Televisierecensie | Dit weekend lazen mensen de Bijbel op tv voor de betekenis ervan of renden ze in een bananenpak door de stad.

Je houdt van Haarlem vanwege het historische centrum. Of vanwege de ligging tussen stad en strand, of vanwege de schatkamers van het Frans Hals Museum. Maar misschien vind je Haarlem ook wel leuk, want het is een van de weinige plekken in Nederland (Europa? De wereld?) waar je elke dag een Brit in bananenpak kunt zien rennen, waarbij hij af en toe langzamer gaat lopen om te kiezen. Afval van vreemden ophalen om op straat op te halen. Dit is hoe Paul, 57, betekenis vindt: elke dag zo’n tien kilometer joggen rond zijn geliefde Haarlem, waarbij hij de wereld een beetje schoner maakt en hopelijk anderen inspireert hetzelfde te doen. En omdat je een beetje opzichtig moet zijn om te inspireren, brengt Paul zijn hardlooprondes er geel en scheef door.

Er zijn meer verrassende manieren waarop mensen zin aan hun leven geven. Ik kijk uit naar morgen (KRONCRV) staat wekelijks vol met voorbeelden en wijdde afgelopen zaterdag een aflevering aan bijzondere rituelen, waarvan Pauls bananentour de meest uitbundige was. Zijn iets strengere tegenhangers waren de spirituele Sher, die zijn dagen begon te baden in koud natuurlijk water, en de twintiger Mariam, die de rest van haar leven in het enige nautische klooster ter wereld wilde doorbrengen. Naast Mariam (takenpakket: “administratie, papierwerk, mensen te woord staan”) werd het schip van de Georgisch-Orthodoxe Kerk bewoond door haar medezus Elizabeth (takenpakket: “alles wat met koken te maken heeft”), abt Abibos (takenpakket: “ belangrijke dingen”) en een hond die hij alleen “onze harige vriend” noemde (functieomschrijving: onbekend).

Tja, daar zit je dan als kijker, met een halflege zak chips en een licht gebrek aan enthousiasme op de bank, je af te vragen of je soms nog wel wat meer nodig hebt. gebed Ik had dit weekend moeten kijken. Maar kilometers rennen, zwemmen in koud water, een klooster binnengaan – wie wil dat aan het einde van de werkweek doen (of aan het begin, of, laten we eerlijk zijn, wanneer dan ook)? De luie zoeker naar betekenis geeft de voorkeur aan een plezierige koers die hem geestelijk grondt.

Dus alleen Bijbels

De EO begrijpt deze behoefte en heeft zondagavond heel vriendelijk een nieuwe aflevering van een half uur verzonden. Bijbels met sterren. de, een programma waarin dominee Anne-Meta Kobes zich terugtrekt in een villa op Ameland om bijbelteksten te bespreken met bekende Nederlanders, want Jezus houdt van ons allemaal, maar van beroemdheden natuurlijk nog iets meer.

Dat concept maakt televisie buitengewoon. Kobes’ momenten van ‘Bijbel’ met beroemdheden op zondag voerden in ieder geval één kijker terug naar haar basisschooltijd, toen een gastlerares Bijbellessen gaf en probeerde de verhalen onthullend te maken over onze Herder. voor kinderen van één jaar tot tien. Alleen Kobes had geen tienjarige jongen voor zich zitten, maar zanger Lenny Kuhr.

De concentratie op de les werd verder bemoeilijkt door de melodieuze muziek die elke plotwending begeleidde, en de wekelijkse bijdrage van Bastiaan Ragas ontbrak nog steeds. Hij stond met halfgesloten ogen op het strand van Ameland, aandachtig naar meerdere camera’s starend, en vatte tegen een achtergrond van gezwollen violen het verhaal van Jezus en de verleiding in de woestijn samen in drie vragen: ‘Wat is je brood?’ wil je knielen?’ en ‘Durf je je over te geven?’

En daar blijf je als toeschouwer zitten, met een leeg zakje chips en meer vragen dan antwoorden; je hersens pijnigen over wat je brood is en wat dat betekent. Tot jij besluit: het maakt niet uit. Zonder enthousiasme begint de week weer.

Delen





E-mail de redacteur