Neem eens een kijkje binnen – helemaal zen – in dit uitzonderlijk mooie voormalige klooster in Bennebroek

Hoe ben je in dit unieke en monumentale eeuwenoude klooster terechtgekomen?

“Wij woonden eerder in een soortgelijk pand in Haarlem, waar ik verliefd op werd. Dus ik zei: ik ga nooit meer in een normaal huis wonen, ik heb een passie voor monumentale panden. Ik zag dit huis op Funda, maar mijn man en ik konden het niet betalen. Dus besloot ik het te vergeten. Ook in Haarlem hadden we een leuk sociaal leven en het uitgaan van de stad was een gewoonte. Een vriend van mij was destijds al vanuit de binnenstad van Haarlem naar Bennebroek verhuisd en ik vroeg me af: wat is dat voor plaats? Ze waarschuwde me al: het is hier heel leuk en gezellig.”

Hoe heb je het voor elkaar gekregen om hier te komen wonen?

“Na een tijdje vond ik het huis voor tweehonderdduizend minder op Funda. Ik zei tegen mijn man: verdomd, ik denk dat het nu wel kan. In die tijd hadden we nogal wat erfgoed in het huis waar we woonden en het kan nooit kwaad om daar eens naar te kijken. Toen we de makelaar belden, vertelde hij dat ze zojuist het pand van Funda hadden opgehaald. De verkoper deed het gebouw niet weg en was van plan het grondig te renoveren. Dat hadden wij niet verwacht. Mijn man en ik zijn creatief met onze eigen visie en wilden de verbouwing zelf doen. Dat was niet mogelijk en de verbinding werd verbroken. Kort daarna kregen we ineens een telefoontje: de verkoper wilde voor ons een uitzondering maken. Op een dinsdag gingen we kijken en je zou het niet geloven, maar de verkoper accepteerde ons bod. Het huis was van ons!

(Tekst gaat verder onder de foto)

Van schelp naar hemels huis: hoe verliep dat proces?

“De renovatie was een drama. We zijn hier heel haastig op ingegaan en ik heb de omvang van het project verkeerd ingeschat. We hadden geen goede professionals ingehuurd om ons te helpen. De architect was goed, maar de aannemer had geen ervaring met dit soort projecten. Het was een moeilijke tijd en er ging veel mis. Nu weet ik dat ik een binnenhuisarchitect had moeten inhuren om ons te begeleiden, want het was te veel. Als ik terugkijk, voel ik vooral paniek. Toen de fundering gelegd was, stopte ik met de samenwerking met de eerste aannemer en gingen we in ons huis wonen om uit te rusten. Vorig jaar zijn we begonnen met de verbouwing en in de zomer hebben we alles wat niet goed af was opnieuw aangepakt. “Dat was heel leuk.”

(Tekst gaat verder onder de foto’s)

Hoe omschrijf jij de sfeer in jouw huis?

“Vrede, zen: als je binnenkomt voel je: dit is vrede. Wij werden verliefd op dat gevoel. Ik ben 22 jaar stewardess geweest; Ik was altijd weg van huis. Daarom was de behoefte aan rust erg sterk. Het speelse aspect van ons ontwerp schuilt in de gelaagdheid en openheid van de woning. Het was een klooster en we zitten in het kerkgedeelte. We hebben grote ronde ramen, af en toe komt er een buurman binnen en zegt altijd: ‘wauw, wat een licht.’”