het leven) met LTV Randenbroek en met AFC Quick 1890. Bij Randenbroek was Bogers zo’n twaalf jaar voorzitter van de technische commissie en enkele jaren voorzitter van de raad van bestuur. In 1993 werd hij tot lid van verdienste verklaard. Bogers: “De club heeft een warme plek in mijn hart, ik kom er nog steeds graag om een ​​balletje te slaan met oude bekenden. Toen ik begin jaren ’70 naar Amersfoort verhuisde, kreeg ik tennisles van Marius van de Veer, die was destijds eigenaar van het tennispark aan de rand van het Randenbroekpark in de gelijknamige wijk. “In diezelfde tijd werd hij het voetbal beu en tekende hij bij vereniging AFC Quick Esa.

“Elke week speel ik nog een wedstrijd met andere leden van de club, omdat het nog steeds erg leuk is om te doen.”
En natuurlijk vreest hij de dag waarop hij de handdoek in de ring moet gooien. Maar voorlopig zijn hersenen en lichaam nog steeds perfect in balans. Bogers: “We gaan vrolijk door zolang het kan.”

Dit artikel kwam tot stand met hulp van Nieuwsplein33, een samenwerking tussen De Stad Amersfoort, De Stadsbron en RTV Utrecht.