Regenboogkerk laat buiten vuur en vlammen vrij – Zoetermeer Advertising | regionaal tijdschrift

Donderdag 14 maart, 11:35 uur

Huidig
137 keer gelezen

Zoetermeer – Trots en hoopvol zijn de juiste woorden die passen bij het gesprek met dominee Jan van der Wolf en Sofie van der Linden van kerk De Regenboog in Nathaliegang in Rokkeveen. Zeker in een tijd waarin de wereld in brand staat en mensen elkaar nodig hebben, is het heel goed mogelijk om jouw kerk dichter bij het publiek te brengen. Jan en Sophie leggen vol passie uit hoe zij dit aanpakken. In de hoop dat zijn kerk zekerheid kan bieden aan meer Zoetermeerbewoners in een tijd van individualisering en secularisering.

In de moderne kerk De Regenboog valt het meteen op dat er stoelen in drie kleuren staan ​​en dat de kamers vernoemd zijn naar Oase en Pilgrim. Dit symboliseert de fusie van drie kerken in de protestantse wijk Zoetermeer-Zuid. “Dat was een moeilijke periode om in een gebouw naar de kerk te gaan en afscheid te nemen van de Oase en de Pelgrimskerk, maar nu kan iedereen zich thuis en welkom voelen in de Regenboog”, zegt Sofie, communicatiemedewerker bij Zoetermeer-Zuid. wijk. . In mei is het twee jaar geleden dat het predikantenechtpaar Jan en Els van der Wolf het ambt beleden, zoals dat in de protestantse kerk heet. “Ik ben een stipje op de horizon en Els een stipje op de i”, grapt Jan, die met zijn vrouw van Voorburg naar Zoetermeer verhuisde. “Zes mijl verderop, maar toch anders. De mensen hier zijn openhartig, luisteren naar alles, zijn informeel. Wij zijn geen plechtige kerk en grappen zijn toegestaan.”

Jeugd

Op de vraag naar jongeren in de kerk antwoordt Jan resoluut: “Je bent 1000% kerkelijk, ook al heb je niet alleen maar jongeren. “Het gaat om de behoefte aan mensen.” Maar via het lunch+ concept wordt er ook aandacht besteed aan de jongere generatie van -45 jaar. Sofie legt uit: “Na de kerkdienst praten we met de ouders en volgen de kinderen hun eigen programma. En dit wordt gedaan door meer dan 60 leden van de kerk. Dat werkt heel goed.” Jan vult aan: “Wij zijn een intergenerationele kerk, we doen dit al een jaar en we hebben al negen gezinnen tijdens de lunch+.”
“Bijvoorbeeld terugkeerders, mensen die vroeger naast iemand zaten die er niet meer is. “Dit zijn nu onze ambassadeurs.” Dominee Jan, gekleed in een overhemd met kerkelijke kraag, legt uit dat naar buiten gericht missionarisme persoonlijke en collectieve lijnen doorkruist. Kies bewust voor deze kleding zodat de functie ervan zichtbaar is. “Ik merk dat er veel deuren opengaan en dat mensen alles durven te vertellen.”

“Wij planten en geven water, God zorgt voor de groei.” Jan is duidelijk. Uit onderzoek blijkt dat driekwart van de vrijwilligers in veel organisaties kerkelijke ervaring heeft. “Wij vinden het normaal om iets voor een ander te doen en onze kerk raakt steeds voller.” Over zijn vrouw Els: “Hij weet inmiddels via scholen zo’n 300 kinderen te bereiken.” Hoe gaat de partner van een predikant ermee om? “Niet over de kerk praten in bed of aan tafel”, grapt Jan met een royale glimlach op zijn gezicht.

Activiteiten, vreugde en verdriet worden gedeeld via een Facebook-achtige kerkapp met 250 leden. “Naast de steunpunten in de wijken Meerzicht (Oase) en Kompas (Dorp) vormen sociale media een verbinding met het gehele Wij Van Zuid, zoals wij onszelf noemen”, legt Sofie uit.

Actieve gemeenschapsleden gebruiken uitnodigingskaarten om mensen uit hun omgeving uit te nodigen voor een ‘kerkproeverij’. Ook voor zangers is er een nieuwe Cantorij Wij van Zuid. Pastoor Van der Wolf besluit: “Ik ben niet de enige en ik hoop dat velen de weg naar ons zullen vinden. En dat er geen grenzen zijn aan de groei vanwege fysieke omstandigheden. De missionaire strategie is om het geloof te verdiepen.”

Informatie over de Zuidelijke Protestantse Kerk op www.pwzz.nl.