‘Samen, maar ook vrij’, dit zijn de bewoners van woongemeenschap Groene Veste in Haarlem

Het huis van José is ruim. De slaapkamer heeft een eenpersoonsbed. Haar man Gé stierf een paar jaar geleden. Het biedt uitzicht op een park via een groot balkon. ‘Kijk, de meerkoeten krijgen baby’s. We houden hier een wedstrijd om te zien wie ze het eerst ziet.’ “Komen hier geen insecten of pluisjes uit het park?” vraagt ​​Adriënne, voor wie alles nog een beetje nieuw is. José haalt zijn schouders op. “Nee.”

Van Nieuw-Vennep naar Haarlem

“Voordat we hier kwamen wonen, woonden we in een vrijstaande woning in Nieuw-Vennep”, vertelt Jos. “We gingen al vaak op groepsvakantie met een natuurorganisatie. Trektochten, wat dan ook. Dat was echt ons ding. Zo ontmoette ik iemand die hier een accommodatiegroep voor senioren ging oprichten”, legt Jos uit.

“Gé en ik wilden ook graag in een groep wonen. Samen dingen doen. Er kwamen ook mensen wonen die veel wilden wandelen. Wij wilden ook graag actief bezig zijn. Maar mijn man wilde het nog even uitstellen. Tot hij kapot ging zijn heup. Toen besefte hij dat ik besefte dat het goed zou zijn om in een groep te leven, in plaats van alles tussen ons tweeën op te lossen.

Ze kregen een woning toegewezen en door gezamenlijke activiteiten leerden ze hun ‘buren’ beter kennen. “Reisjes naar Antwerpen, naar Berlijn. Zo werden we beetje bij beetje ‘een groep’.”

De tekst gaat verder na de foto.