Jaarlijkse herdenking van de razzia in Beverwijk en Velsen-Noord waarbij 486 jongeren werden opgepakt

De jongeren werden naar werkkampen gebracht; 65 van hen keerden nooit meer terug. De inval was een vergelding voor aanslagen die het verzet had gepleegd tegen vier NSB-ers. De arrestanten reisden per trein naar kamp Amersfoort en van daaruit naar de Duitse gevangenkampen Zöschen, Schafstädt en Ammendorf. De eerste twee kampen waren strafkampen die eufemistisch ‘Erziehungsläger’ werden genoemd, onderwijskampen. Het betekende simpelweg dat het regime nog inhumaner was dan in ‘normale’ werkkampen. Het kamp Ammendorf was een vernietigingskamp. Een soort ziekenbarak, waar nauwelijks zorg werd verleend en waar meer gevangenen dood dan levend achterbleven.

Na de gebeurtenissen maakte filmmaker Roy Dames de documentaire ‘War to the Grave’. Er is nu een langere versie van de documentaire verschenen. Op initiatief van Maria Duinmeijer werd voor ieder van de overledenen een plaat geplaatst, met in het midden een koperen vierkantje met de naam van het slachtoffer. Deze bedrijven zijn gevestigd in Beverwijk, Uitgeest en Wijk aan Zee. Ook in Velsen-Noord, op pad op 16 april 1944. Dat is geen toeval, want op die datum werden de jongens verder weg vervoerd van de nabijgelegen bioscoop De Pont.

Lees ook: Inval op Beverwijk: aankomst op een andere planeet, het verschrikkelijke Kamp Amersfoort