Zoetermeers Dagblad | Vingers van een kilometer lang

Ik heb ooit een collega ervan beschuldigd hele lange tenen te hebben. ‘Dat klopt’, zei hij, ‘maar dat geeft niemand het recht om zich ertegen te verzetten.’ ‘Soms weet je niet hoe groot ze zijn,’ antwoordde ik, ‘dus doe je het per ongeluk.’
Dit weekend kwam ik opnieuw de lange vingers van enkele moslims tegen.

Allah Akbar
Bij een herdenking van de verschrikkelijke aanslag in Utrecht vier jaar geleden in de WNL werden de woorden ‘Islam’ en ‘Moslims’ zorgvuldig vermeden. Eén journalist – uiteraard heel voorzichtig gezien zijn politiek correcte omgeving – sprak over een dader die “Alah Akbar” riep. De reden voor zijn terroristische aanval was zijn gemoedstoestand en blijkbaar niet zijn interpretatie van de radicale islam; hoewel dat gezien zijn uitroep waarschijnlijker lijkt. Maar zodra de islam ter sprake komt, is voorzichtigheid geboden.

Religieuze vrijheid
Naast de vrijheid van godsdienst kennen we ook de vrijheid van meningsuiting. Die combinatie is nooit een probleem geweest. We meten elkaar al eeuwenlang op religieuze kwesties. Het resulteerde in meer dan 600 interpretaties van het christendom. Als ze het er niet mee eens waren, praatten ze erover, gingen uit elkaar of haalden hun schouders op. Lange tijd werd het bekritiseren van een religie niet als een misdaad beschouwd, totdat het ‘vredesgeloof’ enkele decennia geleden werd geïntroduceerd. Gesteund door “nuttige idioten”* die moslims zien als de “onderdrukte klasse” in hun eeuwige klassenstrijd, werd kritiek op de religie van anderen – ons eeuwenoude tijdverdrijf – als zeer onwenselijk beschouwd.

vreemde bezienswaardigheden
Ik vroeg een moslim naar zijn gewoonte om richting Mekka te bidden.** Denkt u dat uw God anders niet naar u zou luisteren? (Ik slikte: “Twijfel je aan zijn gehoor?” Het antwoord was heel simpel: “Mag ik je vragen mijn geloof niet te beledigen?” Dan blijf je met een mond vol tanden achter, want zoiets als een kermis verwacht je niet. Nederlander, gewend meningen uit te wisselen. Nu ben ik niet iemand die zoiets voorbij laat gaan zonder erover te praten, maar ik begreep dat vragen stellen zoiets zou zijn als zaaien op rotsachtige grond (Matteüs 13). Het was een reden om het te doen. Opnieuw onderzoek om eruit te komen, een onderzoek dat ik begon sinds de komst van mijn eerste moslimstudenten.

vertrouwensband
Als christen (zoals ik mezelf beschouw) kom je dingen tegen die bekend zijn maar ook heel vreemd. Je vindt er alle bekende christelijke en joodse profeten met Arabische namen. Abraham is Ibrahim, Jozef is Jusuf, Jezus is Isa. enzovoort enzovoort. Het is echter opvallend om te lezen dat deze profeten al lang vóór het jaar 632*** moslim waren. Gelukkig had ik met veel studenten een vertrouwensrelatie, die mij uitleg gaven, vrij van de argwaan die ik kennelijk bij hun geloofsgenoten wekte. Er werden veel dingen uitgelegd die voor mij onbegrijpelijk waren, waaronder antisemitisme en scepticisme jegens christenen.

Ter zake
Ik noem het omdat ik opnieuw, onverwacht, op hele lange islamitische tenen stapte. Toen we Stadsbeheer bezochten, gaf een ranger ons een rondleiding. Er werd besproken dat het verboden is dieren te voeren. De reden is heel simpel; Soms, vooral in het Zuiden, worden hele broden, potten rijst en zelfs vet om te braden aan de dieren overgelaten – ideaal voor ratten. De boswachter – voorwaardelijk voorzichtig – vroeg zich af wie zoiets zou doen. ‘Moslims’, zei ik, ‘mogen geen voedsel weggooien.’ Een andere deelnemer reageerde alsof hij door een slang was gebeten. Ik mocht zoiets niet zeggen. Er ontstond een dispuut (ik ben een veteraan) waarin mijn tegenstander zichzelf moslim verklaarde: hij mocht inderdaad niet met eten gooien, maar ik had er niets over te zeggen. Het bleek dat ze mij ‘op mijn mond moesten slaan’ en hij liep boos weg. Toen hij terugkeerde bij het gemeentebestuur bleek dat hij had geklaagd over mij en de boswachter, die volgens hem hadden moeten ingrijpen.
Nu sta ik voor een dilemma: moet ik de dreiging melden, zoals een getuige mij adviseerde, of moet ik het van me afschudden? Als ze mij aan de kaak stellen, verlaag ik mezelf tot hun niveau, maar aan de andere kant; Je kunt een bejaarde niet zomaar bedreigen.
Ik heb nog geen beslissing genomen en ik ga erover nadenken: het gaat door.

*Lenins uitdrukking voor mensen die hun eigen achtergrond ontkenden, om hem te helpen.
**Volgens prof. Hans Jansen is dit een concessie die Mohamed deed aan zijn medeburgers om de vrede te bewaren.
***Oorsprong van de islam