‘Dit monument maakt zelfmoord onder politieagenten bespreekbaar’ | RTL Nieuws

“Het overkwam mij in 2009”, zegt Geertje. “Mijn man Ron Spijkerman, toen 47, maakte dat jaar een einde aan zijn leven. Later ontdekte ik dat ik eigenlijk heel weinig van zelfmoord wist. En dat er binnen en buiten de politie weinig over bekend was. Er werd niet over gesproken. of er werd nauwelijks over gesproken.

een som

Ze werkten allebei bij de politie. Ron als coördinator in de meldkamer Noord-Holland. Geertje, die op 17-jarige leeftijd als straatagent in Den Haag ging werken, bekleedde talloze functies bij de politie. In 2009 was zij centraal vertrouwenspersoon bij de politie in Noord-Nederland. “Ik ben van Friese afkomst en woon daar nu weer.”

Heeft het werken voor de politie Ron tot zijn beslissing gebracht? Geertje: “Dit is een belangrijke vraag, maar onmogelijk te beantwoorden. Want, en dit is belangrijk: zelfmoord is altijd een optelsom van vele factoren. Dingen die gebeuren in je leven, in je werk en in je privéleven.”

In Nederland plegen dagelijks gemiddeld vijf mensen zelfmoord. Dit gebeurt gemiddeld zes keer per jaar onder politieagenten, zegt een woordvoerder. “Dat is niets anders dan onder de hele bevolking.”

Hij verdiepte zich dieper in het onderwerp, legde banden met zelfmoordpreventieorganisatie 113 en begon aan een politieteamtour door Nederland om de kwestie met zijn collega’s te bespreken. “Dus ik ben als vanzelf in mijn nieuwe rol terechtgekomen. Ik ben nu adviseur zelfmoordpreventie, zorg en nazorg. Ik werk hier landelijk aan.”

Geertje en zijn collega’s informeren politieagenten en trainen managers bijvoorbeeld in het herkennen van signalen bij iemand met suïcidale gedachten. Ze bieden ook onmiddellijke hulp als dat nodig is. “Gelukkig staat de kwestie nu op de nationale agenda. Op elke afdeling zijn nu artsen, maatschappelijk werkers en psychologen aanwezig.”

Met toenmalig politiechef Erik Akerboom besprak hij het idee om iets voor de nabestaanden te doen. Zijn opvolger, Henk van Essen, vroeg hem te onderzoeken wat zij nodig hadden. “Er bleek een grote behoefte aan drie dingen: het herdenken van hun dierbaren, het erkennen dat die persoon belangrijk was geweest voor de organisatie en de samenleving, en het vergroten van het bewustzijn over de problematiek.”

Eetwaren op een steen

Dat heeft nu, “na een proces van jaren”, geresulteerd in een monument op het terrein van de Politieacademie Apeldoorn. “Het is een groot deel van het terrein”, vertelt Geertje, “met een vijver, wandelpaden en bankjes. Hier bevindt zich De Spiegelvijver. Er liggen stenen en permanente stiften. Alle nabestaanden kunnen een boodschap op een steen schrijven en deze vervolgens op een strip de vijver”.

Ze deed het afgelopen zaterdag zelf, samen met zo’n 200 nabestaanden, zowel nabestaanden als collega’s van de overleden politieagenten. “Het was een heel emotioneel moment. Het voelde alsof Rons leven op deze manier bijna eeuwig werd. En tegelijkertijd heb ik ook het gevoel dat ik iets heb losgelaten. Dat hoor ik ook van de andere familieleden.”

Volgens Geertje voldoet het monument aan de drie behoeften van de nabestaanden: “Hier kun je in een prachtige omgeving reflecteren en herdenken. Dat de politie voor deze collega’s geen hoekje heeft aangelegd, maar een soort park, is de erkenning dat “Ze waren ook een bewuster van de studenten die hier komen praten. Trots dat we dit voor collega’s en hun gezinnen hebben kunnen betekenen.”