Het positieve universum van de halfverlamde Gerbrand van Veen

Maar hij geeft niet zomaar op. “Ik ben dankbaar voor wat ik nog kan: creatief zijn.” Drie keer per week gaat hij naar de Kunst om de Hoek, in de Koudenhorn, voor hem letterlijk om de hoek.

Gerbrand groeide op in Vijfhoek. “Mijn vader was koster van de Nieuwe Kerk. Ik heb een gelukkige jeugd gehad, ik heb poppenkastvoorstellingen gemaakt voor de kinderen uit de buurt.” Na de Grafische School werkte hij in Spaarnestad, daarna wijdde hij zich aan het bedrijfsleven. Fotografie is zijn hele leven een grote hobby geweest.

‘Geld is niet belangrijk, alleen als je er iets zinvols mee kunt doen’

In Fryslân had hij een gereedschapsgroothandel. Hij bouwde zijn bedrijf De rattenvanger in Haarlem. Op Firato, een tentoonstelling over audioapparatuur, hoorde hij Zwitserse sprekers. Een mooi geluid, vond hij, maar het kon beter. Met zijn zelfontwikkelde speakers was hij goud waard. Duizenden verkocht hij, waarvan tien aan de rijkste man van Nederland, John Fentener van Vlissingen, voor de manege van zijn vriendin. Maar ook Wibi Soerjadi, Paul de Leeuw, Marco Bakker en Louis van Dijk pakten de overwinning. Hij had alleen maar een gat in zijn hand en stak zijn geld in het sponsoren van het Aura Trio en het drukken van cd’s die niet verkochten. “Geld is niet belangrijk, alleen als je er iets zinvols mee kunt doen.”

Musa Mieke

De belangrijkste reden voor zijn beroerte was stress. Hij hield te veel ballen in de lucht. Altijd bezorgd over banken en fabrikanten.

Toen lag er in Rotterdam een ​​schip met tienduizend tweeters (=luidsprekers) en hij had geen geld om ze te verzenden. Als hij maar zijn auto verkocht en ging fietsen. Het uiteenvallen van hun huwelijk na 32 jaar was een harde klap.

De liefde voor de muze Mieke Kuiper bracht hem weer op het goede spoor. Ze woont nu in haar oude dansstudio.

‘Ze gaf daar les aan krankzinnige mensen. Het is vreemd omdat zij de ziekte zelf op jonge leeftijd heeft ontwikkeld. Zeven jaar lang bezocht ik haar wekelijks in verpleeghuis Hillegom. Ik heb het vruchtgebruik totdat ze mij op zes planken wegvoeren.”

Met Mieke restaureerde hij nog twee sculpturen, gemaakt door zijn moeder met drijfhout en allerlei voorwerpen die van schepen waren gevallen. Ze zijn in hun huis en studio. Als eerbetoon photoshopte Gerbrand vier van zijn verzilverde sculpturen in het landschap van het Griekse eiland Samos. Veel van zijn werk is autobiografisch: hoe om te gaan met eenzaamheid. Zijn tekening uit 1990 van een vrouw die in een boom verandert, is prachtig. Wanneer Gerbrand photoshop en schilderen combineert, doet hij het beste van zichzelf.

Zijn atelier aan Donkere Spaarne 2 is te bezoeken tijdens ‘Over de brug en terug’ op 5 en 6 april.