Sylvia Kromhof is een bekende naam in Hoge Vught: ‘Ik zag oudere mensen huilen van geluk’

De koningin van de hoge vlucht? Nee, zo wil de bescheiden Sylvia Kromhof (54) helemaal niet genoemd worden. Maar eetcafé-eigenaar Hart van Moerwijk kan bevestigen dat vrijwel iedereen in de volksbuurt haar kent. “Blijkbaar voelen mensen zich op hun gemak bij mij.”

Vijf jaar geleden nam Sylvia eetcafé en bakkerij Hart van Moerwijk over. Het is een plek waar iedereen zich thuis voelt. “Ik heb veel aandacht voor kinderen en ouderen. Voor de kinderen staat het speelgoed klaar, zodat de ouders in alle rust een kopje koffie kunnen drinken”, zegt Bredase. “Voor ouderen doe ik nog meer. Soms lijk ik wel een maatschappelijk werker tegen eenzaamheid.”

vergeten groep

Sylvia’s meest succesvolle initiatief voor senioren vond afgelopen september plaats. “Toen kwamen vanuit residentie Vuchterhage vier groepen mensen met dementie naar Moerwijk”, vertelt hij. “Vergeleken hiermee heeft de afdeling dementie niet zo heel veel budget, wat ik heel slecht vind. Daarom voel ik diep in mijn hart dat ik iets moet doen voor deze vergeten groep.”

huilen van geluk

Daarom benaderde de vrouw uit Breda iedereen die ze kende om iets vrolijks klaar te maken. “Met veel doorzettingsvermogen en hulp van sponsors is het gelukt. Vier avonden feesten in Moerwijk, met hapjes, een DJ en zelfs een tranentrekker. We hebben met de hele groep de polonaise gelopen. “Ik zag enkele oude mensen huilen van geluk.”

Kleine dingen

Naast deze bijzondere avonden worden er het hele jaar door regelmatig gezellige momenten georganiseerd in de eetzaal. “Elke week komt hier een groep van Zorg voor Elkaar. Als ik klanten ontmoet waarvan ik zie dat ze wel wat extra gezelschap kunnen gebruiken, verwijs ik ze naar deze bijeenkomsten”, legt Sylvia haar rol uit. “Wij doen ook mee aan het Kom met je Hart-initiatief. Elke twee maanden komt hier een groep senioren een gratis lunch halen. Ze worden gebracht en opgehaald met een taxibus. Het zijn zulke kleine dingen die het leven leuker maken.”

Solidariteit in de samenleving

Soms mist Sylvia het saamhorigheidsgevoel in de samenleving. “Eigenlijk zie je deze basishouding alleen onder buitenlanders. “Ze helpen elkaar nog steeds graag.” De Hoge Vuchtse wordt op dezelfde manier gekapt. “Noem mij ouderwets, maar ik wil iets betekenen voor mensen, zonder argwaan. Je zult die positieve instelling terugkrijgen. Toen mijn zoon als klein kind verdwaalde, hielpen alle scooterjongeren mee met de zoektocht”, zegt hij glimlachend.

Het grootste huis van de Hoge Vucht

Sylvia heeft haar hele leven op de Hoge Vucht gewoond. “Ik ben ooit verhuisd, van Geeren-Noord naar Wisselaar.” Tijdens de verhuizing besefte de Bredanaar wat haar huis voor mensen betekende. “De Kromhofjes waren eigenaar van het grootste huis van de Hoge Vucht. ‘We hadden een tuin aan de voor-, achter- en zijkant. In de jaren zeventig was het nog een plaatje om te zien. Er woonde toen een meisje achter ons. Vanaf zijn schommel kon hij naar ons huis kijken. Hij droomde dat datzelfde huis op een dag van hem zou zijn. En het werkte, ze kocht het.”

Dromen van je eigen restaurant

Sylvia droomt zelf nog steeds. “Ik zou de eetkamer graag willen uitbreiden en er een restaurant van maken, want ik heb nog veel energie.” Uiteraard zou het grootste hoofdkantoor in Moerwijk moeten blijven, want Sylvia zal de Hoge Vucht nooit meer verlaten. “Mijn man en ik gingen samen naar de kleuterschool en hij werd als kind verliefd op mij. Twintig jaar later zei hij tegen zijn moeder: ‘Je raadt nooit met wie ik aan het daten ben. En ze wist het meteen.”